«Αν είχα ακολουθήσει τις οδηγίες, τα αίτια θανάτου τόσων ανθρώπων θα ήταν ο άνεμος, η άναρχη δόμηση, τα πεύκα…» λέει ο Δημήτρης Λιότσιος, ο «από μηχανής θεός» που έσωσε την τιμή του Πυροσβεστικού Σώματος
Ο Δημήτρης Λιότσιος, αξιωματικός της Πυροσβεστικής, πραγματογνώμων για τα αίτια της χειρότερης φυσικής καταστροφής που γνώρισε η Ελλάδα στη νεότερη ιστορία της, τη φωτιά στο Μάτι, μιλά στο Newsbomb στην επέτειο επτά ετών από την τραγική 23η Ιουλίου του 2018.
Μέσα σε ένα «όργιο» τοξικότητας, υποκρισίας και συγκάλυψης, που διαδραματίστηκε τις αμέσως επόμενες ώρες πάνω στα καμένα πτώματα 104 συνανθρώπων μας, από τους τότε υπεύθυνους που ήθελαν να ρίξουν την ευθύνη στον «στρατηγό» άνεμο, στην άναρχη δόμηση και στα σπίτια των κατοίκων για να μην τιμωρηθεί κανείς για το έγκλημα και μέσα στις γνωστές παθογένειες της ατιμωρησίας και της καθυστερημένης απονομής δικαιοσύνης που πάει τη χώρα μας δεκαετίες πίσω, ο συγκεκριμένος πυροσβέστης είναι αυτός που στάθηκε στο ύψος του. Και τελικά κράτησε στις πλάτες του και την τιμή της χώρας.
Εκβιάστηκε ανερυθρίαστα, από ανώτερο συνάδελφό του, προκειμένου στο πόρισμα για τα αίτια της τραγωδίας να τους βγάλει όλους «λάδι». Διάλεξαν όμως τον λάθος άνθρωπο για αυτό. Διάλεξαν τον άνθρωπο που έχει επιλέξει να ζήσει τη ζωή του αλλιώς, με το αίσθημα του καθήκοντος και της Δικαιοσύνης να είναι υπέρτερο της βολής, του προσωπικού συμφέροντος και φυσικά της εύκολης συγκάλυψης.
Το ηχητικό του εκβιασμού το άκουσε όλη η Ελλάδα και ανατρίχιασε. Ο εκβιαστής είναι πια στη φυλακή, ένας από τους πέντε ανθρώπους που φυλακίστηκαν ως υπαίτιοι της τραγωδίας.
Η πρόσφατη δικαστική απόφαση για την τραγωδία στο Μάτι μπορεί να αποτελεί τη «μισή» κάθαρση -καθώς υπάρχουν κι άλλοι υπεύθυνοι από διάφορα πόστα για τους θανάτους των 104 ανθρώπων που παραμένουν στις θέσεις τους ατιμώρητοι- σίγουρα όμως, επρόκειτο για μια τραγωδία που είχε και τον «από μηχανής θεό» της.
Αυτός είναι ο Δημήτρης Λιότσιος που έκανε το καθήκον του, παρά τον κίνδυνο και το κόστος. Και για αυτό, το όνομά του έγινε σύνθημα στα χείλη των συγγενών θανόντων και των εγκαυματιών, μέσα στο δικαστήριο, μετά το άκουσμα της απόφασης.
Και ο ίδιος, όπως αναφέρει στη συνέντευξή του στο Newsbomb, δεδομένων των συνθηκών, χαρακτηρίζει ως «ιστορική» την απόφαση, ενώ προσθέτει ότι και προσωπικά κερδήθηκε το στοίχημα, να παραμείνει δηλαδή αντικειμενικός και ακριβής καθόλη τη διάρκεια της διαδικασίας, όπως και στο επεισοδιακό ξεκίνημά της.
Τι θα συνέβαινε αν είχε υποκύψει όμως; Τι έκβαση θα είχε η δίκη, δεδομένης και της προπαγάνδας που επιχείρησε, όπως λέει, σκοπίμως, να επικοινωνήσει «ανάποδα» τη λίστα με τους λόγους που συνετέλεσαν στο μέγεθος της καταστροφής, από κάτω προς τα πάνω;
«Ο φυσικός πλούτος της χώρας έχει περιοριστεί σε τέτοιο βαθμό που είναι μονόδρομος η προτεραιότητα διαφύλαξης αυτού που μας έχει απομείνει. Πρόκειται για πόλεμο επιβίωσης και πρέπει όλοι να κατανοήσουν πως πρέπει να είμαστε σύμμαχοι και συμπολεμιστές. Για εμένα ο εμπρηστής πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ο χειρότερος εγκληματίας, ως δολοφόνος», είναι τέλος τα λόγια ενός πυροσβέστη, αφοσιωμένου στο καθήκον, που καλείται καθημερινά να αντιμετωπίσει το «τέρας»…
Διαβάστε τη συνέντευξη:
Newsbomb: Κύριε Λιότσιο, καταρχάς θα ήθελα να σχολιάσετε την απόφαση για την τραγωδία στο Μάτι, που επιβάλλει φυλάκιση σε 5 άτομα, μεταξύ αυτών και του ανθρώπου που σας εκβίασε, όπως ακούσαμε στο γνωστό ηχητικό. Θεωρείτε ότι ο σκοπός επετεύχθη, αποδόθηκε δικαιοσύνη;
Δημήτρης Λιότσιος: Δεν έχω απολύτως καμία αρμοδιότητα να σχολιάσω αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Εγώ έπραξα το καθήκον μου, όπως μου ζητήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία μέσω των εισαγγελικών αρχών. Συνέλεξα τα στοιχεία και τα παρέδωσα στον Εισαγγελέα, κ. Ζαγοραίο, και στη συνέχεια στον Ανακριτή, κ. Μαρνέρη. Κατέθεσα τόσο στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο όσο και στο Εφετείο, προσπαθώντας να περιγράψω και να εξηγήσω τη σειρά των γεγονότων, όπως αυτή προκύπτει μέσα από τον όγκο των συλλεχθέντων αποδεικτικών στοιχείων.
Αν με την ερώτησή σας εννοείτε αν επετεύχθη ο σκοπός υπό αυτήν την έννοια, τότε ναι, θα απαντήσω θετικά. Μου δόθηκε η δυνατότητα, έστω και μετ’ εμποδίων, να καταθέσω την αλήθεια, όπως αυτή προέκυπτε από τα δεδομένα. Σε επέκταση της ερώτησής σας, μπορώ να πω πως και ο προσωπικός μου στόχος επετεύχθη, να παραμείνω αντικειμενικός και ακριβής καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας συλλογής, ανάλυσης και παρουσίασης των στοιχείων ενώπιον της Δικαστικής Έδρας.
Η απόδοση της Δικαιοσύνης, ειδικά σε υποθέσεις που αφορούν σε θανάτους και τραυματισμούς, είναι μία εκτίμηση βαθιά υποκειμενική. Γι’ αυτό θεωρώ πως το ερώτημα αυτό θα πρέπει να απευθύνεται σε άλλους, όχι σε εμένα. Ωστόσο, θα ήθελα να σημειώσω με σεβασμό και χωρίς υπέρβαση του ρόλου μου, ότι η συγκεκριμένη απόφαση, με βάση τα δεδομένα της εποχής και το πρωτοφανές μέγεθος της τραγωδίας, μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορική. Αξίζουν εύσημα στη Δικαιοσύνη που κατάφερε, υπό δύσκολες συνθήκες, να εξετάσει σε βάθος μια τόσο σύνθετη και φορτισμένη υπόθεση.
Μου δίνετε, επίσης, την ευκαιρία να επισημάνω πως η -ας την πούμε- προσωπική μου διαφορά με έναν εκ των κατηγορουμένων, από τη δική μου πλευρά, δεν μεταφέρθηκε με κανέναν τρόπο στην υπόθεση της πυρκαγιάς της 23ης Ιουλίου στην Ανατολική Αττική. Πρόκειται για θέμα που αφορά αποκλειστικά εμένα και τον πρώην Αρχηγό, και εξετάζεται σε ξεχωριστή δικαστική διαδικασία.
Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι η κύρια -και αναστρέψιμη- αιτία που προκάλεσε την τραγωδία; Ή αλλιώς, ποιος ή ποιοι ήταν οι κύριοι υπαίτιοι;
Νομίζω πως μέσα από τις δύο δικαστικές διαδικασίες είναι πλέον ξεκάθαρο πως την κρίσιμη ώρα δεν υπήρξε μέριμνα για τους πολίτες που ήταν απολύτως σαφές πως θα βρεθούν σε κατάσταση κινδύνου ζωής και ασφάλειας. Δεν προκύπτει να μερίμνησε κάνεις, από οποιαδήποτε θέση, όχι να βοηθήσει, αλλά ούτε καν να ενημερώσει τον κόσμο για τον επερχόμενο κίνδυνο.
Αν θα μπορούσατε να το πείτε αυτό, υπό την απόσταση των 7 ετών… Ποιοι ή ποιο σύστημα ήταν αυτό που επιχείρησε να επιτύχει τη συγκάλυψη; Και τι θα συνέβαινε αν είχατε υποκύψει στον εκβιασμό;
Το πρώτο μέρος της ερώτησης σας δεν θα το απαντήσω, όπως αν ήμουν ένας πολίτης αυτής της χώρας. Θα σας απαντήσω όπως αρμόζει στον θεσμικό μου ρόλο αλλά και βασισμένος σε μία προσωπική μου αρχή, αυτή της εξατομίκευσης της ευθύνης για κάθε ενέργεια.
Εγώ δέχτηκα εκβιασμό και απειλές από συγκεκριμένο στέλεχος, το οποίο και κατήγγειλα ως όφειλα, σε συγκεκριμένο χρόνο, τόσο για την προστασία της ίδιας της υπόθεσης, όσο και για την προστασία της δικής μου αξιοπρέπειας.
Το τι θα συνέβαινε αν είχα ακολουθήσει τις οδηγίες που επιχειρήθηκε να μου δοθούν, νομίζω πως είναι απολύτως σαφές για κάποιον που έχει ακούσει το ηχητικό. Θα είχα γράψει μία πραγματογνωμοσύνη που τα αίτια των θανάτων τόσων αθώων ανθρώπων, θα ήταν ο δυνατός άνεμος, η άναρχη δόμηση, και τα πεύκα.
Με ένα τέτοιο πόρισμα από έναν δικαστικό πραγματογνώμονα, οι συγγενείς θα βρίσκονταν σε μία δικαστική διαδικασία, να παλεύουν για την αλήθεια τους, προσπαθώντας να αποδείξουν πως όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί δεν ήταν ο πραγματικός λόγος που έχασαν τους ανθρώπους τους. Θεωρώ πως μία στημένη πραγματογνωμοσύνη, γραμμένη με προφανή σκοπό την συγκάλυψη, θα μπορούσε να συντελέσει σε μία εντελώς διαφορετική έκβαση.
Η βαρύτητα της έκθεσης του δικαστικού πραγματογνώμονα σε μία δικαστική διαδικασία είναι ιδιαίτερα αυξημένη και δεν καταρρίπτεται εύκολα και για αυτό το λόγο σε όλες τις υποθέσεις που έχω διοριστεί από την Δικαιοσύνη αποτυπώνεται η αλήθεια και τα πραγματικά γεγονότα, όποια και ναι είναι αυτά.
Καμιά φορά, το σκέπτομαι και εγώ. Τι θα είχε γίνει αν είχα κάνει αυτό που μου ζητήθηκε; Ξέρω την απάντηση και νομίζω πως όλοι όσοι γνωρίζουν την υπόθεση, την ξέρουν επίσης…
«Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι οι θεσμοί δεν προστατεύονται με σιωπές και συμβιβασμούς. Προστατεύονται όταν οι ευθύνες προσωποποιούνται και κανείς δεν κρύβεται πίσω από το θεσμικό του αξίωμα». Αυτά ήταν τα λόγια σας μετά την ανακοίνωση της απόφασης. Στη χώρα μας, ωστόσο, αν ρωτήσετε σχετικά, οι 99 στους 100 Έλληνες θα σας πουν πως δεν συμβαίνει αυτό. Θεωρείτε ότι με το παράδειγμά σας δημιουργείται ένα θετικό προηγούμενο;
Όποιος κάνει σωστά τη δουλειά του, αφήνει το δικό του θετικό αποτύπωμα. Όσοι περισσότεροι κάνουν σωστά την δουλειά τους, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το θετικό αποτύπωμα στην κοινωνία. Είναι επιλογή του καθενός από εμάς πώς θέλουμε να ζήσουμε την ζωή μας. Πάντως η δική μας αντανάκλαση είναι η κοινωνία μας. Δεν είναι κάποιων άλλων. Εγώ σαν άνθρωπος είμαι κάθετα αντίθετος στις γενικεύσεις και το τσουβάλιασμα.
Με την ολοκλήρωση του δικαστηρίου, οι συγγενείς «ξέσπασαν» φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά σας. Θα ήθελα να μου περιγράψετε αυτό το συναίσθημα.
Έπραξα το καθήκον μου όπως μου επέβαλε η συνείδησή μου. Τα χρόνια που προηγήθηκαν, από την ανάληψη αυτής της υπόθεσης, δεν ήταν καθόλου εύκολα, σε πολλά επίπεδα. Κλήθηκα να κρίνω πράξεις συναδέλφων, με κάποιους εκ των οποίων έχω συμπορευτεί στις ίδιες υπηρεσίες. Ξέρω επίσης πως μπορεί και εγώ να βρεθώ κάποια ημέρα στην θέση τους. Αυτό είναι αυτονόητο όταν αποδέχεσαι θέσεις ευθύνης.
Δεν ξέρω αν μπορεί να κατανοήσει κάνεις τι ακριβώς έχει γίνει με αυτή την απόφαση αν δεν είναι στέλεχος των ενόπλων δυνάμεων ή των σωμάτων ασφαλείας.
Θα μου επιτρέψετε να μην μοιραστώ τα συναισθήματα μου γιατί φοβάμαι ότι δεν θα τα καταλάβετε. Οφείλω όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όχι γι’ αυτό που έγινε μέσα στην αίθουσα. Αλλά για την διαδρομή. Αυτό θα το λέω μέχρι το τέλος της ζωής μου.
Ένα μεγάλο παράπονο των κατοίκων και των συγγενών των νεκρών στο Μάτι, είναι η προπαγάνδα που διαδόθηκε, πολύ επιτυχημένα, περί της «κακής δόμησης» της περιοχής που προκάλεσε την τραγωδία. Τι έχετε να πείτε για αυτό;
Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να κρίνω και να σχολιάσω τις συνθήκες δόμησης και ρυμοτομίας της περιοχής. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα ως στέλεχος του Πυροσβεστικού Σώματος με εμπειρία ετών στο πεδίο, είναι πως όταν καλούμαστε σε ένα συμβάν, καλούμαστε επί της ουσίας να διαχειριστούμε μία κατάσταση κρίσης, μέρος της οποίας είναι και η ανάλυση των συνθηκών του κάθε συμβάντος. Αυτονόητο είναι πως από τα πρώτα πράγματα που εξετάζεις και συνυπολογίζεις για να φτιάξεις το σχέδιο δράσης είναι το περιβάλλον στο οποίο εξελίσσεται το συμβάν.
Στην προκειμένη περίπτωση, της 23ης Ιουλίου, δεν προκύπτει να ελήφθησαν υπόψιν τα δεδομένα, για να ισχυριστεί κανείς πως κάτι εμπόδισε την επιχείρηση απομάκρυνσης ή διάσωσης των πολιτών από τους οικισμούς.
Δεν λέω αν οι συνθήκες δόμησης και ρυμοτομίας είναι άρτιες ή προβληματικές. Αυτό που λέω είναι πως δεν μπορεί να υποστηρίξει κάνεις, πως στην συγκεκριμένη πυρκαγιά έγιναν όσα μπορούσαν να γίνουν για την κινητοποίηση, την απομάκρυνση και την διάσωση των πολιτών και οι όποιες συνθήκες δόμησης και ρυμοτομίας εμπόδισαν την εκτέλεση του σχεδίου δράσης, ώστε να μπορούμε να ισχυριστούμε ότι συνετέλεσαν στο μέγεθος της καταστροφής. Δυστυχώς τα στοιχεία δεν έδειξαν κάτι τέτοιο.
Συνεπώς καλούμαστε να κρίνουμε το συμβάν με δεδομένη την αυτόβουλη εγκατάλειψη της περιοχής, υπό το καθεστώς άτακτης φυγής πλήθους που βρισκόταν σε κατάσταση πανικού, που αντιλαμβανόταν την φωτιά όταν είχε οπτική επαφή μαζί της, συνεπώς εξαιρετικά αργά για να περιμένουμε να λειτουργήσει με ψυχραιμία και σε συνδυασμό με την ολέθρια απόφαση εκτροπής μεγάλου όγκου αυτοκινήτων προς την περιοχή, λόγω έλλειψης συντονισμού, εμποδίζοντας την διαφυγή όσων προσπαθούσαν να απομακρυνθούν από την φωτιά.
Σε όλη αυτή την απολύτως ανεξέλεγκτη συνθήκη, μην περιμένετε από εμένα να σας πω τον βαθμό που η δόμηση και η ρυμοτομία ευνόησαν η όχι το χάος. Από εκεί και πέρα, σας βεβαιώνω πως δεν υπάρχει συμβάν που όταν το εξετάζεις μετά την λήξη του, δεν μπορείς να εντοπίσεις πράγματα που αν ήταν διαφορετικά θα μπορούσαν να έχουν συμβάλει θετικά στην έκβαση του.
Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, θεωρώ πως επιχειρήθηκε σκοπίμως, η λίστα με τους λόγους που συνετέλεσαν στο μέγεθος της καταστροφής να επικοινωνηθεί ανάποδα, από κάτω προς τα πάνω…
Ποια θα ήταν η πρώτη σας προτεραιότητα και τι θα αλλάζατε, αν ήσασταν αρχηγός της Πυροσβεστικής, προκειμένου να προστατεύονται αποτελεσματικά οι ανθρώπινες ζωές, η φύση και οι περιουσίες;
Επιτρέψτε μου να διορθώσω την ερώτηση. Η αντιμετώπιση των πυρκαγιών σήμερα δεν είναι θέμα του Πυροσβεστικού Σώματος μόνο. Είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο και αφορά σε πλήθος υπηρεσιών.
Σε ό,τι αφορά το Πυροσβεστικό Σώμα και την επιχειρησιακή δράση, θα σας πω με βεβαιότητα πως δεν έχει καμία σχέση σήμερα με πριν το 2018. Πρώτα απ’ όλα, η εφαρμογή του 112 μας επιτρέπει να διαχειριζόμαστε τα συμβάντα τελείως διαφορετικά. Οι δυνάμεις που έχουμε ως χώρα στην διάθεσή μας δεν έχουν ξαναυπάρξει ποτέ. Το επίπεδο ετοιμότητας και συνεργασίας των φορέων δεν ήταν ποτέ τόσο υψηλό όσο σήμερα.
Φωτιές όμως συνεχίζουν να μπαίνουν και θα συνεχίζουν να μπαίνουν. Εσείς δεν έχετε λόγο να γνωρίζετε πόσες πυρκαγιές αντιμετωπίζονται στην έναρξή τους. Είναι τεράστιος ο αριθμός. Όλες αυτές οι πυρκαγιές δεν οφείλονται στην κλιματική κρίση. Οφείλονται στην πλειοψηφία τους στην ανθρώπινη απερισκεψία, κάποιο μέρος αυτών οφείλεται στο δίκτυο παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και τέλος έχουμε τις πυρκαγιές που ξεκινούν από έντονα καιρικά φαινόμενα.
Αυτό που προκαλεί η κλιματική κρίση και νομίζω πως είναι ορατό σε όλους μας, είναι πως δυσχεραίνει τις συνθήκες κατάσβεσης και ευνοεί την γρήγορη εξάπλωση της πυρκαγιάς σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη της υπαίθρου και την έλλειψη αντιπυρικών υποδομών. Συνεπώς, είναι μονόδρομος η ανάγκη να πέσει το ίδιο βάρος στην πρόληψη με αυτό που έχει πέσει στην κατάσβεση.
Έχουν γίνει βήματα, έχουν δοθεί χρήματα στην αυτοδιοίκηση αλλά δεν έχει γίνει ακόμα συνείδηση των φορέων πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την πρόληψη για να προστατεύσουν τον τόπο τους. Όπως απαιτούμε από τους πολίτες να καθαρίζουν τους οικοπεδικούς χώρους, το ίδιο πρέπει να πράττουν οι Περιφέρειες, οι Δήμοι, οι Δασικές Υπηρεσίες, οι Αρχαιολογικές Υπηρεσίες, οι υπηρεσίες μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος. Όλοι πρέπει να αναλαμβάνουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί, να ελέγχονται και όλοι να είναι υπόλογοι σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Το Πυροσβεστικό Σώμα μπορεί να είναι ο συντονιστής αυτής της προσπάθειας, να υποδεικνύει τις παραλείψεις, να εντοπίζει σημεία αυξημένης επικινδυνότητας, να προτείνει λύσεις, να ελέγχει την πορεία και την ολοκλήρωση των εργασιών. Αυτό είναι πλέον θεσμοθετημένο καθήκον μας. Αυτό πρέπει να γίνεται σε πνεύμα συνεργασίας και συνειδητοποίησης πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Ο φυσικός πλούτος της χώρας έχει περιοριστεί σε τέτοιο βαθμό που είναι μονόδρομος η προτεραιότητα διαφύλαξης αυτού που μας έχει απομείνει. Πρόκειται για πόλεμο επιβίωσης και πρέπει όλοι να κατανοήσουν πως πρέπει να είμαστε σύμμαχοι και συμπολεμιστές.
Δεν γίνεται να κρύβουμε τις παθογένειες κάτω από το χαλί, δεν γίνεται να ενεργούμε με νοοτροπίες πεντηκονταετίας, δεν υπάρχει περιθώριο να γίνονται οι εργασίες με ρυθμούς που βολεύουν εμάς. Και εφόσον τα στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος κινδυνεύουν να κατηγορηθούν σε περίπτωση δυσμενούς έκβασης, ορθώς, αυτοί πρέπει να είναι και οι υπεύθυνοι ελέγχου των φορέων.
Συνεπώς οι προαναφερόμενοι φορείς θα πρέπει να μεριμνούν για την ορθή στελέχωση των υπηρεσιών και την συχνή αντικατάσταση των κατά τόπους διοικήσεων ώστε να διασφαλίζεται ο ορθός και αντικειμενικός έλεγχος.
Φέτος βιώσατε πολύ δύσκολες στιγμές με τη μεγάλη πυρκαγιά στη Χίο, ενώ μάλιστα συνελήφθησαν και δύο εμπρηστές. Πώς θα αξιολογούσατε την καταστροφή; Γιατί συνέβη και ποιος ο ρόλος των εμπρηστών;
Όταν μία περιοχή γίνει στόχος εμπρηστών οι συνθήκες κατάσβεσης είναι τελείως διαφορετικές. Δεν θα αναφερθώ στην πυρκαγιά της Χίου, η οποία είχε αυξημένο βαθμό δυσκολίας καθώς εξελισσόταν πλησίον κατοικημένων περιοχών και είναι θαύμα που το σύνολο των δυνάμεων κατάφερε να μην έχουμε απώλειες περιουσιών. Θαύμα μεν ανθρώπινο δε, γιατί ο μόνος λόγος που επετεύχθη αυτό, είναι οι υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών, των εθελοντών και των κατοίκων. Δεν μπορώ να πω περισσότερα καθώς βρίσκεται στο στάδιο της έρευνας.
Γενικότερα όμως, οι πυρκαγιές από εκούσιο εμπρησμό έχουν τεράστιο βαθμό δυσκολίας καθώς εκδηλώνονται σε τόπο και χρόνο τέτοιο, ώστε να είναι δύσκολη η αντιμετώπιση τους. Ισχυρός άνεμος, δύσβατα σημεία, πολλαπλές εστίες, είναι παράγοντες που συνυπάρχουν σε αυτές τις πυρκαγιές και πολλές φορές δεν σου δίνουν καν την ευκαιρία να επέμβεις στην έναρξη.
Για εμένα ο εμπρηστής πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ο χειρότερος εγκληματίας, ως δολοφόνος. Το Πυροσβεστικό Σώμα έχει θρηνήσει τόσες απώλειες στον αγώνα προστασίας της χώρας μας, τόσες οικογένειες έχουν στερηθεί τους ανθρώπους τους εξαιτίας τους.
Όλοι χρωστάμε σε αυτές τις οικογένειες που θυσίασαν τον άνθρωπό τους στην υπεράσπιση της πατρίδας μας. Και δεν έχουμε άλλο τρόπο από το να αντιμετωπίζουμε τους εμπρηστές, σαν εχθρούς, είτε είναι ξένοι, είτε είναι Έλληνες…
Δείτε το ντοκιμαντέρ του Newsbomb: