Η κινηματογραφική εβδομάδα ξεκινά δυναμικά με ταινίες πρώτης προβολής που καλύπτουν όλο το φάσμα του σινεφίλ ενδιαφέροντος – από blockbuster επανεκκινήσεις και βιογραφικά δράματα, μέχρι εναλλακτικές κωμωδίες και κλασικά αριστουργήματα.
Η πολυσυζητημένη επανεκκίνηση του «Superman» σε σκηνοθεσία Τζέιμς Γκαν έρχεται να ανανεώσει τον εμβληματικό ήρωα, παρουσιάζοντας έναν πιο ανθρώπινο, πιο συναισθηματικό Σούπερμαν, και υπόσχεται να προσελκύσει τόσο το νεανικό κοινό όσο και τους παλαιότερους φίλους της κινηματογραφικής κλασικής εκδοχής του 1978.
Στο εντελώς διαφορετικό ύφος, η γαλλική παραγωγή «Ο Κύριος Αζναβούρ» (2024) επιχειρεί να ζωντανέψει τη συναρπαστική πορεία του θρυλικού τραγουδοποιού Σαρλ Αζναβούρ, αγαπημένου και στην Ελλάδα. Οι σκηνοθέτες Μεχντί Ιντίρ και Γκραν Κορπ Μαλάντ, ακολουθώντας γραμμική αφήγηση, καταγράφουν την πορεία του από την παιδική ηλικία έως τη διεθνή αναγνώριση, με έμφαση στους αγώνες του, τις θυσίες, τους έρωτες και τη μοναξιά της κορυφής.
Ο Ταχάρ Ραχίμ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, παρά τις στιγμές αμηχανίας, μεταδίδει το βάθος του καλλιτέχνη που πάλεψε με τη φτώχεια, την απόρριψη και την απώλεια. Η παρουσία της Έντιθ Πιάφ, του Τζόνι Χαλιντέι και του Φρανκ Σινάτρα εμπλουτίζει το φιλμ, ενώ τα αγαπημένα τραγούδια του Αζναβούρ ντύνουν τη δράση. Ωστόσο, δεν λείπουν κάποιες αδυναμίες, κυρίως στην επιφανειακή προσέγγιση ορισμένων πλευρών της ζωής του.
Ανάμεσα στις νέες ταινίες πρώτης προβολής ξεχωρίζει επίσης η μαύρη κωμωδία «Οι Μπαλκονάτες» της Νοεμί Μερλάν, γεμάτη κοινωνικά σχόλια και ανατροπές, το θρίλερ «Επικίνδυνα Πλάσματα», που υπόσχεται να τρομάξει ακόμα και τους πιο ψύχραιμους, και το ερωτικό δράμα «Η Καρδιά Ενός Τζογαδόρου», που διερευνά τις λεπτές γραμμές μεταξύ πάθους και αυτοκαταστροφής.
Από τις επανεκδόσεις, δεσπόζει το συγκλονιστικό αριστούργημα «Το Πάθος της Ζαν Ντ’ Αρκ» (1928) του Καρλ Ντράγιερ – μια από τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά, που επιστρέφει για να θυμίσει τι σημαίνει διαχρονική, σπαρακτική κινηματογραφική έκφραση.
Superman Περιπέτεια φαντασίας, αμερικάνικης παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Τζέιμς Γκαν, με τους Ντέιβιντ Κόρενσουετ, Ρέιτσελ Μπρόσναχαν, Νίκολας Χουλτ, Ιζαμπέλα Μερσέντ, Μπράντλεϊ Κούπερ, Νέιθαν Φίλιον, Φρανκ Γκρίλο κα.
Η πολυαναμενόμενη, για τους φανατικούς θαυμαστές του Σούπερμαν, επανεκκίνηση της ιστορίας του εμβληματικού υπερήρωα της DC – ακόμη μια επανεκκίνηση στο υπερηρωικό σύμπαν, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά πιο κοντά στην πρωτότυπη ταινία του 1978, αν και με έναν πολύ πιο ανθρώπινο και στην εποχή του ήρωα.
Έχοντας πίσω από τις κάμερες το μεγαλοστέλεχος της DC και σκηνοθέτη Τζέιμς Γκαν («Φύλακες του Γαλαξία»), ήταν δεδομένη η φροντισμένη υπερπαραγωγή, αντάξια ενός μπλοκμπάστερ που φιλοδοξεί να σπάσει τα ταμεία, αλλά αυτή τη φορά υπάρχει κι ένα καλογραμμένο σενάριο, δίχως χαζοχαρούμενες υποϊστορίες και φτηνό χιούμορ ή σκοτεινές ρωγμές στον χαρακτήρα.
Δίνοντας έμφαση στις ανθρώπινες αδυναμίες του Σούπερμαν, στην ευαλωτότητά του και την αλληλεγγύη του για ανθρώπους που μέχρι τώρα ίσως και να αγνοούσε, ο υπερήρωας είναι πιο γήινος από ποτέ.
O Κλαρκ Κεντ προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην καταγωγή και την ανθρώπινη ανατροφή του, σε έναν κόσμο που πλέον αμφισβητεί τις αξίες της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της ελπίδας.
Αντιμέτωπος με τον επικίνδυνο Λεξ Λούθορ και μια νέα γενιά υπερηρώων, ο Superman καλείται όχι μόνο να σώσει τον κόσμο και να κερδίσει το κορίτσι με το οποίο είναι ερωτευμένος, αλλά και να δείξει πως η καλοσύνη και η ανθρωπιά έχουν ακόμη σημασία.
Έχοντας έναν λαμπερό Σούπερμαν, στο πρόσωπο του συμπαθούς Ντέιβιντ Κόρενσουετ, ο Γκαν, δίνει λιγοστές στάλες δροσερού χιούμορ, επικεντρωμένος στον ανθρώπινο χαρακτήρα του ήρωα, που είναι λιγότερο ο γρανιτένιος θεός και πολύ περισσότερο ένας εύθραυστος νέος, που προσπαθεί να κατανοήσει τη φύση του.
Ο Γκαν ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για έναν Σούπερμαν που σκοντάφτει ανάμεσά μας, σαν στραβάδι σε ένα πολυσύνθετο πλέον κόσμο, παρά για έναν ήρωα από ατσάλι, μεταφέροντας μηνύματα καλοσύνης, αλληλεγγύης, ευαισθησίας προς τον αδύνατο.
Βεβαίως, πολλές φορές όλα αυτά κινούνται προς την απλοϊκότητα, αλλά αυτό πλέον δεν μπορεί να παραξενέψει κανέναν, με δεδομένο το ευρύ αμερικάνικο κοινό, στο οποίο πρωτίστως απευθύνεται το φιλμ.
Από κει και πέρα, όπως είναι αναμενόμενο, τα ψηφιακά εφέ, το δημιουργικό μοντάζ και η φωτογραφία είναι σε υψηλά επίπεδα, οι ρυθμοί γρήγοροι, αλλά όχι ιλιγγιώδεις στα όρια της ζαλάδας, ενώ και οι ερμηνείες γενικά κρίνονται ικανοποιητικές, με τον ερωτικό πόθο του Σούπερμαν, Λόις Λέιν, που υποδύεται η Ρέιτσελ Μπρόσναχαν, να ξεχωρίζει και τον Νίκολας Χουλτ, στον ρόλο του κακού Λεξ Λούθορ, να είναι αν μη τι άλλο πειστικός.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Σούπερμαν πρέπει να συμβιβάσει την κρυπτονιανή καταγωγή του με τη γήινη ανατροφή του και να υπερασπιστεί αξίες που ο σύγχρονος κόσμος θεωρεί παλιομοδίτικες.
Οι Μπαλκονάτες (“Les Femmes au Balcon”) Κωμωδία, γαλλικής παραγωγής 2024, σε σκηνοθεσία Νοεμί Μερλάν, με τους Νοεμί Μερλάν, Σάντα Κοντρεάνου, Σουχίλα Γιακούμπ, Λούκας Μπράβο κα.
Ανεξέλεγκτη, τολμηρή μαύρη κωμωδία, από τη Μοεμί Μερλάν, τη γνωστή Γαλλίδα ηθοποιό, που στη δεύτερη σκηνοθετική της απόπειρα επιχειρεί να αποκτήσει δικό της στυλ και φωνή, επιλέγοντας ακομπλεξάριστα να διερευνήσει τη γυναικεία αντεπίθεση απέναντι στην ανδρική κυριαρχία, φτάνοντας στα άκρα.
Μια ιδιοσυγκρασιακή ταινία, όπου το κωμικό εναλλάσσεται με τον σουρεαλισμό και το horror, ως μία φεμινιστική απάντηση στα στερεότυπα, ενώ η Μερλάν δεν φείδεται στην υπερβολή, με τις τρεις, γεμάτες ενέργεια και οργή, πρωταγωνίστριες να μετατρέπουν το καυτό σκηνικό μιας γειτονιάς της Μασσαλίας σε χασάπικο ανδρικών φιλέτων.
Η ταινία, που έκανε πρεμιέρα σε μεταμεσονύχτια προβολή στις Κάννες, θα ήθελε πολύ να αποκτήσει έναν καλτ χαρακτήρα και γι’ αυτό, ίσως, παραπέμπει στις πρώτες ταινίες του Αλμοδοβάρ, με τις εκρηκτικές καταστάσεις, τα γυναικεία πάθη στα ύψη και την έντονη πολυχρωμία.
Τρεις γειτόνισσες, σε μια γειτονιά της Μασσαλίας, που φλέγεται από έναν μακρύ καύσωνα, περνούν τον χρόνο τους στα μπαλκόνια των σπιτιών τους, για να αντιμετωπίσουν την αδυσώπητη ζέστη.
Η μία είναι διαδικτυακή σεξεργάτρια, η άλλη επίδοξη μυθιστοριογράφος και η τρίτη, μία ηθοποιός που υποδύεται την Μέριλιν Μονρόε (τον ρόλο κρατά η ίδια η Μερλάν) και έχει αρχίσει να γίνεται ένα με τον χαρακτήρα της σεξοβόμβας σταρ.
Και οι τρεις τους, λιγουρεύονται έναν όμορφο άντρα στο απέναντι μπαλκόνι, έναν κορυφαίο φωτογράφο μόδας, ο οποίος ένα βράδυ θα τις καλέσει για ένα ποτό και εκεί τα πράγματα θα ξεφύγουν τελείως από τον έλεγχο, μετατρέποντας τη χαλαρή μάζωξη σε ένα λουτρό αίματος.
Η Μερλάν, θέλοντας να περάσει τα φεμινιστικά της μηνύματα μέσα από μία μαύρη κωμωδία, που εξελίσσεται σε κωμωδία τρόμου, θα αφήσει, χωρίς ηθικές αναστολές, να ξεχυθεί η οργή των τριών ηρωίδων της πάνω σε ένα άνδρα, έμβλημα της αρσενικής κυριαρχίας, ενώ ταυτόχρονα οι νύξεις για το δικαίωμα των γυναικών να κάνουν ό,τι θέλουν με το σώμα τους, μοιάζουν περισσότερο με τραβηχτικές πόζες για το εμπορικό κομμάτι της ταινίας.
Περισσότερο, όμως, η ταινία πλήττεται από έναν σκηνοθετικό και ερμηνευτικό ναρκισσισμό, βουτώντας άτσαλα σε διαφορετικά μοντέλα αφήγησης, ενώ το σενάριο, πολύ γρήγορα μοιάζει προσχηματικό καθοδηγούμενο από την απόφαση για ένα γκραν γκινιόλ φινάλε.
Κι εν τέλει να διεκδικεί βάσιμα τον χαρακτηρισμό καλτ, αλλά χωρίς να διαθέτει κάτι παραπάνω, πέρα από την ηλεκτρισμένη ενέργειά της, που κι αυτή ορισμένες φορές βραχυκυκλώνει.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Καθώς ένας καύσωνας φέρνει μια γειτονιά της Μασσαλίας στα όριά της, τρεις συγκάτοικοι διασκεδάζουν παρεμβαίνοντας στις ζωές των γειτόνων τους από το μπαλκόνι, ώσπου ένα αθώο βραδινό ποτό καταλήγει σε λουτρό αίματος.
Επικίνδυνα Πλάσματα (“Dangerous Animals”) Ταινία τρόμου, αυστραλιανής και αμερικάνικης παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Σον Μπερν, με τους Χάσι Χάρισον, Τζάι Κόρτνεϊ, Τζος Έστον, Έλα Νιούτον, Τζέιμς Μαν, Ρομπ Κάρλτον κα.
Υπάρχει πιο επικίνδυνο πλάσμα στη γη από τους λευκούς καρχαρίες; Ο άνθρωπος, απαντά ο Αυστραλός σκηνοθέτης Σον Μπερν, με την τελευταία του ταινία, που γύρισε στη Χρυσή Ακτή της Κουηνσλάνδης.
Μια ταινία τρόμου, που ξεφεύγει από τα συνήθη και γνώρισε μία ιδιαίτερη προώθηση, καθώς προβλήθηκε, παραδόξως, στο 15ήμερο των σκηνοθετών του φεστιβάλ Καννών.