Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελληνικής Πολιτείας (όταν ακόμα η Ελλάδα τελούσε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων), ο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονείται σε ηλικία 55 ετών, καθώς πηγαίνει να παρακολουθήσει την κυριακάτικη λειτουργία στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο. Δράστες είναι δύο μέλη της ισχυρής μανιάτικης οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, θείος και ανιψιός, οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, που πυροβολούν και μαχαιρώνουν τον Καποδίστρια.
Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης θα πυροβοληθεί από τον μονόχειρα σωματοφύλακα του κυβερνήτη και ακολούθως θα λιντσαριστεί επί τόπου από τον όχλο, ενώ το πτώμα του θα πεταχτεί στο λιμάνι του Ναυπλίου. Ο Γεώργιος θα βρει καταφύγιο στη γαλλική πρεσβεία. Όμως η οργή του λαού, που συγκεντρώνεται έξω από την πρεσβευτική κατοικία απειλώντας να την κάψει εάν δεν παραδοθεί ο δολοφόνος, θα οδηγήσουν τελικά στην παράδοσή του, στη δίκη και στην καταδίκη του σε θάνατο διά τυφεκισμού.
Η είδηση πως πέθανε ο Κυβερνήτης θα βυθίσει στο πένθος πολλούς Έλληνες, όμως αλλού, όπως στην Ύδρα, θα γίνει δεκτή με πανηγυρισμούς.
Άλλωστε λίγους μήνες πριν, την 1η Αυγούστου του 1831, ο Υδραίος Ανδρέας Μιαούλης, ο ήρωας της Επανάστασης του ‘21, είχε ανατινάξει δύο από τα πιο σύγχρονα τότε πλοία του ελληνικού ναυτικού, τη φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα».
Ο «πόλεμος» μεταξύ των ισχυρών καραβοκύρηδων της Ύδρας και του Ιωάννη Καποδίστρια ακόμα μαινόταν, καθώς αυτοί απαιτούσαν αποζημίωση για τα λεφτά που είχαν ξοδέψει για την Επανάσταση, αλλά ο Κυβερνήτης αργούσε να τους τα δώσει, εξαιτίας των άθλιων οικονομικών της Ελλάδας.
Βέβαια, αυτός ο, κατά κάποιον τρόπο, εμφύλιος πόλεμος, ποτέ δεν διδάχτηκε στο σχολείο, που ο ρόλος του παραδοσιακά είναι μόνο να εξιδανικεύει την ελληνική ιστορία, απαλείφοντας τις ενοχλητικές για το εθνικό αφήγημα σελίδες…
Πάντως, μοιραία στάθηκε για τον ίδιο η σύγκρουση του Καποδίστρια με του Μαυρομιχαλαίους, που ξεκίνησε όταν ξέσπασε ανταρσία στη Μάνη. Τότε ο Κυβερνήτης τόλμησε να συλλάβει και να φυλακίσει τον αρχηγό της πατριάς, τον μέγα και τρανό Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Έτσι άδοξα τελείωσε η ζωή και η σταδιοδρομία ενός Κερκυραίου ευγενούς, του κόμη Ιωάννη Καποδίστρια, γιου του Αντόνιο Μαρία Κάπο ντ’ Ίστρια, κόμη του Ακρωτηρίου της Ιστρίας. Ο Καποδίστριας διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση της Ελλάδας.
Οι φίλοι και οι οπαδοί του ορκίζονταν στο όνομά του, εκτιμώντας τις προσπάθειές του να δημιουργήσει ένα στοιχειωδώς ευνομούμενο και λειτουργικό κράτος μέσα από τα συντρίμμια που άφησε η Τουρκοκρατία, ενώ οι αντίπαλοί του τού καταλόγιζαν δεσποτισμό και αυταρχισμό.
Σκοτεινή παραμένει η ανάμειξη των Μεγάλων Δυνάμεων στη δολοφονία του. Πάντως, ο ίδιος ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης φέρεται να είχε δηλώσει δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια από τον αδελφό του και τον γιο του: «…Ανάθεμα στους Αγγλογάλλους που ήσαν η αιτία κι εγώ έχασα τους δικούς μου, και το Έθνος έναν άνθρωπο που δε θα τονε ματαβρεί, και το αίμα του με παιδεύει ως τώρα…».
Πηγή: www.newsone.gr