Πάνω από 1,5 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο εκτιμάται ότι έχουν χάσει τουλάχιστον έναν γονέα, παππού ή γιαγιά που έμενε μαζί τους λόγω θανάτου που σχετίζεται με την COVID-19 κατά τους πρώτους 14 μήνες της πανδημίας, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο “The Lancet”. Η μελέτη υπογραμμίζει το φαινόμενο ως επείγουσα και αγνοημένη συνέπεια της πανδημίας και τονίζει ότι η παροχή ψυχοκοινωνικής και οικονομικής υποστήριξης σε παιδιά που έχουν χάσει έναν φροντιστή πρέπει να αποτελεί βασικό μέρος της απόκρισης στην πανδημία.
Η ανάλυση χρησιμοποίησε δεδομένα θνητότητας και γονιμότητας για να μοντελοποιήσει τα ποσοστά θανάτων παιδικών φροντιστών που σχετίζονται με την COVID-19 (θάνατος ενός ή και των δύο γονέων) και θανάτων παππούδων και γιαγιάδων (ηλικίας 60-84 ετών) από την 1η Μαρτίου 2020 έως τις 30 Απριλίου 2021, σε 21 χώρες. Σε Αργεντινή, Βραζιλία, Κολομβία, Αγγλία και Ουαλία, Γαλλία, Γερμανία, Ινδία, Ιράν, Ιταλία, Κένυα, Μαλάουι, Μεξικό, Νιγηρία, Περού, Φιλιππίνες, Πολωνία, Ρωσία, Νότια Αφρική, Ισπανία, Ηνωμένες Πολιτείες και Ζιμπάμπουε.
Στη μελέτη, οι «θάνατοι που σχετίζονται με την COVID-19» αναφέρονταν στο συνδυασμό θανάτων που προκλήθηκαν απευθείας από τον κορωνοϊό, αλλά και εκείνους που προκλήθηκαν έμμεσα από άλλες σχετικές αιτίες, όπως μειωμένη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και τη θεραπεία για χρόνιες παθήσεις, στο πλαίσιο της πανδημίας.
Οι τραυματικές εμπειρίες, όπως η απώλεια ενός γονέα ή φροντιστή, σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο χρήσης ουσιών, προκλήσεις ψυχικής υγείας και άλλες παθήσεις υγείας. «Μελέτες όπως αυτή διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στον φωτισμό των μακροχρόνιων συνεπειών της πανδημίας COVID-19 για τις οικογένειες και τη μελλοντική ψυχική υγεία και ευημερία των παιδιών σε όλο τον κόσμο», δήλωσε η διευθύντρια του NIDA – Εθνικό Ινστιτούτο Κατάχρησης Ναρκωτικών Ουσιών ΗΠΑ – Nora D. Volkow, MD. «Αν και το τραύμα ενός παιδιού μετά την απώλεια ενός γονέα ή φροντιστή μπορεί να έχει δραματικές συνέπειες, υπάρχουν τεκμηριωμένα παρεμβάσεις που μπορούν να αποτρέψουν περαιτέρω δυσμένειες, όπως η χρήση ουσιών, και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τα παιδιά έχουν πρόσβαση σε αυτές τις παρεμβάσεις», πρόσθεσε.
Οι συγγραφείς εκτιμούν ότι 1.134.000 παιδιά έχασαν γονέα/παππού/γιαγιά ή φροντιστή λόγω θανάτου που σχετίζεται με την COVID-19. Από αυτά, 1.042.000 παιδιά έμειναν ορφανά από μητέρα, πατέρα ή και τα δύο – τα περισσότερα έχασαν τον έναν εκ των δύο γονέων. Συνολικά, εκτιμάται ότι 1.562.000 παιδιά έχουν βιώσει τον θάνατο τουλάχιστον ενός γονέα ή ενός επιμελητή ή παππού/γιαγίας (ή άλλου μεγαλύτερου συγγενή).
Σημειώνεται ότι οι χώρες με τον μεγαλύτερο αριθμό παιδιών που έχασαν τους κύριους φροντιστές τους (γονείς ή παππούδες) ήταν η Νότια Αφρική, το Περού, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδία, η Βραζιλία και το Μεξικό.