Είναι πραγματικά υπέροχο να έχεις κόρη. Της φοράς χαριτωμένα ρουχαλάκια, παίζετε μαζί με τις κούκλες, πάτε μαζί στα μαγαζιά, όλοι σας λένε πόσο μοιάζετε! Φτάνουν όμως αυτά ή μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά με ποιον τρόπο θα γεμίσουμε το παιδί μας αυτοπεποίθηση;
Πώς θα ενισχύσουμε θετικά την ανάπτυξη των κοριτσιών μας;
1. Παρατηρήστε τις κόρες σας
Συνηθίζουν να μιλάνε και να φέρονται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι αγαπητές από όλους; Αναγνωρίζουν τις προσωπικές τους ανάγκες κι επιθυμίες; Βάσει των παρατηρήσεών σας μπορείτε να τις πλησιάσετε και να επικοινωνήσετε μαζί τους με ήρεμο τρόπο.
2. Δεν μπορούμε να τους έχουμε όλους ευχαριστημένους
Είναι σημαντικό για ένα κορίτσι αλλά και για κάθε παιδί να κατανοήσει ότι δεν μπορεί διαρκώς να σκέφτεται πώς θα τους ευχαριστήσει όλους, υπάρχει περίπτωση με κάποιους να μην τα πηγαίνει και τόσο καλά κι αυτό είναι ok. Το γεγονός ότι σε κάποιους μπορεί να μην «αρέσουν» δεν χρειάζεται να επηρεάζει αρνητικά τον τρόπο που σκέφτονται για τον εαυτό τους και να τους δημιουργεί συναισθηματική δυσφορία.
3. Η υγιής σωματική εικόνα
Καλό είναι από μικρή ηλικία τα κορίτσια να δίνουν έμφαση στο τι μπορούν να κάνουν για να είναι υγιείς και να μην παθιάζονται τόσο με την εξωτερική εμφάνιση. Σε αυτό βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο και το μοντέλο συμπεριφοράς που ακολουθούν, δηλαδή εσείς. Θα βοηθούσε αν σας άκουγε η κόρη σας να μιλάτε θετικά για το σώμα σας και να αποδέχεστε τα κοπλιμέντα που σας κάνουν χωρίς να τα προσπερνάτε δείχνοντας ότι δεν τα πιστεύετε. Αποφεύγετε να μιλάτε συνέχεια για τα κιλά σας, αν φαίνεστε χοντρή, και να υποτιμάτε τον εαυτό σας. Ακόμη, μπορείτε να ντύνεστε με τον τρόπο που σας αρέσει χωρίς να πιέζετε την κόρη σας να ακολουθήσει το δικό σας στυλ.
4. Ανακαλύπτοντας τα ενδιαφέροντά τους
Να αποφασίσουν με τι τους αρέσει να ασχολούνται, αν έχουν κάποιο συγκεκριμένο πάθος. Όλοι χρειάζονται ένα κίνητρο, μια δραστηριότητα που να τους κινεί το ενδιαφέρον ώστε να αντλούν δύναμη μέσα από αυτή. Δεν χρειάζεται να ωθούμε τα κορίτσια σε κλασικές «κοριτσίστικες» δραστηριότητες – μπορεί να έχουν άλλα ενδιαφέροντα και θα βοηθούσε αν το αποδεχόμασταν.
5. Θάρρος και φιλοδοξία
Να προτρέπουμε τα κορίτσια μας να είναι θαρραλέα και φιλόδοξα. Το να θέτει ένα παιδί στόχους είναι άκρως σημαντικό και το θάρρος βοηθάει τα παιδιά να ανταπεξέλθουν καλύτερα όταν τους ασκείται πίεση π.χ. από το κοινωνικό τους περιβάλλον. Θα μπορούσατε ακόμη να παροτρύνετε την κόρη σας να κρατάει ένα ημερολόγιο όπου θα καταγράφει τους στόχους και τα όνειρά της ώστε να μπορεί να ανατρέχει σε αυτό ανά περιόδους.
6. Χτίζοντας την αυτοπεποίθηση
Όταν ένας γονιός ακούει πραγματικά το παιδί του, σημαίνει ότι του το δείχνει κιόλας. Μπορεί για παράδειγμα να επαναλάβει τα λόγια του παιδιού παραφράζοντάς τα ή να ζητήσει περισσότερες πληροφορίες για το θέμα για το οποίο μιλάνε. Έτσι βοηθάμε το παιδί να εκφραστεί ελεύθερα και να εξερευνήσει περαιτέρω τις ιδέες του και τις σκέψεις του.
Είναι σημαντικό για ένα παιδί να νιώσει ότι ακούγεται γιατί με αυτόν τον τρόπο βοηθάμε να χτιστεί η αυτοπεποίθησή του καθώς αισθάνεται ότι η γνώμη του και οι σκέψεις του μετράνε.
Χρειάζεται ακόμη ο γονιός να αναγνωρίζει και να επικυρώνει τα συναισθήματα του παιδιού του για να νιώσει το ίδιο καλά με τον εαυτό του. Πολλά κορίτσια καλούνται από μικρή ηλικία να φροντίσουν πρώτα τα συναισθήματα των άλλων και σταδιακά αρχίζουν να πιστεύουν οτι πρέπει να δείχνουν χαρούμενες καταπιέζοντας έτσι τα «αρνητικά συναισθήματα» (θυμό, λύπη κ.λπ.) που μπορεί να βιώνουν κατά καιρούς. Χρειάζεται όμως να γνωρίζουν ότι όλα τα συναισθήματα έχουν αξία και καλό είναι να τα εκφράζουμε. Είναι καλό να χτίζουμε την συναισθηματική γλώσσα και την ενσυναίσθηση από μικρή ηλικία.
7. Τα θετικά σχόλια
Όταν ο γονιός σχολιάζει θετικά το παιδί του, το βοηθάει να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να είμαστε σε όλα τέλειοι. Καλύτερα μάλιστα να σχολιάζετε περισσότερο την προσπάθεια και όχι το τελικό αποτέλεσμα. Μπορείτε, λοιπόν, να μιλήσετε για την ευγένεια που επιδεικνύει, τις καλλιτεχνικές/αθλητικές της ικανότητες, την σκληρή προσπάθεια που κάνει, την ικανότητά της να λύνει προβλήματα κ.λπ.
Δεν χρειάζεται να δίνουμε έμφαση μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά του κοριτσιού, μπορούμε να αναμειγνύουμε τα κοπλιμέντα, π.χ. είσαι πολύ όμορφη κι έχεις τόσο μεγάλη καρδιά!
8. Ενίσχυση κριτικής σκέψης
Καμιά φορά χρειάζεται να αναλογιζόμαστε πώς σκέφτεται το παιδί μας. Κάνει ερωτήσεις; Ακολουθεί αβίαστα τις προτάσεις των φίλων του; Καταφέρνει να επικοινωνήσει τα θέλω του με επιχειρήματα;
Καλό είναι να βοηθάμε στην ενίσχυση της κριτικής σκέψης με το να αφήνουμε τα παιδιά ελεύθερα να κάνουν ερωτήσεις, να τα προτρέπουμε να ερευνούν τα γεγονότα, να τα βοηθάμε να συνδυάσουν πληροφορίες και με το να προτρέπουμε να βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις σε ένα πρόβλημα ώστε να γίνει ο τρόπος που σκέφτονται πιο ευέλικτος.
Θα μπορούσατε ακόμη όταν βλέπετε τηλεόραση να βρίσκετε ευκαιρία να σχολιάσετε όσα βλέπετε ώστε να αρχίσει να φιλτράρει τα διαφορετικά μηνύματα.
9. Ιδιωτικός χώρος
Καθώς μεγαλώνουν τα κορίτσια (όπως και τα αγόρια), αναζητούν έναν χώρο που θα έχουν για τον εαυτό τους. Αφήστε τα, λοιπόν, να διατηρούν ένα τέτοιο μέρος. Μπορεί να είναι μια γωνιά του σπιτιού ή το δωμάτιό τους, αρκεί να τα κάνει να αισθάνονται άνετα και να μπορούν να καταφύγουν εκεί όταν το έχουν ανάγκη.
10. Μοντέλο συμπεριφοράς
Καλό είναι να είμαστε αυτό που θέλουμε να γίνουν τα παιδιά μας, οπότε οι γονείς χρειάζεται να παρατηρούν και τον δικό τους εαυτό. Παρατηρήστε π.χ. αν ξοδεύετε αρκετό χρόνο μιλώντας αρνητικά για άλλους ανθρώπους ή σχολιάζοντας την εξωτερική τους εμφάνιση. Τι μηνύματα στέλνετε στα κορίτσια σας μέσω της δικής σας συμπεριφοράς;
Δείξτε ακόμη στην κόρη σας ότι το να κάνουμε λάθη είναι κομμάτι της ζωής μας και ότι μέσα από τη δοκιμή και το λάθος μαθαίνουμε πολλά!
Και, ο ρόλος του μπαμπά
Η συμμετοχή του μπαμπά στη ζωή ενός παιδιού, όπως γνωρίζουμε πλέον, είναι άκρως σημαντική. Ένας μπαμπάς ενισχύει τον δεσμό με την κόρη του όταν αναγνωρίζει τα συναισθήματά της, όταν ακούει όσα εκείνη έχει να πει και όταν της δείχνει ότι την καταλαβαίνει και την αποδέχεται. Δεν χρειάζεται να συμπεριφέρονται οι μπαμπάδες στα κορίτσια τους σαν να είναι εύθραυστες πορσελάνινες κούκλες που χρειάζονται έναν «ιππότη» να τις σώσει.
Δρ. Κρίστη Πόππη, Παιδοψυχολόγος