Γιατί τα μωρά μας μας αγαπάνε τόσο πολύ;


Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα μωρά, από την πρώτη κιόλας στιγμή που γεννιούνται, δείχνουν τόση μεγάλη αδυναμία στις μαμάδες τους; Έχετε σκεφτεί ποτέ τους λόγους που το αγγελούδι σταματάει να κλαίει όταν βρίσκεται στην αγκαλιά σας; Είναι ίσως η μόνη σχέση της ζωής μας που, τουλάχιστον στην αρχή, είναι πέρα για πέρα αληθινή, αμοιβαία και ανιδιοτελής. Η αδυναμία που τους έχουμε μας επιστρέφεται με τον πιο αγνό και κρυστάλλινο τρόπο και η σχέση που χτίζουμε μαζί τους μπορεί να μετουσιωθεί σε σχέση ισότιμη, ξεκάθαρη, δίκαιη και με απόλυτη αποδοχή.

Όλα, όμως, ξεκινούν από τη στιγμή που θα τα φιλοξενήσουμε στο σώμα μας, κι έπειτα στην αγκαλιά μας. Μπορούμε, άραγε, να τα αγαπήσουμε όπως τους αξίζει; Εκείνα, πάντως, μας αγαπούν γι’ αυτό ακριβώς που είμαστε, και οι λόγοι είναι απλοί.

Η μυρωδιά και η φωνή μας είναι υπέροχη!

Τα μωρά αναγνωρίζουν αμέσως τη μητέρα τους από τη φωνή και τη μυρωδιά της. Ακούνε τη φωνή της για εννέα μήνες, ζουν στο σώμα της, τρώνε από το φαγητό της. Είναι το πρώτο οικείο και γνώριμο πρόσωπο στον ξένο και αχανή κόσμο που καλούνται, ξαφνικά, να ζήσουν. Εάν ζητήσεις από ένα μωρό να επιλέξει ανάμεσα σε ένα μπουκέτο ολάνθιστα τριαντάφυλλα και την βρώμικη, ιδρωμένη και ταλαιπωρημένη μπλούζα της μαμάς του θα επιλέξει τη δεύτερη χωρίς δεύτερη σκέψη!

Του παρέχουμε φαγητό

Είτε θηλάζουμε είτε όχι, η μητέρα τροφός, ταΐζοντας το μωρό της, του προσφέρει κάτι περισσότερο από τις θρεπτικές ουσίες που χρειάζεται για να μεγαλώσει σωστά. Του παρέχει την ασφάλεια και τη συναισθηματική κάλυψη πως είναι δίπλα του και το φροντίζει. Υπάρχει κάποιος στη ζωή του που θα ικανοποιήσει τις ανάγκες του, θα δείξει τρυφερότητα και αγάπη, θα το καταλάβει και θα επικοινωνήσει μαζί του. Το ασφαλές πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μεγαλώσει με ισορροπία αρχίζει, ήδη, να χτίζεται και τα χαρούμενα ματάκια του μας επιβεβαιώνουν πως κάτι κάνουμε καλά!

Λατρεύουν το πρόσωπό μας

Τα μωρά, τις πρώτες εβδομάδες της ζωής τους, δεν κάνουν και πολλά πράγματα. Για την ακρίβεια, κάνουν το εξής ένα: τρώνε! Ενώ τα ταΐζουμε, λοιπόν, κρατώντας τα αγκαλιά, α μάτια τους αναζητούν μια μικρή διασκέδαση, και το κύριο αξιοθέατο δείπνου είναι η μαμά, το πρόσωπο που βλέπουν πιο συχνά από όλα και που με έναν δικό τους, ιδιαίτερο τρόπο, το λατρεύουν!

Τα ηρεμούμε όταν κλαίνε

Καλώς ή κακώς, κυρίως μαμάδες είναι αυτές που έρχονται σε επαφή με τα νεογέννητα μωρά τους. Μαθαίνουν γρήγορα τα κουμπιά τους, μπορούν να ξεχωρίζουν το κλάμα τους και να κατανοούν τις ανάγκες τους. Αναπτύσσεται μεταξύ τους ένας κώδικας επικοινωνίας που δίνει στη μαμά το πλεονέκτημα να κάνει αυτό, ακριβώς, που πρέπει για να ηρεμήσει το αναστατωμένο της μωρό.

Τους μιλάμε και τα κρατάμε ασφαλή

Δεν ξέρω πώς ακούγεται στους ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα παιδιά, αλλά ναι. Μιλάμε στα νεογέννητά μας συνέχεια και για τα πάντα! Τους εξηγούμε όλες μας τις κινήσεις βήμα προς βήμα, τους εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, τους μαθαίνουμε τον κόσμο, τα συμβουλεύουμε, και ένα χίλια δυο άλλα που μοιάζουν να μην έχουν λογική. Ωστόσο, παρόλο που δεν καταλαβαίνουν σχεδόν τίποτα από όσα τους λέμε, αντιλαμβάνονται τα συναισθήματά μας και την προσπάθειά μας να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Τους βάζουμε στον κόσμο μας κι αυτό είναι πολύτιμο δώρο για τα μωρά.

Τα αγαπάμε και το ξέρουν

Όπως είπαμε και στην αρχή, η αγάπη μεταξύ μίας μαμάς κι ενός μωρού είναι ιδιαίτερη και αμοιβαία. Κι αυτό δεν το γνωρίζουμε μόνο εμείς αλλά το καταλαβαίνουν και τα νεογέννητά μας. Η αγάπη μας είναι το λιμάνι τους απ’ όπου ξεκινούν δειλά δειλά να γνωρίσουν τον μεγάλο κόσμο. Σε κάθε στραβοπάτημα, θα επιστρέψουν για παρηγοριά. Μέχρι μια μέρα να βάλουν πλώρη για άλλη γη, για άλλα μέρη, και το λιμάνι τους να υπάρχει σαν ανάμνηση περήφανη που θα τα κοιτά και θα τα καμαρώνει από μακριά.

ΠΗΓΗ


Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ