Νέα «πολιτική επιλογής» στην Γερμανία με βάση τις ικανότητες και τα προσόντα – Οι απροσάρμοστοι θα επιστρέφονται σε Συρία αλλά και Ελλάδα
Η Γερμανία περνά σε νέα φάση διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος, με σαφή στόχο την επιλεκτική διατήρηση μόνο όσων Σύριων μεταναστών θεωρούνται “χρήσιμοι” για την οικονομία της.
Το υπόλοιπο βάρος αναμένεται να μεταφερθεί είτε πίσω στη Συρία, είτε σε τρίτες χώρες, όπως η Ελλάδα, που προορίζεται ως «ζώνη ανάσχεσης» των ανεπιθύμητων.
H μυστική επίσκεψη στη Δαμασκό
Στις 27 Απριλίου, η υπηρεσιακή υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Νάνσι Φέζερ (SPD), μαζί με τον Αυστριακό ομόλογό της Γκέρχαρντ Κάρνερ, πραγματοποίησαν μυστική επίσκεψη στη Δαμασκό. Εκεί, συναντήθηκαν με τον υπουργό Εσωτερικών της μεταβατικής κυβέρνησης της Συρίας Ανάς Κατάμπ, με στόχο τη σύναψη διμερούς συνεργασίας για τις απελάσεις και τον “εθελοντικό” επαναπατρισμό Σύριων.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, η Συρία αποδέχθηκε την έκδοση των απαραίτητων εγγράφων αυτών που η Γερμανία θέλει να διώξει, ανοίγοντας τον δρόμο για μαζικές επιστροφές, κάτι που θεωρείται πρωτοφανές στην περίπτωση χώρας που έχει υπάρξει πηγή προσφυγικών ροών.
Επιλογή προσφύγων βάσει “χρησιμότητας”
Η νέα γερμανική στρατηγική δεν αφορά απλώς την επιστροφή εγκληματιών ή ριζοσπαστικοποιημένων. Περιλαμβάνει πλέον κριτήρια χρηστικότητας: Όσοι εργάζονται, μαθαίνουν γερμανικά και ενσωματώνονται, θα παραμείνουν. Όσοι είναι απρόθυμοι ή αδύναμοι να ενταχθούν, θα επιστραφούν. Δηλαδή η εκπαίδευση, οι δεξιότητες και η δυνατότητα επαγγελματικής απασχόλησης καθίστανται κύρια κριτήρια παραμονής.
Με τον τρόπο αυτό, η Γερμανία αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό ως εργαλείο στελέχωσης της αγοράς εργασίας, κρατώντας τους «χρήσιμους» για την οικονομία της και αποβάλλοντας τους άλλους. Πρόκειται για μια πρακτική εργαλειακής διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού, που εγείρει σοβαρά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικών ανισοτήτων αλλά και ταυτόχρονα στοιβάζει άνισα τα βάρη της διαχείρισης του μεταναστευτικού σε χώρες σαν την Ελλάδα.
Ταυτόχρονα προσφέρει νομιμοποίηση στην κυβέρνηση του Αλ Σάαρα, ξεπερνώντας τα «ζητούμενα» της εφαρμογής βασικών κανόνων στη Συρία, όπως η προστασία των αλαουϊτών και χριστιανών της χώρας. Με μοναδικούς ωφελημένους τη Γερμανία και την Αυστρία.
Τα αριθμητικά δεδομένα
Αυτή τη στιγμή στη Γερμανία ζουν περίπου 968.899 Σύριοι, από τους οποίους:
- 163.170 έχουν πολιτογραφηθεί (2015–2023).
- 304.701 έχουν καθεστώς πρόσφυγα.
- 322.998 έχουν επικουρική προστασία.
- 52.344 αιτήσεις ασύλου εκκρεμούν.
- 9.649 είναι σε προσωρινή αναστολή απέλασης.
- 1.080 υπόκεινται σε άμεση απέλαση.
Η Συρία παραμένει η πρώτη χώρα προέλευσης αιτούντων άσυλο, με 9.861 νέα αιτήματα μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2025.
Η Ελλάδα ως αποδέκτης της «επιλογής» του Βερολίνου
Η επιλεκτική στρατηγική της Γερμανίας δημιουργεί σοβαρότατους κινδύνους για την Ελλάδα, που κινδυνεύει να μετατραπεί:
- Σε χώρο «αποθήκευσης» Σύριων που δεν κρίνονται “χρήσιμοι” για τη γερμανική αγορά.
- Σε «αποθήκη» απροσάρμοστων ή χαμηλής ένταξης μεταναστών, με σοβαρές κοινωνικές και λειτουργικές επιπτώσεις.
Είναι σαφές ότι ήδη το Βερολίνο ασκεί πιέσεις στη χώρα μας, με σκοπό αυτή να «αποδεχθεί» επιστροφές μεταναστών – όχι μόνον από την Συρία αλλά και άλλων εθνικοτήτων – που έχουν καταγραφεί κατά την εισοδό τους εδώ. Πιέσεις που αναμένεται να ενταθούν το επόμενο διάστημα, αφού μια τέτοια επίσκεψη στη Συρία, από μια υπηρεσιακή υπουργό δείχνει πόσο σημαντικό θεωρείται το ζήτημα για την επόμενη γερμανική κυβέρνηση.
Μια πιθανή διευρυμένη εφαρμογή του Κανονισμού του Δουβλίνου – ακόμη και σε περιπτώσεις όπου η Ελλάδα δεν ήταν χώρα πρώτης εισόδου, με νομικά τεχνάσματα, θα εγείρει μείζονα ζητήματα.
Η ερώτηση στη Γερμανική Βουλή
Ενδεικτικό των αναμενόμενων πιέσεων είναι το γεγονός ότι ο Γερμανός βουλευτής του AfD κατέθεσε στις 17 Απριλίου, ερώτηση στο γερμανικό κοινοβούλιο, ρωτώντας για τις ροές μεταναστών από την Ελλάδα προς την Γερμανία. Ρωτά συγκεκριμένα:
Πόσοι αιτούντες άσυλο εισήλθαν αεροπορικώς στη Γερμανία μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 10ης Απριλίου 2025 από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία, και ήταν κάτοχοι προσφυγικού ταξιδιωτικού εγγράφου («Travel Document of Subsidiary Protection Beneficiary» ή «Passport of Subsidiary Protection Beneficiary») που είχε εκδοθεί από τις αντίστοιχες χώρες; Επίσης, πόσοι αντίστοιχοι εισήλθαν κατά το έτος 2024;
Εντυπωσιακή ήταν η απάντηση της γερμανικής κυβέρνησης που αρνήθηκε να δώσει στοιχεία για τις άλλες χώρες και επικέντρωσε στην Ελλάδα, σημειώνοντας: Στο διάστημα από 1η Ιανουαρίου έως 10 Απριλίου 2025, η Ομοσπονδιακή Αστυνομία κατέγραψε 2.228 άτομα που εισήλθαν αεροπορικώς στη Γερμανία από την Ελλάδα, τα οποία δήλωσαν πρόθεση υποβολής αιτήματος ασύλου ενώπιον της αστυνομίας ή άλλων αρμόδιων αρχών συνοριακού ελέγχου και επέδειξαν ελληνικά προσφυγικά ταξιδιωτικά έγγραφα. Για το έτος 2024, ο αριθμός των αντίστοιχων ατόμων ανήλθε σε 9.670. Όσον αφορά αιτούντες άσυλο που παρουσιάζουν ρουμανικά ή βουλγαρικά προσφυγικά ταξιδιωτικά έγγραφα, η Ομοσπονδιακή Αστυνομία δεν διαθέτει στατιστικά στοιχεία για τα έτη 2024 και 2025.
Μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων στο μεταναστευτικό
Αυτό που είναι σαφές έιναι ότι η Γερμανία εγκαταλείπει τις υποσχέσεις περί «ενιαίας ευρωπαϊκής λύσης» και χτίζει τη δική της πολιτική “διαλογής” μεταναστών. Όσοι είναι απαραίτητοι στην αγορά της, παραμένουν. Οι υπόλοιποι, επιστρέφονται ή εξορίζονται σε χώρες-φράγματα, όπως η Ελλάδα, με τον κίνδυνο δημιουργίας νέων κοινωνικών πιέσεων και αποσταθεροποιητικών παραγόντων στη χώρα μας.
Το «ξεσκαρτάρισμα» που βαφτίζεται πολιτική επιστροφών, αποτελεί όχι μόνο γεωπολιτικό ζήτημα, αλλά και τεστ επιβίωσης για την χώρα μας: αν δεν υπάρξει σθεναρή αντίδραση, η Ελλάδα ενδέχεται να κληθεί να “φιλοξενήσει” το πρόβλημα που η Γερμανία δεν θέλει πια να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό της. Και μάλιστα με όρους κατά πολύ χειρότερους, αφού θα έχει να «παραλάβει» όσους είναι ανεπιθύμητοι στην Γερμανία.
