Τραμπ: «O Νετανιάχου με γ@@@@!» – Γιατί τον βρίζει ιδιωτικά, αλλά του δίνει ελευθερία κινήσεων

Γιατί ο Τραμπ τα βάζει με τον Νετανιάχου ιδιωτικά, αλλά του δίνει ελευθερία κινήσεων δημόσια; «Με γ@@@@@», είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό μετά τις επιθέσεις στο Κατάρ, σύμφωνα με αποκλειστικό δημοσίευμα της WSJ

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, φέρεται να είναι απογοητευμένος με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου. Ωστόσο αν και ιδιωτικά χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα εναντίον του, η δημόσια υποστήριξη στο πρόσωπό του, παραμένει ισχυρή. Η σχέση αυτή έχει προβληματίσει πολλούς αναλυτές, καθώς ο Τραμπ είναι γνωστός για την εμμονή του να έχει τον έλεγχο στις διαπροσωπικές του σχέσεις, αλλά στην περίπτωση του Νετανιάχου, φαίνεται να του επιτρέπει να λειτουργεί σε άμεση αντίθεση με τις επιθυμίες του.

Σύμφωνα με τη WSJ, η απογοήτευση του Τραμπ κορυφώθηκε μετά από μια ισραηλινή επίθεση σε διαπραγματευτές της Χαμάς στο Κατάρ, μια ενέργεια που απείλησε να εκτροχιάσει τις εύθραυστες ειρηνευτικές συνομιλίες. Ο Τραμπ, που προτιμά τις διαπραγματεύσεις για την κατάπαυση του πυρός, θεωρεί ότι ο Νετανιάχου επιδοκιμάζει τη στρατιωτική βία. Σε συζητήσεις με τους βοηθούς του, ο Τραμπ φέρεται να είπε μάλιστα «με γαμ@@@@, αναφερόμενος στον Νετανιάχου, γεγονός που αποτυπώνει την οργή του.

Η απογοήτευση του Τραμπ δεν είναι καινούργια. Έχει εκφράσει και στο παρελθόν την οργή του για τον Νετανιάχου, ειδικά όταν ο Ισραηλινός ηγέτης συνεχάρη τον Τζο Μπάιντεν για τη νίκη του στις εκλογές του 2020, χαρακτηρίζοντάς τον “άπιστο”. Ωστόσο, αυτή η κριτική φαίνεται να έχει μικρή επίδραση στις ενέργειες του Νετανιάχου, ο οποίος συνεχίζει ανενόχλητος την πολεμική του στρατηγική.

Γιατί ο Τραμπ δεν του ασκεί δημόσια πίεση;

Παρά την ιδιωτική του οργή, ο Τραμπ έχει αρνηθεί να χρησιμοποιήσει τη μεγάλη αμερικανική στρατιωτική και πολιτική υποστήριξη ως μοχλό πίεσης. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτή τη στάση:

Ο Τραμπ και ο Νετανιάχου θεωρούνται “συγγενείς ψυχές”. Και οι δύο πιστεύουν ότι έχουν αντιμετωπίσει διώξεις από τις ελίτ των χωρών τους και θεωρούν ότι μεταρρυθμίζουν ένα διεφθαρμένο σύστημα. Η υποστήριξη προς το Ισραήλ επίσης παραμένει πολύ ισχυρή μεταξύ των Ρεπουμπλικανών.

Ο Τραμπ, που βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο εν όψει των ενδιάμεσων εκλογών του Νοεμβρίου, δεν θέλει να διακινδυνεύσει αυτή τη στήριξη. “Οι Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να δουν μια ιστορία επιτυχίας ενάντια στη Χαμάς”, δήλωσε ο Άβνερ Γκόλοφ, πρώην διευθυντής στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του Ισραήλ.

Ο Αμερικανός πρόεδρος εξάλλου είναι περήφανος για τις διπλωματικές επιτυχίες της πρώτης του θητείας, όπως οι Συμφωνίες του Αβραάμ, και συνεχίζει να πιέζει για περαιτέρω εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με αραβικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία. Μια δημόσια ρήξη με τον Νετανιάχου θα έθετε σε κίνδυνο αυτούς τους στόχους.

Ο Νετανιάχου τέλος έχει δημιουργήσει μια ιιδιαίτερη σχέση με τον Τραμπ όπου μπορεί να ρισκάρει να προκαλέσει την οργή του, γνωρίζοντας ότι αυτή δεν θα διαρκέσει. Έχει βρει τρόπους να κολακεύει τον Τραμπ, δίνοντας το όνομά του σε παραλιακούς δρόμους και συναντώντας στενούς του συμμάχους.

Το δίλημμα και η επόμενη ημέρα

Ο Νετανιάχου συνεχίζει να επιμένει ότι ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει μόνο αφού η Χαμάς καταθέσει τα όπλα και απελευθερώσει τους ομήρους. Αυτή η στάση έρχεται σε άμεση αντίθεση με το όραμα του Τραμπ για ένα διαπραγματεύσιμο τέλος στη σύγκρουση.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη απειλή για τη σχέση τους μπορεί να μην είναι η ιδεολογική διαφωνία, αλλά η πιθανή αποτυχία της στρατιωτικής στρατηγικής του Νετανιάχου. Όπως είπε ο Μάικλ Όρεν, πρώην πρέσβης του Ισραήλ στις ΗΠΑ, «Του αρέσουν οι νικητές», αναφερόμενος στον Τραμπ. Εάν ο Νετανιάχου δεν μπορέσει να παρουσιάσει μια ξεκάθαρη νίκη στη Γάζα, η υποστήριξη του Τραμπ μπορεί να αποδειχθεί λιγότερο εξασφαλισμένη από ό,τι φαίνεται.

Ο Τραμπ προτιμά να διατηρεί την ενότητα των Ρεπουμπλικανών και να αποφεύγει μια δημόσια σύγκρουση που θα μπορούσε να βλάψει την εικόνα του, ενώ ιδιωτικά εκφράζει την απογοήτευσή του. Η σχέση αυτή αποτελεί ένα περίπλοκο παιχνίδι ισορροπιών, όπου οι προσωπικές και πολιτικές φιλοδοξίες των δύο ηγετών καθορίζουν την πορεία της διεθνούς διπλωματίας.

Πηγή