Επιφυλακτική είναι η ελληνική πλευρά από τις απανωτές προσκλήσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, για διάλογο. – Τι κρύβεται πίσω από τις δηλώσεις αυτές.
Λίγες ώρες μετά τα όσα είπε στην κοινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε με τον υπουργό Εξωτερικών της Ιταλίας Λουίτζι ντι Μάιο, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου επανήλθε στο ίδιο πνεύμα μιλώντας σε ένα συνέδριο για τον τουρισμό στην Αττάλεια.
Αφού αρχικά σημείωσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει κάποια συμφωνία στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία» ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας είπε πως «δεν καταφέραμε να εξηγήσουμε με λόγια, τώρα το λέμε με τις πράξεις μας. Με τα πλοία μας και τις συμφωνίες μας. Το κάναμε ναι, αλλά θέλουμε να συνεχίσουμε να ενεργούμε μονόπλευρα; Όχι. Εμείς είμαστε έτοιμοι για διάλογο με όλους, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας».
Τόσο στο Υπουργείο Εξωτερικών όσο και στο Μέγαρο Μαξίμου σύμφωνα με πληροφορίες υποδέχτηκαν με συγκρατημένο ενδιαφέρον τις δηλώσεις του Μελβούτ Τσαβούσογλου για «άνοιγμα στην ελληνική πλευρά».
Η κυβέρνηση παρακολουθεί και αξιολογεί το τι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι δηλώσεις χωρίς να βιάζεται να προβεί εν εντούτοις σε συμπεράσματα.
Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα πως το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν μπήκε στην διαδικασία να εκδώσει κάποια ανακοίνωση- απάντηση στις δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ σε σχέση με τις «εσωτερικής φύσεως αναφορές» τόσο για τον Ελληνα Υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια όσο και για τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Σε κάθε περίπτωση, οι τουρκικοί σχεδιασμοί αποτελούν αντικείμενο παρακολούθησης από την ελληνική πλευρά, καθώς παρά τις δηλώσεις Τσαβούσογλου και ανεξάρτητα από τον ενδεχόμενο ρόλο της Ιταλίας που μέχρι στιγμής δεν έχει αποκωδικοποιηθεί, οι πάγιες θέσεις της Τουρκίας για έρευνες στην περιοχή που δεσμεύεται από το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο, δεν φαίνονται να ανατρέπονται.
Τι κρύβεται πίσω από την «συνεργασία» Τσαβούσογλου
Η αλήθεια είναι πως παρόμοιες δηλώσεις από οποινδήποτε άλλο πολιτικό θα ερμηνευόταν μέσα από το φάσμα της κυριολεξίας. Ωστόσο, οι δηλώσεις από τον Τσαβούσογλου σημαίνουν το ακριβώς αντίθετο για τα ελληνικά συμφέροντα.
Η έννοια της «συνεργασίας» για την Τουρκία ερμηνεύεται μέσα από όρους ανατολίτικου παζαριού, καθώς με αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα θα εφαρμόσει το δίκαιο του ισχυρού κερδίζοντας έτσι πολλά περισσότερα σε μία ενδεχόμενη διαπραγμάτευση με την Ελλάδα σε σχέση με τα οφέλη που θα είχε εάν η όποια διαφωνία επιλυόταν μέσω διεθνών οργάνων.
Άλλωστε η Τουρκία μπορεί να υποστηρίζει την άποψή της, αφού δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε μία διαδικασία που θα περάσει μέσα από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Με αυτόν τον τρόπο, σε μία, επί της ουσίας μυστική διαπραγμάτευση, θα απειλούσε ευθέως την Ελλάδα -όπως ήδη το κάνει- εάν δεν υπέκυπτε στις πιέσεις της.
Τέτοιου είδους αντιλήψεις, όμως, εφαρμόζονται σε χώρες διαλυμένες όπως η Λιβύη, ενώ χώρες με κεντρική εξουσία, όπως η Αίγυπτος -με τα όποια προβλήματά της- δυσκολεύονται να αποκλίνει του δρόμου του διεθνούς δικαίου, όσα παραπάνω αντισταθμιστικά κι αν προσφέρει ως δέλεαρ η Άγκυρα.
Ο φόβος για την Ελλάδα
Αυτό που ωστόσο προκαλεί φόβο στην Αθήνα, δεν είναι ούτε η αντιπαράθεση με την Άγκυρα, ούτε καν το ενδεχόμενο να βρεθεί τουρκικό πλοίο νοτίως της Κρήτης. Πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έχει εκφραστεί ουκ ολίγες φορές με λόγια ξεκάθαρα για το ποια θα ήταν η αντίδραση της Ελλάδας σε περίπτωση που παραβιαστούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Δηλώσεις σαν και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνου Φλώρου, πως: «Ο Ερντογάν κάνει αυτά που λέει και εμείς κάνουμε αυτά που λέμε εμείς. Ξέρουμε απολύτως τι θα κάνουμε και στον Έβρο, και στα νησιά και σε ανοιχτή θάλασσα. Όποιος πατήσει τα πόδια του σε ελληνικό έδαφος, πρώτα θα τον κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε ποιος είναι», είναι χαρακτηριστικές.
Εξυπηρετούν όμως εάν διττό σκοπό. Δεν αναπτερώνουν μόνο το ηθικό προς το εσωτερικό, αλλά στέλνουν μηνύματα προς το εξωτερικό. Όχι μόνο προς την Άγκυρα, αλλά και στους συμμάχους του ΝΑΤΟ. Είναι ένα είδος προειδοποίησης για το ποια θα είναι η αντίδραση της Ελλάδας, ενάντια στην διάθεση ορισμένων, αντί να επιλέξουν θέση, να μας σπρώξουν σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία με το γνωστό «βρείτε τα».