Οι μαρτυρίες για μη ταυτοποιημένα ανώμαλα φαινόμενα – UAP (unidentified anomalous phenomena) έχουν αυξηθεί, αλλά κάποιες… ξεχωρίζουν
Μπορεί οι περισσότερες περιπτώσεις θεάσεων UFO ή άλλων παράξενων φαινομένων να καταγράφονται -επίσημα τουλάχιστον- στις ΗΠΑ, όμως και η Ελλάδα έχει έναν αρκετά μεγάλο και ενδιαφέροντα «Φάκελο Χ»! Οι μαρτυρίες για μη ταυτοποιημένα ανώμαλα φαινόμενα – UAP (unidentified anomalous phenomena) έχουν αυξηθεί, αλλά κάποιες… ξεχωρίζουν.
Μια από τις πιο γνωστές περιπτώσεις είναι αυτή της Χρυσόπετρας, ενός χωριού στο Κιλκίς. Εκεί, στις 29 Ιουνίου του 1989, σημειώθηκε ένα περιστατικό στο οποίο έγιναν μάρτυρες σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού. Ένα περιστατικό που άφησε πίσω του μια ισχυρή απόδειξη πως πραγματικά κάτι συνέβη. Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς ήταν αυτό.
Ήταν γύρω στις 8:30 το πρωί όταν η 63χρονη Τριανταφυλλιά Καλογιάννη άκουσε μια μεγάλη έκρηξη. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, η 12χρονη εγγονή της έφτασε στην πόρτα της, ισχυριζόμενη πως είδε κοντά στο σπίτι να προσγειώνεται ένα «ανθρωπόμορφο σύννεφο». Το κορίτσι ήταν σε κατάσταση σοκ και δεν μπορούσε να ηρεμήσει.
Κάποιοι από τους συγχωριανούς έσπευσαν στο σημείο που υπέδειξε και με έκπληξη ανακάλυψαν δύο πατούσες, οι οποίες έμοιαζαν με ανθρώπινες, όμως, είχαν μήκος 110 εκατοστών και πλάτος 35 εκατοστών. Επίσης, το βάθος της εκάστοτε πατημασιάς έφτανε τα 4 εκατοστά. Άμεσα κλήθηκε η αστυνομία, ενώ στη συνέχεια την εμφάνισή του έκανε ο στρατός και κάποιοι ειδικοί από κοντινή στρατιωτική Βάση.
Όπως αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμα που έκανε στο κανάλι του ο YouTuber Weirdο: «Το κορίτσι αργότερα περιέγραψε ότι είδε ένα τεράστιο άσπρο σύννεφο που κατέβηκε μέσα στο οποίο διακρινόταν το περίγραμμα ενός υπερφυσικά μεγάλου όντος, που ξεπερνούσε σε ύψος το σπίτι. Ήταν σαν άνθρωπος, ψηλό 3-4 μέτρα, είχε χέρια, ενώ έμοιαζε να έχει διαλυμένα πόδια. Την προσγείωση συνόδευε ένας εκκωφαντικός θόρυβος – κάτι σαν έκρηξη πράγμα που άκουσαν και άλλοι στο χωριό, ενώ σείστηκε το σπίτι. Η Καλογιάννη βγήκε γρήγορα έξω από την κουζίνα, όπου βρισκόταν, και είδε τη μικρή να τρέχει προς το μέρος της».
Όπως είναι φυσικό, οι εφημερίδες της εποχής, οι οποίες τρέφονταν από τέτοιες ειδήσεις, έγραφαν για τον «εξωγήινο του Κιλκίς» και την πατούσα του. Αξίζει να αναφέρουμε ότι μιλάμε για μια περίοδο πολιτικής αστάθειας, με πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα να απασχολούν την επικαιρότητα. Ίσως να μην έχει καμία σχέση με την υπόθεση όλο αυτό, αλλά έχει αξία σαν πληροφορία -σε περίπτωση που κάποιος σκεφτεί ότι η υπόθεση στήθηκε για να τραβήξει την προσοχή του κόσμου.
Ένας από τους δημοσιογράφους που βρέθηκαν στο σημείο για να καταγράψουν το περιστατικό ήταν και ο Κώστας Καντούρης. Σε συνέντευξή του στο παρελθόν, ανέφερε ότι αυτό ήταν ένα από τα πρώτα του ρεπορτάζ. Εκείνο το καλοκαίρι δούλευε σε τοπική εφημερίδα των Σερρών. Όντας μόλις 17 ετών και λάτρης του μυστηρίου, αποφάσισε να μπει στο λεωφορείο -παρέα με έναν εξάδελφό του- και να βρεθεί στο σημείο.
«Πράγματι είδα αυτές τις δυο πατούσες, μεγάλες πατούσες. Κάποιοι ήταν σοκαρισμένοι, άλλοι δύσπιστοι, ενώ υπήρχαν και αυτοί που το είχαν πάρει στον χαβαλέ. Ένα περίεργο φαινόμενο, μυστήριο ακόμη. Κανένας μέχρι και σε νεότερα ρεπορτάζ που κάναμε δεν έχει δώσει απάντηση του τι ακριβώς ήταν τελικά εκείνες οι πατούσες», είχε πει. Κάτι που αναφέρει ο δημοσιογράφος, αλλά και ο Γιάννης Νιαζόγλου, ο οποίος έχει διατελέσει και πρόεδρος στην κοινότητα, είναι πως στο σημείο όπου εμφανίστηκαν τα σημάδια το χώμα ήταν σκληρό και πολύ δύσκολο να σκαλιστεί από ανθρώπινο χέρι.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι για το επόμενο διάστημα αυτό το μικρό χωριό, που σήμερα απαριθμεί κάτω από 100 μόνιμους κάτοικους, είχε γίνει «talk of the town». Το επισκέπτονταν επιστήμονες, μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι αλλά και τουρίστες που είχαν ακούσει για τις «εξωγήινες» πατούσες!
Επιστρέφοντας σε αυτό που είχε αναφέρει ο Κώστας Καντούρης, ότι δεν έχει δοθεί μέχρι και σήμερα μια πειστική απάντηση, θα πρέπει να αναφέρουμε τι είπαν οι ειδικοί. Ο τότε επίκουρος καθηγητής Γεωλογίας, ειδικός παλαιοντολόγος και ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γιώργος Κουφός, είχε απορρίψει την πιθανότητα τα σημάδια να ανήκουν σε ζώο. Τα είχε περιγράψει ως «ορνιθοσκαλίσματα», τα οποία μπορεί να έγιναν, είτε από κότες είτε από εξάτμιση. Μετερεωλόγοι από την άλλη, έκαναν λόγο για ανεμοστρόβιλο, ένα φαινόμενο που αναφέρουν ότι είναι φυσικό στην περιοχή και έχει μικρή διάρκεια. Ωστόσο, αυτή η θεωρία δεν μπορεί να εξηγήσει τα ίχνη που έμειναν πίσω.
Έπειτα από προτροπή των τοπικών αρχών δημιουργήθηκε εκμαγείο το οποίο αν και δεν είναι καλής ποιότητας (πράγμα που σημαίνει ότι πλέον δεν μπορεί να μας δώσει τρομερά στοιχεία), βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του πολιτιστικού συλλόγου Χρυσόπετρας.
Με μια πρώτη ανάγνωση το εν λόγω περιστατικό ίσως φανεί σε πολλούς αστείο. Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος γιατί θεωρείται τόσο σημαντικό για τους φίλους του ανεξήγητου. Η απάντηση είναι απλή. Όταν μιλάμε για ένα περιστατικό που δεν αφορά μόνο έναν μάρτυρα, αλλά μια ολόκληρη κοινότητα, τότε έχει από μόνο του μεγαλύτερη αξία -και κύρος.
Αν μιλούσαμε για κάτι που είδε και άκουσε μόνο ένα 12χρονο παιδί, εύκολα θα μπορούσαμε να το ρίξουμε στην παιδική φαντασία. Ωστόσο, δεν ήταν λίγοι οι κάτοικοι που ανέφεραν, ακόμη και χρόνια αργότερα, πως είδαν το ίδιο πράγμα με το παιδί. Ένας από αυτούς ήταν και ο αγροφύλακας της περιοχής, ο οποίος αποκάλυψε στην πορεία πως είχε δει κάτι που του θύμισε κάποιο όχημα ή μηχάνημα.
Τέλος, το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα, στα 54 της, η βασική μάρτυρας του περιστατικού (το κορίτσι δηλαδή) αρνείται να μιλήσει γι’ αυτό, μας δείχνει ότι δεν ήταν κάποιο παιχνίδι για να κερδίσει την προσοχή. Είναι μια ανάμνηση που ίσως να τη βαραίνει.
Ήταν εξωγήινος; Κάποιο στρατιωτικό σκάφος από το κοντινό στρατόπεδο ή από τις Αμερικανικές εγκαταστάσεις στην Αργυρούπολη του Κιλκίς; Μήπως ήταν τελικά κότες ή απλά μια φάρσα;
Πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ.
Ωστόσο, ας μην αφήσουμε την πεζή αλήθεια να χαλάσει μια ωραία ιστορία!