Περιγραφές που «παγώνουν το αίμα» από τον άνθρωπο που χαρακτηρίστηκε ως το «Βαμπίρ του Παρισιού» και πέρασε μόλις 7 χρόνια στη φυλακή
Στον Nico Claux δόθηκε πριν από σχεδόν 31 χρόνια, το παρατσούκλι «Βαμπίρ του Παρισιού», όταν μέσα στο σπίτι του βρέθηκαν ανθρώπινα λείψανα και δόντια διάσπαρτα, κρεμασμένα από το ταβάνι, κάτω από το κρεβάτι του, τέφρες, αλλά και κλεμμένες σακούλες αίματος στο ψυγείο του.
Η έρευνα που αποκάλυψε τη φρίκη ξεκίνησε όταν ο 22χρονος τότε Claux, θεωρήθηκε ύποπτος για τη δολοφονία του 34χρονου Thierry Bissonnier και συνελήφθη όταν προσπάθησε να πλαστογραφήσει μια από τις επιταγές του θύματός του.
Ομολόγησε τη δολοφονία, αλλά και πολλά άλλα που «πάγωσαν το αίμα» των αστυνομικών. Είχε ληστέψει τάφους για να μπορέσει να ακρωτηριάσει τα λείψανα που ήταν θαμμένα εκεί και έκλεβε σακούλες με αίμα για να πιει.
Παραδέχτηκε ότι έπιασε δουλειά σε νεκροτομείο για έχει πρόσβαση σε πτώματα, από τα οποία έκοβε λωρίδες κρέατος και τις έτρωγε.
Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση, αλλά μετά από 7 χρόνια αφέρθηκε ελεύθερος το 2002 και έκτοτε συνέχισε να γράφει το The Cannibal Cookbook.
Πρόσφατα εμφανίστηκε στο Anything Goes με τον James English όπου ο κανίβαλος μίλησε για τη στιγμή που του άνοιξε για πρώτη φορά η όρεξη για ανθρώπινη σάρκα.
Περιέγραψε πως η πρώτη φορά που φαντασιώθηκε να τρώει ανθρώπους, ήταν στην ηλικία των 12 όταν είδε ένα περιοδικό με «φωτογραφίες ενός θύματος εγκλήματος κανίβαλων» και είπε ότι οι γραφικές εικόνες «είχαν πραγματικά βαθύ αντίκτυπο πάνω μου».
Είπε ότι είχε «ψυχοπαθητικές φαντασιώσεις» για «να σκίζει σάρκες με τα δόντια του» και στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι όταν ήταν 17 ετών ανέπτυξε ένα φετίχ για το αίμα πριν πιάσει δουλειά σε νεκροτομείο.
«Όταν άρχισα να εργάζομαι για πρώτη φορά στο νεκροτομείο, είδα πόσο εύκολο ήταν όταν έμενα μόνος μου για τις αυτοψίες να πάρω λωρίδες σάρκας από το σώμα και να τις φάω», είπε ο κανίβαλος.
«Έτσι στην αρχή ήταν ωμό, και μετά έκοψα μικρές λωρίδες, τις έφερα στο σπίτι, τις μαγείρεψα με διάφορους τρόπους και επίσης δούλευα με μερική απασχόληση στη χειρουργική μονάδα.
«Έτσι, ένα από τα πράγματα που έπρεπε να κάνω ήταν να πάω στην τράπεζα αίματος, να πάρω σακούλες αίματος για τις μεταγγίσεις και είχαν ένα σύστημα με ετικέτες. Μερικές φορές έβγαζα την ετικέτα, προσποιούμουν ότι η τσάντα είχε χρησιμοποιηθεί και αυτό μετρίαζε την εμπιστοσύνη τους.
«Κατάφερα να κλέψω μερικές σακούλες αίματος, περίπου δύο ή τρεις την εβδομάδα. Αυτό είναι κάτι που έκανα για περίπου πέντε, έξι μήνες ενώ εξακολουθούσα να εργάζομαι στο νεκροτομείο».
Ο κανίβαλος είπε ότι το να τρώει ανθρώπους «δεν είχε να κάνει με τη γεύση» και αντ’ αυτού το έκανε για «τη βιασύνη, την αίσθηση» που είχε.
Αυτές τις μέρες ο Nico Claux διαχειρίζεται έναν ιστότοπο όπου πουλά συλλεκτικά αντικείμενα βασισμένα σε κατά συρροή δολοφόνους.