Ο διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Γιώργος Σιακαντάρης σχολιάζει στο Newsbomb.gr την παραίτηση Τσίπρα και την επόμενη μέρα του εγχώριου πολιτικού σκηνικού
«Με τη Σορβόννη ή με τον Economist;»…
Αυτό το ερώτημα θέτει σε ανάλυσή του στο Newsbomb με αφορμή την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, ο Γιώργος Σιακαντάρης, Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και συγγραφέας.
«Ο Γιούλιους Λίμπερ, αρχισυντάκτης του σοσιαλδημοκρατικού «Volksbote», έγραφε για τον Βίλι Μπραντ πως “οι μεγάλοι ηγέτες αναδεικνύονται σχεδόν πάντοτε όταν δεσπόζει το χάος, σπάνια από την καθιερωμένη τάξη και ουδέποτε από την καριέρα ρουτίνας”. Ο Αλέξης Τσίπρας σίγουρα δεν ήταν μέχρι σήμερα Βίλι Μπραντ. Και κατά πάσα πιθανότητα δεν μπορεί να γίνει ούτε τώρα. Μπορεί όμως ν’ αλλάξει. Δεν τον πήραν δα και τα χρόνια. Πάντως στο κομματικό και πολιτικό μας σύστημα όντως επικρατεί ένα μείγμα χάους και ρουτίνας», σχολιάζει αρχικά ο κ. Σιακαντάρης στο Newsbomb.
Όπως παρατηρεί ο ίδιος, ακούγοντας τις ομιλίες των σημερινών πολιτικών αρχηγών απουσιάζει απ’ αυτές οποιαδήποτε αναφορά στην υπάρχουσα κατάσταση. «Η αντιπολίτευση νομίζει πως με το να δηλώνει ότι δεν θα συνεργαστεί με τον Μητσοτάκη, καλύπτει τα πολιτικά προαπαιτούμενα για να γίνει κυβέρνηση. Αυτό όμως που μένει στη συνείδηση των πολλών πολιτών είναι ένα “θέλω να γίνω Μητσοτάκης στη θέση Μητσοτάκη”», αναφέρει.
Κάτι το διαφορετικό
Σύμφωνα με τον Γιώργο Σιακαντάρη «η δήλωση παραίτησης Τσίπρα, έδειξε πως αναζητεί κάτι διαφορετικό από τον απλό αντιμητσοτακισμό, κάτι που δεν έκανε το 2019-2023 και το πλήρωσε ακριβά».
« Ήταν μια δήλωση που μιλούσε για την κρίση του κοινοβουλευτισμού. Και αυτό είναι το μείζον. Μια δήλωση που ανέλυε την υπάρχουσα κατάσταση. Και κανείς δεν άλλαξε τον κόσμο, χωρίς πρώτα να γνωρίζει ποιος είναι αυτός και τι θέλει. Πάντως μέχρι στιγμής ο κύριος Τσίπρας αιωρείται ανάμεσα στα κεντρώα ανοίγματα του Economist, όπου λίγο πολύ έκανε έκκληση στους πολύ πλούσιους “να φιλοτιμηθούν” και να αποδώσουν υψηλότερους φόρους και στην τελευταία του εμφάνιση στη Σορβόννη, όπου ξεκαθάρισε ότι “η Ευρώπη έχει την λάθος ηγεσία”, τάχθηκε υπέρ της φορολόγησης του μεγάλου πλούτου για την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και κατέληξε ότι η Αριστερά θα πρέπει να πάρει το μέλλον της Ευρώπης στα χέρια της» τονίζει ο κ. Σιακαντάρης και αναρωτιέται: «Δυο Τσίπρες σε συσκευασία του ενός; Συνταγή αποτυχίας».
Σύμφωνα με τον διδάκτορα Κοινωνιολογίας «ο νέος Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί ν’ επικαλείται από τη μια τα Κινήματα και από την άλλη να κινείται στο πλαίσιο του πιο φτηνού καθεστωτισμού, από τη μια τις Πρέσπες και το μέλλον της Ευρώπης και από την άλλη τον συντηρητικό “νέο πατριωτισμό”, από μια την προοδευτική φορολογία των μεγάλων περιουσιών και μεταβιβάσεων και από την άλλη να κάνει έκκληση στον “πατριωτισμό” των πλουσίων να δώσουν “κάτι παραπάνω”, ό,τι ελεούνται, δηλαδή».
Τι θα γίνει στον χώρο της Κεντροαριστεράς
Στη συνέχεια με αφορμή την εύλογη απορία για το μέλλον της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, θέτει το ερώτημα αν «μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για να δημιουργηθεί στον αριστερό και κεντροαριστερό χώρο ένα νέο κόμμα που δεν θα αναλώνεται στις γνωστές κοινοτοπίες περί ενότητας όλων κτλ., αλλά θα αμφισβητεί εμπράκτως το καθολικώς αποδεκτό δόγμα του trickle-down effect ή Economy (ενισχύουμε τον πλούτο και ό,τι μείνει για τους ασθενέστερους)»;
Όπως διευκρινίζει ο κ. Σιακαντάρης εξαρτάται από τον ίδιο και τους συνεργάτες του «Αλλά το τελικό ζητούμενο δεν είναι η δυναμική του κόμματος Τσίπρα αυτή καθαυτή, αλλά τ’ αν αυτή η δυναμική μπορεί να γίνει ο καταλύτης ώστε τα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς να μη συνεχίσουν άλλο έτσι. Αν δηλαδή θα αλλάξουν οι συσχετισμοί. Και δεν εννοώ εδώ τη συγκόλλησή τους, όπως την καταλαβαίνουν τα διάφορα πληκτικά πάνελ και άρθρα, των οποίων η κύρια φροντίδα είναι να βρίσκονται οι ίδιοι και οι ίδιοι στο κάδρο, αλλά την επανεφεύρεση του χώρου», καταλήγει.