Έκανε το ντεμπούτο του στα 16 του χρόνια με τον Παναθηναϊκό – Το μεγαλύτερο χαμένο στοίχημα ή το παιδί-θαύμα που δεν ξεχνιέται;
Κάποτε τον αποκαλούσαν «χρυσό παιδί». Σήμερα, ο Σωτήρης Νίνης είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η Ελλάδα μπορεί να πάρει ένα σπάνιο ταλέντο… και να το τσακίσει.
Γιατί ναι: ο Νίνης ήταν ό,τι πιο ελπιδοφόρο είδαμε εδώ και δεκαετίες. Αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο —διοικήσεις, συγκυρίες, τραυματισμοί και περιβάλλον— δεν τον προστάτεψε ποτέ.
Ένα παιδί-διαμάντι που κάηκε νωρίς
Ο Νίνης εμφανίστηκε σαν κάτι εξωπραγματικό. Στα 16 του έκανε πράγματα που παίκτες των 25 δεν τολμούσαν. Έμπαινε στο γήπεδο και άλλαζε τον ρυθμό μόνος του.
Κι όμως, αντί να χτιστεί πάνω του ένα σοβαρό πλάνο, τον «έριξαν στη φωτιά» μέχρι να καεί.
Ο Παναθηναϊκός έχτισε προσδοκίες… αλλά όχι προστασία
Το ταλέντο του ήταν τεράστιο, αλλά το βάρος που κουβάλησε ήταν μεγαλύτερο. Έγινε ο σωτήρας μιας ομάδας που ζητούσε τίτλους εδώ και χρόνια.
Το παιδί έπρεπε να γίνει άντρας σε χρόνο μηδέν — κι αυτό δεν είναι ανάπτυξη, είναι καταστροφή.
Οι τραυματισμοί: το τελειωτικό χτύπημα
Ναι, οι τραυματισμοί κάνουν τη διαφορά σε μια καριέρα. Αλλά στην περίπτωση Νίνη; Ήταν οριστικό.
Όταν ένας παίκτης που στηρίζεται σε ταχύτητα και εκρηκτικότητα χάνει αυτά τα στοιχεία, χρειάζεται επιστημονική υποστήριξη. Στην Ελλάδα αυτό δεν υπήρξε ποτέ.
Αποτέλεσμα; Ένας παίκτης παγκόσμιας κλάσης να σβήνει σαν κερί.
Η Εθνική τον «έδειξε» στην Ευρώπη… και μετά σιωπή
Το γκολ με το Ισραήλ το 2010 ήταν η αναγγελία ενός μελλοντικού αστέρα.
Αλλά όταν η στιγμή ήρθε να απογειωθεί, το σύστημα τον άφησε να πέσει χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Η Ελλάδα έχει χάσει πολλούς παίκτες. Ο Νίνης είναι ο πιο κραυγαλέος.
Σήμερα: Μια καριέρα που διδάσκει — αλλά πονάει
Ο Σωτήρης Νίνης έμεινε στο μυαλό των φιλάθλων γιατί ήταν από τους ελάχιστους που θα μπορούσαν να φτάσουν πολύ ψηλότερα.
Αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αμείλικτο: θες αποτέλεσμα τώρα, θες πίεση, θες θαύματα. Κι αν δεν τα δώσεις; Σε τελειώνει.