Ο θάνατος από ασφυξία είναι επώδυνος για τα ψάρια, που υποφέρουν παλεύοντας να ανασάνουν
Μία αναμενόμενη, αλλά σοκαριστική διαπίστωση κάνει μία νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports.
Επιστήμονες αποδεικνύουν ότι τα ψάρια υποφέρουν από “έντονο πόνο” για τουλάχιστον 10 λεπτά μετά την αλίευση τους, γεγονός που απαιτεί μεταρρυθμίσεις
Κάθε χρόνο, περισσότερα από δύο τρισεκατομμύρια άγρια και εκτρεφόμενα ψάρια θανατώνονται για να τραφεί η ανθρωπότητα. Οι θάνατοί τους συχνά περνούν απαρατήρητοι. Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια υπάρχει ένα απλό βιολογικό γεγονός: τα ψάρια μπορούν να υποφέρουν.
Η ιριδίζουσα πέστροφα, ένα είδος που εκτρέφεται και καταναλώνεται σε όλο τον κόσμο, βιώνει όχι απλώς το θάνατο – αλλά μια παρατεταμένη και έντονη μορφή δυσφορίας όταν θανατώνεται από ασφυξία στον αέρα.
Ο πόνος των ζώων δεν διαθέτει καθολική μέτρηση, όπως γίνεται με το αποτύπωμα άνθρακα για παράδειγμα. Για να το αντιμετωπίσουν αυτό, οι επιστήμονες ανέπτυξαν το Πλαίσιο αποτυπώματος ευημερίας (WFF).
Αυτό το εργαλείο μετρά τον πόνο μέσα σε λίγα λεπτά, επιτρέποντας στους ερευνητές να συγκρίνουν τα αποτελέσματα της ευζωίας σε διάφορα είδη και συνθήκες. Η ερευνητική ομάδα εφάρμοσε αυτή τη μέθοδο στη σφαγή πέστροφας, όπου η έκθεση τους στον αέρα εξακολουθεί να είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη τεχνική.
Τα ψάρια, όταν βγαίνουν από το νερό, αρχίζουν μια αργή και αγχωτική πτώση. Τα βράγχια τους καταρρέουν. Ανασαίνουν πανικόβλητα. Η χημεία του αίματός τους ανεβαίνει. Το οξυγόνο εξαφανίζεται ενώ το διοξείδιο του άνθρακα συσσωρεύεται.
Αυτές οι βιολογικές αντιδράσεις εκτυλίσσονται καθώς το ψάρι συνεχίζει να κινείται, να λαχανιάζει και να υποφέρει – μερικές φορές για 25 λεπτά. Τα ψάρια υποφέρουν έως και 25 λεπτά
Οι ερευνητές χώρισαν την ταλαιπωρία της πέστροφας σε τέσσερα χρονικά τμήματα. Αυτά κυμαίνονται από τον συναγερμό κατά την απομάκρυνση έως την τελική κατάπτωση της εγκεφαλικής δραστηριότητας πριν από την απώλεια των αισθήσεων.
Μέσω συμπεριφορικών, νευρολογικών και φαρμακολογικών στοιχείων, η ομάδα υπολόγισε ότι η μέση πέστροφα υπομένει περίπου δέκα λεπτά πόνου που χαρακτηρίζεται ως οδυνηρός, αναπηρικός ή βασανιστικός.
Σε ορισμένες συνθήκες, ο πόνος αυτός μπορεί να ξεπεράσει τα 20 λεπτά. Όταν προσαρμόζεται με βάση το βάρος, αυτό μεταφράζεται σε 24 λεπτά τέτοιου πόνου ανά κιλό ψαριού που θανατώνεται.
Οι τρέχουσες μέθοδοι προκαλούν επώδυνους θανάτους
Η ασφυξία με αέρα εξακολουθεί να είναι νόμιμη και συνηθισμένη σε πολλά μέρη του κόσμου. Αλλά δεν είναι ούτε γρήγορη, ούτε ανώδυνη. Η ψύξη σε πάγο ή η χρήση πολτού πάγου μπορεί να ακούγεται πιο ήπια, ωστόσο για είδη προσαρμοσμένα στο κρύο, όπως η πέστροφα, η μέθοδος αυτή απλώς επιβραδύνει τον μεταβολισμό.
Αυτό μπορεί να καθυστερήσει ακόμη περισσότερο την απώλεια των αισθήσεων, επιδεινώνοντας την ταλαιπωρία. Η έκθεση στον πάγο ενέχει επίσης κινδύνους για βλάβη των ιστών, θερμικό σοκ και παρατεταμένο φόβο.
Η έρευνα δείχνει ότι ο πόνος δεν αρχίζει πάντα στο σημείο της σφαγής. Συχνά αρχίζει πολύ νωρίτερα.
Η αναισθητοποίηση μπορεί να βοηθήσει τα ψάρια να υποφέρουν λιγότερο
Η μελέτη αξιολόγησε δύο τύπους αναισθητοποίησης: την ηλεκτρική και την κρουστική.
Η ηλεκτρική αναισθητοποίηση, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, θα μπορούσε να γλιτώσει 60 έως 1.200 λεπτά πόνου για κάθε δολάριο που δαπανάται. Αυτό την καθιστά μία από τις πιο αποδοτικές παρεμβάσεις ευζωίας που είναι γνωστές.
Η κρουστική αναισθητοποίηση – ένα φυσικό χτύπημα στο κεφάλι – έχει δείξει καλύτερη συνέπεια σε εργαστηριακές συνθήκες. Αλλά είναι δύσκολο να κλιμακωθεί. Τα ψάρια ποικίλλουν σε μέγεθος. Ο εξοπλισμός πρέπει να βαθμονομηθεί με ακρίβεια. Η κόπωση των εργαζομένων μειώνει επίσης την αποτελεσματικότητα. Οποιοδήποτε ολίσθημα σημαίνει ότι το ψάρι διατηρεί τις αισθήσεις του ενώ αιμορραγεί.
Η σφαγή ψαριών καταλαμβάνει μόνο λεπτά στη ζωή ενός ζώου – αλλά αυτά τα λεπτά μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνα. Σε σύγκριση με τις μακροπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις στις φάρμες, οι βελτιώσεις στη σφαγή είναι ευκολότερο να εφαρμοστούν και επηρεάζουν δισεκατομμύρια ζωές.
Οι συγγραφείς της μελέτης υποστηρίζουν ότι η επένδυση σε καλύτερα εργαλεία αναισθητοποίησης και η εκπαίδευση των εργαζομένων μπορεί να προσφέρει τεράστια οφέλη στην καλή διαβίωση.
Για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, η έρευνα αυτή προσφέρει μια επιστημονική βάση για τη μεταρρύθμιση ξεπερασμένων πρακτικών.
Οι κυβερνήσεις μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν αυτά για να καθοδηγήσουν τους νόμους περί ανθρώπινης σφαγής. Για τους καταναλωτές, δίνει έναν νέο τρόπο να σκεφτούν τι καταλήγει στο πιάτο τους.
Και άλλα ψάρια υποφέρουν
Αν και η μελέτη αυτή επικεντρώθηκε στην ιριδίζουσα πέστροφα, τα υποκείμενα μονοπάτια στρες – στέρηση οξυγόνου, οξέωση, μεταβολική ανεπάρκεια – είναι κοινά σε όλα τα είδη ψαριών.
Ο κόσμος μόλις τώρα αρχίζει να υπολογίζει την αίσθηση των ψαριών. Για δεκαετίες, ο πόνος τους αρνούνταν ή αγνοούνταν. Αλλά η επιστήμη δεν το επιτρέπει πλέον αυτό.
Το WFF δεν μετρά μόνο τον πόνο. Ανοίγει μια γλώσσα ενσυναίσθησης βασισμένη σε αποδείξεις. Επιτρέπει στις ρυθμιστικές αρχές, στους παραγωγούς και στους καταναλωτές να σταθμίσουν το κόστος της αλλαγής.
Και ίσως, το πιο σημαντικό, το πλαίσιο αναγνωρίζει αυτό που τα ψάρια αισθάνονται από την αρχή – πόνο που αξίζει να γίνει αντιληπτός και να μειωθεί.