Απίστευτη ανακάλυψη από τους επιστήμονες
Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν δύο χαμένους οικισμούς της αρχαίας Ρώμης, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο έλεγχος της αυτοκρατορίας εκτεινόταν ευρύτερα από ό,τι πιστευόταν μέχρι σήμερα.
Βρήκαν μια αρχαία πλάκα ηφαιστειακού πετρώματος διαμορφωμένη σε ορθογώνιο τεχνούργημα, το οποίο χρησιμοποιούνταν για τη σήμανση των εδαφικών συνόρων στη Γαλιλαία, μεταξύ του βόρειου Ισραήλ και του νότιου Λιβάνου.
Σκαλισμένη με αρχαιοελληνικά γράμματα, η πέτρα διακηρύσσει ότι οι άγνωστες μέχρι πρότινος πόλεις Τίραθα και Γκόλγκολ βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και περιείχε τα ονόματα τεσσάρων διοικητών που ήταν υπεύθυνοι για τη διαχείριση των εδαφών της αυτοκρατορίας στο εξωτερικό.
Οι χαράξεις χρονολογούνται πριν από 1.720 χρόνια κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καίσαρα Μάρκου Αυρήλιου Αλεξάνδρου, του ηγεμόνα που εμφανίζεται στην αρχική ταινία του 2000 «Μονομάχος».
Η τοποθεσία έδειχνε ότι οι άνθρωποι που ζούσαν εντός των ορίων βρίσκονταν υπό αυτοκρατορική κυριαρχία, φορολογούμενοι από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που βρισκόταν 2.500 μίλια μακριά στην Ιταλία.
Έχει όμως και θρησκευτική σημασία. Η πέτρα βρέθηκε στην Άνω Γαλιλαία που πιστεύεται ότι είναι ο τόπος όπου ο Ιησούς κήρυξε, περπάτησε στο νερό και βαπτίστηκε.
Η ομάδα, από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο, τόνισε ότι «τέτοιες ανακαλύψεις παρέχουν μια μοναδική ματιά στη ζωή των αρχαίων κατοίκων, τις πιέσεις που αντιμετώπιζαν και τα διαρκή ίχνη των κοινοτήτων τους στο αρχαιολογικό αρχείο».
Ο καθηγητής Uzi Leibner δήλωσε: «Η εύρεση μιας τέτοιας πέτρας ορίων όχι μόνο ρίχνει φως στην αρχαία ιδιοκτησία γης και τη φορολογία, αλλά παρέχει επίσης μια απτή σύνδεση με τις ζωές των ατόμων που περιηγήθηκαν σε αυτά τα πολύπλοκα συστήματα πριν από σχεδόν δύο χιλιετίες».
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι έλεγχαν ένα μεγάλο τμήμα της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολίας, του Λεβάντε, τμημάτων της Μεσοποταμίας και της Αραβίας. Είχαν επίσης την εξουσία επί του Ισραήλ από το 63 π.Χ. έως το 135 μ.Χ.
Η πέτρα βρέθηκε στην τοποθεσία Abel Beth Maacah, μια αρχαία πόλη στην περιοχή της Άνω Γαλιλαίας του Ισραήλ.
‘Τα ονόματα Tirthas και Golgol δεν είναι γνωστά από άλλες οριακές πέτρες που βρέθηκαν στην περιοχή, ούτε από οποιαδήποτε αρχαία πηγή’, μοιράστηκε η ομάδα στη μελέτη, λέγοντας ότι πρόκειται για δύο νέους οικισμούς της τεράστιας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι αρχαιολόγοι υπέθεσαν ότι ένα μεγάλο ερείπιο που βρέθηκε στην περιοχή στα τέλη του 19ου αιώνα θα μπορούσε να κατοικεί στο Tirthas. Η προηγούμενη ανασκαφή κατέγραψε την τοποθεσία ως Kh. Turritha.
‘Η ομοιότητα των ονομάτων Turritha – Tirthas, που βρίσκονται στην ίδια περιοχή, δύσκολα μπορεί να είναι τυχαία και είναι πιθανό ότι το πρώτο διατηρεί την αρχαία ονομασία’, έγραψαν οι ερευνητές.
‘Οι ερευνητές δεν έδωσαν καμία περιγραφή εκτός από ‘μεγάλους σωρούς από πέτρες βασάλτη’ και δεν μπορέσαμε να βρούμε καμία αρχαιολογική πληροφορία για την τοποθεσία αυτή, που βρίσκεται σήμερα στη λιβανέζικη πλευρά των συνόρων’.
Ωστόσο, η πέτρα των συνόρων ήταν κατασκευασμένη από βασάλτη, ο οποίος είναι ένα σκουρόχρωμο, πυριγενές πέτρωμα που σχηματίζεται όταν η λάβα ψύχεται γρήγορα στην επιφάνεια της Γης.
‘Εάν η πρόταση για την ταύτιση του Tirthas με τον Kh. Turritha είναι σωστή, τότε το πεδίο (ή τα πεδία) του Golgol/m θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε δυτικά, νότια ή βόρεια του αρχικού σημείου της πέτρας του ορίου’, αναφέρεται στη μελέτη.
Υπάρχουν κάποιες τοποθεσίες με λείψανα της ρωμαϊκής περιόδου δυτικά του Tell Abel Beth Maacah, αλλά καμία δεν φέρει όνομα που να μοιάζει με το Golgol.
‘Ωστόσο, υπάρχει ένας χαμηλός, στρογγυλός λόφος, που στέκεται λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από τις ανατολικές πλαγιές του Abel Beth Maacah που μπορεί να ταυτιστεί με αυτό’, δήλωσαν οι ερευνητές.
Συνέδεσαν τη Γκόλγκολ με τη Γκιλγκάλ και τον Γολγοθά λόγω των γλωσσικών, τοπογραφικών και πολιτιστικών ομοιοτήτων μεταξύ των ονομάτων.
Το Γκίλγκαλ, που αναφέρεται στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή, ήταν το ανατολικό όριο της Ιεριχώ, όπου οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν μετά τη διάβαση του Ιορδάνη ποταμού μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο.
Και Γολγοθά είναι το όνομα του λόφου στην Ιερουσαλήμ όπου σταυρώθηκε ο Ιησούς, όπως περιγράφεται στα τέσσερα Ευαγγέλια της Βίβλου. Το όνομα μεταφράζεται ως «τόπος του κρανίου».
Η ανακάλυψη αυτή προστίθεται σε ένα μοναδικό σώμα από πάνω από 20 οριακές πέτρες συγκεντρωμένες στη βόρεια κοιλάδα Χούλα και στις γύρω περιοχές.
Οι πέτρες σηματοδοτούν μια περίοδο αυξημένου διοικητικού ελέγχου με στόχο την τυποποίηση της φορολογίας και την αποσαφήνιση της ιδιοκτησίας της γης.
Το συγκεκριμένο εύρημα αναδεικνύει τη διασύνδεση της ιστορικής γεωγραφίας, των οικονομικών πολιτικών και των τοπικών οικιστικών προτύπων.