Περισσότεροι από εκατό επιβάτες ενός τρένου που αναχώρησε από τη Βαρκελώνη με προορισμό Κάντιθ πέρασαν όλη την ημέρα και τη νύχτα στην αμαξοστοιχία, σύμφωνα με την El Pais
Η Πατρίσια Ντίαθ είναι μία από τους επιβάτες που έζησαν μία απίστευτη ταλαιπωρία χθες, λόγω του πρωτοφανούς μπλακ άουτ στη Χερσόνησο της Ιβηρικής. Χθες, εκτός από την κλασική άρνηση να πάει στη δουλειά της όπως κάθε Δευτέρα, βρέθηκε αντιμέτωπη και με την προοπτική ενός ταξιδιού με τρένο από τη Βαρκελώνη στο Αλμπαθέτε: «Χρησιμοποιώ συχνά το τρένο, συνήθως το AVE (τρένο υψηλής ταχύτητας) για τη Μαδρίτη, και όταν πρέπει να πάρω τον συρμό για το Αλμπαθέτε, γίνεται κουραστικό», παραδέχεται.
Οι έξι ώρες της διαδρομής μοιάζουν…ελάχιστες, μετά τη δοκιμασία που υπέστη ως αποτέλεσμα της μαζικής διακοπής ρεύματος που διέκοψε την σιδηροδρομική κυκλοφορία στην Ισπανία. «26 ώρες μέσα σε ένα βαγόνι», είπε σήμερα το πρωί, παρά το γεγονός ότι, όπως λέει, η Renfe προσέφερε στην ίδια και στους 140 επιβάτες που «παγιδεύθηκαν» στο Intercity Torre del Oro, ένα τρένο που συνδέει τη Βαρκελώνη με τις πόλεις της Σεβίλλης και του Κάντιθ, ένα μικρό μπουκάλι νερό.
Το κουραστικό ταξίδι ξεκίνησε τη Δευτέρα πριν από τις οκτώ το πρωί από τον σταθμό Sants και την Τρίτη, στις δέκα, δεν είχε ακόμη τελειώσει. «Μας στέλνουν πίσω στη Βαλένθια», είπε η Πατρίσια Ντίαθ, προσπαθώντας να συνέλθει από την ταλαιπωρία μιας άυπνης νύχτας. Πριν από τη 1:00 μ.μ. τη Δευτέρα, το τρένο σταμάτησε στην Χάτιβα (Βαλένθια). Η Ντίαθ εξηγεί ότι, μετά την αρχική σύγχυση, οι επιβάτες τελικά παραδέχτηκαν ότι η τύχη ήταν με το μέρος τους: «Αποδείχθηκε ότι ήμασταν κάπως τυχεροί επειδή το τρένο σταμάτησε κοντά στον σταθμό, κάτι που μας επέτρεψε να κατέβουμε για να περπατήσουμε και να πάμε σε ένα παντοπωλείο για να αγοράσουμε φαγητό και ποτά».
Μετά από περισσότερες από επτά ώρες στάσης, γύρω στις οκτώ το βράδυ, ενημερώθηκαν ότι υπήρχε επαρκής ισχύς για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, αλλά αντί να συνεχίσουν προς το Αλμπαθέτε, το τρένο θα επέστρεφε στη Βαλένθια. «Μας είπαν ότι ήταν η καλύτερη επιλογή, για λόγους ασφαλείας, και ότι μόλις φτάναμε εκεί θα μας πήγαιναν σε ξενοδοχείο», εξηγεί.
Μέχρι εκείνη την ώρα, οι μπαταρίες των κινητών τηλεφώνων είχαν ήδη εξαντληθεί και όσοι είχαν ακόμα λίγη φόρτιση διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε σήμα για να επικοινωνήσουν με κανέναν. Η Ντίαθ, η οποία υποτίθεται ότι θα βρισκόταν σήμερα στη Μαδρίτη για επαγγελματικούς λόγους, αλλά θέλει μόνο να επιστρέψει στη Βαρκελώνη το συντομότερο δυνατό, λέει ότι το ηθικό των ταξιδιωτών δεν πτοήθηκε και ότι επισκέφθηκαν το σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν κεριά.
«Μέχρι που ήρθε ο επιθεωρητής και μας είπε ότι ήταν επικίνδυνο», λέει. Τα μεσάνυχτα έφεραν ένα νέο μήνυμα: «Μας είπαν να κάνουμε υπομονή, ότι έπρεπε να περάσουμε τη νύχτα στο τρένο». Ο καθένας προσπάθησε να αυτοσχεδιάσει με ένα κρεβάτι που του ταίριαζε, είτε ξαπλώνοντας στο πάτωμα είτε βρίσκοντας τη λιγότερο άβολη γωνία: «Είμαι μικρόσωμη και κατάφερα να κουλουριαστώ ανάμεσα σε δύο καθίσματα, αλλά δεν κοιμήθηκα, λέει η επιβάτης.
Τόσες πολλές ώρες όμως μέσα σε ένα βαγόνι τρένου δημιούργησαν δεσμούς. «Γνώρισα μερικά παιδιά από τη Χιρόνα που πήγαιναν στο Αλμπαθέτε για να πάρουν το δίπλωμα οδήγησής τους», γι’ αυτό και η εμφάνιση αγνώστων σε ένα τρένο στη μέση της νύχτας προκάλεσε συλλογικό πανικό. «Ήταν οι άνθρωποι που είχαν αποκλειστεί στον σταθμό. Τους είπαν να επιβιβαστούν στο τρένο για ασφάλεια», λέει η Ντίαθ. Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, και με τους φακούς των κινητών τηλεφώνων άχρηστους λόγω χαμηλής μπαταρίας, η άφιξη νέων επιβατών στο αυτοκίνητο προκάλεσε σάλο.
Η άφιξη του πρωινού έφερε στην επιφάνεια την κούραση και την εξάντληση ενός ταξιδιού που υποτίθεται ότι θα πήγαινε στο Αλμπαθέτε, τη Σεβίλλη ή το Κάντιθ, αλλά που κατέληξε σε ένα ατελείωτο ταξίδι.
