Δεν είναι τόσο σπάνιο όσο ήταν παλιότερα. Και σίγουρα όχι τόσο απλό!
Ο διπλασιασμός στα διαζύγια στις ηλικίες από τα 50 και άνω, από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα, σημαίνει ότι γίνεται όλο και πιο κοινό για τους ενήλικες, να υποφέρουν καθώς βλέπουν τους γονείς τους να χωρίζουν μετά από πολλά χρόνια γάμου.
Η Jacqueline Newman, δικηγόρος διαζυγίων από τη Νέα Υόρκη, δηλώνει στο Considerable ότι οι γονείς συχνά θα περιμένουν για να χωρίσουν, να πάνε τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο, θεωρώντας ότι θα είναι σε καλύτερη θέση να το χειριστούν, όταν είναι σε μεγαλύτερη ηλικία.
Αλλά τόσο αυτή όσο και άλλοι ειδικοί λένε ότι αυτά τα διαζύγια μπορούν να έχουν τεράστιες επιπτώσεις στους ενήλικες. «Ακόμα και τα ενήλικα παιδιά εξακολουθούν πάντα να πιστεύουν στην ιδέα της οικογένειάς τους. Έχουν μεγαλώσει με αυτήν», είπε.
Ο Michael Spellman, κλινικός ψυχολόγος και συνιδρυτής του Εθνικού Συνεργατικού Κέντρου Γονέων στη Σαρασότα της Φλόριντα, δήλωσε ότι βλέπει πολλούς πελάτες που θλίβονται για το τέλος του γάμου των γονιών τους.
Έτσι, όταν συμβαίνει ένα διαζύγιο με καθυστέρηση, «πολλά ενήλικα παιδιά αισθάνονται ότι έζησαν με ψέματα σε όλη την παιδική τους ηλικία».
Οι ανησυχίες συχνά αντικατοπτρίζουν εκείνες που έχουν τα μικρότερα παιδιά, όπως το αν οι γονείς παρέμειναν μαζί χωρίς να είναι ευτυχισμένοι, για χάρη των παιδιών και αν ενδεχομένως τα παιδιά ήταν υπεύθυνα για το διαζύγιο.
Υπάρχουν επίσης ανησυχίες για τον οικονομικό αντίκτυπο, καθώς οι διαδικασίες διαζυγίου μπορεί να είναι ακριβές νομικά ενώ σίγουρα κοστίζει περισσότερο η υποστήριξη δύο νοικοκυριών από ότι για ένα.
Ένα τεράστιο ζήτημα είναι ο αντίκτυπος στη φροντίδα, δεδομένου ότι οι γονείς δεν θα είναι πλέον μαζί να φροντίσουν ο ένας τον άλλον, όταν ένας από αυτούς αρρωστήσει. Αυτές οι ευθύνες είναι πιο πιθανό να πέσουν στα παιδιά. «Είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα όταν δεν είναι μαζί», δηλώνει η Amy Goyer, εμπειρογνώμονας για θέματα φροντίδας.
Η Karen Covy, δικηγόρος διαζυγίων από το Chicago, υποστηρίζει ότι οι γονείς των ενήλικων παιδιών στηρίζονται στα παιδιά τους για τη συναισθήματική υποστήριξη τους κατά τη διάρκεια και μετά το διαζύγιο, με ένα τρόπο που δεν θα τον επέλεγαν εάν τα παιδιά τους ήταν μικρά.
Τείνουν επίσης να αποκαλύπτουν στα παιδιά τους προσωπικές λεπτομέρειες του γάμου τους. Η Goyer είπε ότι τα ενήλικα παιδιά αγωνίζονται για να μην επιλέξουν πλευρές σε αυτές τις διαμάχες.
Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους οι νέοι ενήλικες μπορούν να μετριάσουν τις σκληρές επιπτώσεις των διαζυγίων των γονέων τους. Ακολουθούν μερικές συμβουλές, σύμφωνα με το Considerable:
Όρισε όρια
Όρισε όρια ώστε οι γονείς σου να μην σε εμπλέκουν σε επίμονες αρνητικές συζητήσεις σχετικά με τον ή την σύζυγό τους.
Η Goyer προτείνει μια αντιμετώπιση του τύπου «Είμαι πρόθυμη να το ακούσω αυτό για τους πρώτους έξι μήνες και μετά πρέπει να το περιορίσουμε» ή «Δεν το ακούω πια. Πρέπει να αλλάξουμε το θέμα της συνομιλίας μας».
H Covy δήλωσε ότι το να θέσεις όρια μπορεί να είναι σκληρό, αλλά «πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι δεν είσαι ψυχοθεραπευτής τους».
Οικογενειακές συγκεντρώσεις
Κανόνισε ένα σχέδιο για οικογενειακές συγκεντρώσεις, όπως διακοπές και άλλες γιορτές. Ρώτησε τους γονείς σου εάν αισθάνονται άνετα να είναι μαζί και αν όχι, κατάληξε σε μια συμφωνία για το πώς να μοιράσετε το χρόνο.
Η Goyer προτείνει να τους ζητηθεί να διαπραγματευτούν την κατάσταση «με τρόπο που ωφελεί όλους», συμπεριλαμβανομένων των ενηλίκων παιδιών καθώς και των εγγονιών.
Η ζωή πέρα από το διαζύγιο
Επικεντρώσου να βοηθήσεις τον γονέα σου να βρει μια ζωή πέρα από το διαζύγιο. Η υποστήριξη θα πρέπει να είναι γύρω από την οικοδόμηση μιας ζωής, που μειώνει τις κακές επιπτώσεις του διαζυγίου, υποστηρίζει ο Spellman.
Εάν ένας γονέας κλειστεί στον εαυτό του και δεν κάνει φίλους, θα πρέπει να τον βοηθήσεις να βρεί έναν τρόπο να συνδεθεί με άλλους.
Η LeslieBeth Wish, κοινωνική λειτουργός στη Sarasota της Φλόριντα, αναφέρει ότι οποιοδήποτε είδος βοήθειας δεν προσβάλλει ή βλάπτει τον άλλο σύζυγο. «Δεν υπάρχει κανένα λάθος στο να βοηθήσεις τον έναν γονέα να μετακινήσει έπιπλα ή ακόμα και να μετακομίσει», είπε.
Μεσολάβηση
Θα πρέπει να προτρέψεις τους γονείς σου να εξετάσουν τη διαμεσολάβηση ή το συναινετικό διαζύγιο. Αυτό συνεπάγεται τη συνεργασία με έναν ουδέτερο, έμπειρο πληρεξούσιο για να συνάψει συμφωνία και να αποφύγει τη δικαστική προσφυγή.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα πολύ λιγότερο επώδυνο και λιγότερο ακριβό διαζύγιο. Η Newman προτείνει ότι τα ενήλικα παιδιά θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν στους γονείς τους ότι τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τυχόν νομική διαμάχη τους, θα μπορούσαν αντ ‘αυτής, να πάνε προς την κληρονομιά των παιδιών τους ή την πανεπιστημιακή εκπαίδευση ενός εγγονιού.
Παρόλο που μπορεί να είναι δύσκολο, η συμβουλή της Weir είναι να είσαι συμπονετική όσο μπορείς και αν είναι δυνατόν, να βοηθήσεις συναισθηματικά τους γονείς σου να ξεπεράσουν το διαζύγιο, σαν να ήταν η καλύτερη φίλη σου. «Είναι πρώτα άνθρωποι πρώτα και μετά γονείς» συμβουλεύει.