Επτά χρόνια συμπληρώνονται από την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι, και η Ιωάννα Γατοπούλου, πολυεγκαυματίας και μάρτυρας της τραγωδίας, περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τις δραματικές στιγμές που έζησε, όταν η θάλασσα έγινε η μοναδική της σωτηρία.
«Όταν άρχισε η φωτιά, κατέβηκα γρήγορα προς τη θάλασσα – είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου. Ο δρόμος στην Ποσειδώνος είχε μπλοκάρει από τα αυτοκίνητα, ήταν σε τέσσερις σειρές, κι ας μην χωράνε πάνω από δύο», θυμάται. «Έπρεπε να κάνω επικίνδυνους ελιγμούς για να φτάσω σε ένα μικρό μονοπάτι, γνωστό μόνο στους ντόπιους, που οδηγούσε στην ακτή. Εκεί, μαζί με άλλους από την πολυκατοικία, μπήκαμε στο νερό».
Η κα Γατοπούλου περιγράφει ότι έμειναν στη θάλασσα για τουλάχιστον τρεις ώρες. «Ο αέρας μάς έσπρωχνε προς την Εύβοια. Είδαμε τη φωτιά να καταπίνει τα πάντα γύρω μας. Όταν αποφασίσαμε να βγούμε, τότε μόνο κατάλαβα ότι είχα καεί – μέσα στο νερό δεν είχα νιώσει τίποτα».
«Καθώς έφευγα από το σπίτι, αισθανόμουν στην πλάτη, στα χέρια και στα πόδια μου – που ήταν ακάλυπτα – κάτι σαν μικρές πέτρες να με χτυπούν. Μόλις όμως βγήκαμε από το νερό, ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Περιμέναμε να έρθει βοήθεια, να μεταφέρουν εμάς τους τραυματίες σε νοσοκομείο…».
Όπως λέει, το Λιμενικό ειδοποιήθηκε και εμφανίστηκε μετά από περίπου 45 λεπτά, όμως τελικά αποχώρησε χωρίς να κάνει κάτι, επικαλούμενο ότι δεν μπορούσε να πλησιάσει. «Έμεινα εκεί, μέσα στους καπνούς και τον αέρα, για παραπάνω από μία ώρα. Δεν μπορούσες να δεις τίποτα μπροστά σου. Τελικά, ένα ιδιωτικό φουσκωτό με εθελοντές μάς πήρε – εμένα και μια άλλη γυναίκα που ήμασταν καμένες – και μας μετέφερε σε ιατρικό κέντρο στη Νέα Μάκρη».
Σχετικά με την απόφαση του δικαστηρίου για την τραγωδία, η κ. Γατοπούλου εκφράζει απογοήτευση: «Δεν μπορώ να μιλήσω για πραγματική δικαίωση. Η ποινή ήταν ίδια με την πρωτόδικη – 10 ευρώ την ημέρα για τρία χρόνια. Το θεωρώ προσβολή. Είναι μια μερική δικαίωση μόνο, επειδή κάποιοι οδηγήθηκαν στη φυλακή».
Η μαρτυρία της, επτά χρόνια μετά, αποτυπώνει με τον πιο ωμό και ανθρώπινο τρόπο το μέγεθος της αβοήθητης αγωνίας και της εγκατάλειψης που έζησαν δεκάδες συμπολίτες μας εκείνη την αποφράδα μέρα.