Την ιστορία του Ρίτσαρντ Τζούελ, του security φρουρού που ανακάλυψε την βόμβα κι αρχικά υμνήθηκε ως ήρωας, για να κατηγορηθεί αμέσως μετά ως ύποπτος, θα γυρίσει σε ταινία ο Κλιντ Ιστγουντ – με πρωταγωνιστή τον Τζόνα Χιλ και παραγωγό τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο.
Ακόμα τίποτε δεν έχει οριστικοποιηθεί. Ηδη όμως η είδηση κάνει το γύρω των περιοδικών της κινηματογραφικής αγοράς. Ο Κλιντ Ιστγουντ ακούγεται ότι θα αναλάβει το πρότζεκτ της Fox/Disney «The Ballad of Richard Jewell», μία ταινία για τον σεκιουριτά που έζησε τη δόξα του ήρωα κι -αμέσως μετά- τον εφιάλτη της κατηγορίας ως βασικού υπόπτου για την τρομοκρατική επίθσεη στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996.
Ο Ρίτσαρντ Αλενσγουορθ Τζούελ ήταν αστυνομικός και φρουρός σεκιούριτι. Στη βάρδιά του ως σεκιούριτι για το κτίριο της AT&T ανακάλυψε στο Ολυμπιακό Πάρκο της Ατλάντα το σάκο με τις 3 βόμβες και κινητοποίησε τις αρχές, βοηθώντας τους να εκκενώσουν το χώρο πριν εκραγεί ο μηχανισμός (αποτρέποντας να θρηνήσουμε περισσότερα θύματα). Αρχικά υμνήθηκε ως ήρωας, αλλά πολύ γρήγορα θεωρήθηκε ύποπτος – κάτι που αποτέλεσε σκάνδαλο με εκτενή τηλεοπτικά και ειδησιογραφικά ρεπορτάζ (με εντελώς αβάσιμες πληροφορίες και χωρίς αποδείξεις) που τον καταδίκασαν στο «λαϊκό δικαστήριο των media». Αργότερα αθωώθηκε πλήρως, για όλες τις κατηγορίες, αλλά αυτό πέρασε στα ψιλά γράμματα. Ο Τζούελ πέθανε στα 44 του χρόνια από καρδιά. Η περίπτωσή του αποτελεί παράδειγμα της δυσφήμισης σε πολίτη από αβάσιμη σκανδαλοθηρία.
Ο Εζρα Εντελμαν (ο βραβευμένος με Οσκαρ ντοκιμαντερίστας για το «O.J.: Made in America») είχε αρχικά δεχθεί να σκηνοθετήσει το πρότζεκτ με πρωταγωνιστή τον Τζόνα Χιλ. Πιθανολογούμε ότι ο Χιλ παραμένει στο πρότζεκτ με τον Κλιντ Ιστγουντ σκηνοθέτη. Η εταιρία του Λεονάρντο Ντι Κάπριο είναι επίσης συνδεδεμένη με την ταινία, με τον ίδιο και τη συνεταίρο του Τζένιφερ Ντέιβινσον Κίλοραν ως παραγωγούς.
Αν ο Ιστγουντ υπογράψει, θα είναι η πρώτη ταινία (μετά από 11 χρόνια) που πραγματοποιεί με άλλο στούντιο από τη Warner Bros. με τους οποίους έχει γυρίσει όλες τις τελευταίες ταινίες του (μετά το «Changeling» του 2008).
Και, δεν χρειάζεται καν να τις μετρήσουμε, θα είναι άλλη μία Ιστγουντ ταινία “βασισμένη σε αληθινή ιστορία” – όπως αυτές που προτιμά πια να κάνει.
