Σταθερό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης για την Ελλάδα προβλέπει ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στη νέα του έκθεση, που δημοσιοποιήθηκε σήμερα. Συγκεκριμένα, εκτιμά αύξηση του ΑΕΠ κατά 2% το 2025 και 2,1% το 2026.
Το δημοσιονομικό ισοζύγιο προβλέπεται να παραμείνει θετικό, με τα πρωτογενή πλεονάσματα να φτάνουν στο 2,1% του ΑΕΠ το 2025 και στο 2,2% το 2026. Η εξέλιξη αυτή αποδίδεται κυρίως στη βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης.
Ο ΟΟΣΑ επισημαίνει τη σημασία της συνέχισης της πτωτικής πορείας του δημόσιου χρέους, καθώς το αυξημένο κόστος λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και οι υψηλές επενδυτικές ανάγκες ενδέχεται να εντείνουν μελλοντικά τις δημοσιονομικές πιέσεις.
Σε ό,τι αφορά τον πληθωρισμό, αναμένεται περαιτέρω αποκλιμάκωση προς το 2% έως το 2026, χάρη στη μείωση των διεθνών τιμών πετρελαίου. Ωστόσο, ο επίμονος πληθωρισμός στις υπηρεσίες και το αυξημένο κόστος στο εμπόριο συνεχίζουν να αποτελούν πρόκληση.
Η έκθεση υπογραμμίζει ότι η προώθηση μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και η αντιμετώπιση των σοβαρών ελλείψεων σε εργατικό δυναμικό είναι κρίσιμη για την ενίσχυση των επενδύσεων. Παράλληλα, η μείωση της φοροδιαφυγής και η περιορισμένη χρήση φορολογικών δαπανών μπορούν να ενισχύσουν τα κρατικά έσοδα. Αυτό, με τη σειρά του, θα μπορούσε να επιτρέψει φοροελαφρύνσεις για τα χαμηλά εισοδήματα, ενισχύοντας την απασχόληση.
Οι επενδυτικοί πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας προβλέπεται να αυξηθούν σημαντικά, από 1,8% του ΑΕΠ το 2024 σε 3,6% το 2026, προσφέροντας περαιτέρω ώθηση στην οικονομία.
Ωστόσο, ο ΟΟΣΑ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου όσον αφορά τις αβεβαιότητες που σκιάζουν τις θετικές προοπτικές. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται πιθανές καθυστερήσεις στην υλοποίηση του σχεδίου «Ελλάδα 2.0», η πιθανή απόκλιση μισθών από την παραγωγικότητα και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην οικονομική δραστηριότητα.
Τέλος, ο ΟΟΣΑ καλεί σε ταχύτερη προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, με έμφαση στην αναθεώρηση του συστήματος ΦΠΑ. Προτείνει την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών, υποστηρίζοντας ότι ευνοούν κυρίως τα υψηλότερα εισοδηματικά στρώματα, χωρίς να επιτυγχάνεται αποτελεσματική κοινωνική στόχευση.