Άνδρες κρεμασμένοι από καρότσες και πόρτες, εξοπλισμός στην πλάτη, όπλα στο χέρι. Κανένα ίχνος τάξης. Μόνο μια σχεδόν πρωτόγονη κίνηση προς τα εμπρός.
Εάν κανείς επιχειρούσε να αποτυπώσει με λέξεις τις εικόνες από την είσοδο των ρωσικών στρατευμάτων στο ουκρανικό Ποκρόφσκ, ύστερα από μήνες πολιορκίας, θα έμενε πιθανότατα αμήχανος.
Όχι επειδή λείπουν τα δεδομένα, αλλά επειδή αυτό που καταγράφεται στο βίντεο δεν μοιάζει με τον πόλεμο όπως έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε σήμερα, με εντυπωσιακές εκτοξεύσεις, δορυφορικές εικόνες και υπερσύγχρονες πλατφόρμες όπλων.
Θυμίζει περισσότερο μια δυστοπική ταινία φαντασίας, ένα μείγμα Mad Max και Aνατολικού Mετώπου: Στρατιώτες να προωθούνται προς την πόλη καβάλα σε μοτοσυκλέτες, παλιά αγροτικά που τρίζουν από την καταπόνηση, οχήματα μισοκατεστραμμένα από προηγούμενες μάχες. Περικυκλωμένοι από σκόνη και λάσπη.
Άνδρες κρεμασμένοι από καρότσες και πόρτες, εξοπλισμός στην πλάτη, όπλα στο χέρι. Κανένα ίχνος τάξης. Μόνο μια σχεδόν πρωτόγονη κίνηση προς τα εμπρός.
Κι όμως, βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου ο πόλεμος περιγράφεται ως σύγκρουση δικτύων και αισθητήρων, όπου drones, αλγόριθμοι και συστήματα ακριβείας υποτίθεται πως καθορίζουν το αποτέλεσμα. Οι εικόνες από το Ποκρόφσκ λειτουργούν ως υπενθύμιση ότι η τεχνολογία δεν ακυρώνει τη βασική αλήθεια του πεδίου: Η μάχη παραμένει υπόθεση ανθρώπων. Με σώματα, αυτοσχέδια μέσα, και την επιβίωση του πιο… ευέλικτου.
Ρώσος μοτοσικλετιστής – στρατιώτης. Το ζοφερό μέλλον του πολέμου είναι ήδη εδώ, και η ατμόσφαιρα που αποπνέει είναι ένα μείγμα επιστημονικής φαντασίας από τις ταινίες «Mad Max» και «Screamers». Οι μοτοσικλέτες χρησιμοποιούνται για να μετακινούνται γρήγορα στο πεδίο της μάχης και να αποφεύγουν τα drones αυτοκτονίας στην Ουκρανία.
Όταν οι υποδομές εξαντλούνται και ο τυπικός εξοπλισμός δεν φτάνει, η εφευρετικότητα γίνεται τακτική. Μηχανές εντούρο, φορτηγάκια με προχειροφτιαγμένες θωρακίσεις, ατσάλι που έχει επιβιώσει από προηγούμενο χτύπημα, γίνονται μέσα προώθησης. Στο βίντεο δεν υπάρχει τίποτα το «καθαρό»: Τα οχήματα κινούνται αργά, δίχως ρυθμό και χωρίς εμφανή στρατηγική φόρμα. Βρίσκουν απλώς χαραμάδες, και τις εκμεταλλεύονται.
Σε έναν κόσμο που θέλει τον πόλεμο «έξυπνο», οι εικόνες από το Ποκρόφσκ δείχνουν πως η ανθρώπινη φύση, στην βάση της τουλάχιστον, δεν αλλάζει.