Η Μπριζίτ χορεύει ξέφρενα ένα μάμπο στο Σεν-Τροπέ με το οποίο καθιερώνεται ως ηθοποιός και σύμβολο ελευθερίας
Η ταινία με την οποία εκτοξεύθηκε το άστρο της Μπριζίτ Μπαρντό, που έφυγε από τη ζωή σήμερα, σε ηλικία 91 ετών, είναι το «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» του Ροζέ Βαντίμ.
Κυκλοφόρησε το 1956, αλλά έφτασε στην Ιταλία δύο χρόνια αργότερα με τον τίτλο «Piace a troppi».
Τα μαλλιά της ήταν ατημέλητα και η φούστα της σχισμένη μέχρι τη μέση, αλλά ο χορός μάμπο που εκτέλεσε η Μπριζίτ Μπαρντό στην ταινία Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα έγινε αμέσως φαινόμενο στα συντηρητικά 1950s.
Η σκηνή, ταυτόχρονα αθώα και προκλητική, ήταν η προσωποποίηση μιας επερχόμενης σεξουαλικής επανάστασης – κάτι που η Μπαρντό ποτέ δεν αρνήθηκε αλλά ούτε πραγματικά επιδίωξε να ζήσει στο έπακρο.
Σε συνέντευξή της στο γαλλικό πρακτορείο για την 60ή επέτειο της ταινίας του Ροζέ Βαντίμ, η Μπαρντό περιέγραψε το Σεν-Τροπέζ τότε ως «ένα αυθεντικό χωριό, ακόμα μακριά από τα μανιώδη πλήθη, γεμάτο γοητεία, ψαράδες και νότιο ιδίωμα».
Έλεγε πως μισούσε τη στιγμή που τελείωναν τα γυρίσματα και έπρεπε να χωριστεί από τον Βαντίμ, που τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε γίνει ο πρώτος από τους τέσσερις συζύγους της.
Στο Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα, η Μπαρντό υποδύθηκε την ανέμελη έφηβη Ζιλιέτ, μαγνητίζοντας τρεις υποψήφιους εραστές, που έπαιζαν οι Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, Κριστιάν Μαρκάν και Κουρτ Γιέργκενς.
Για πρώτη φορά στον γαλλικό κινηματογράφο, μια γυναίκα εξέφραζε το επιθυμητό της ισότιμα με έναν άνδρα.
Οι ηθικοί κήρυκες εξοργίστηκαν και οι λογοκριτές διέταξαν να κοπούν ορισμένες προκλητικές σκηνές.
Όμως η «BB», όπως έγινε γνωστή στη Γαλλία, έγινε πρότυπο για πολλές Γαλλίδες γυναίκες.
«Δεν με νοιάζει»
Στην πραγματική ζωή, η Μπαρντό παρουσίαζε δημόσια την ίδια ελευθερία με τη Ζιλιέτ – «ένα κορίτσι της εποχής της, ελεύθερο από αισθήματα ενοχής και από τα ταμπού που επέβαλε η κοινωνία», σύμφωνα με τον Βαντίμ.
«Με τον αυθόρμητο χαρακτήρα της και την ελευθερία πάνω στο σώμα της, μιλούσε στις γυναίκες εκείνης της εποχής. Η BB ήταν από τα ισχυρά σύμβολα σε μια περίοδο ασκητισμού, με επιθυμία να ταράξει τα νερά», δήλωσε η ιστορικός φεμινισμού Φρανσουάζ Πικ.
Εξήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας, η Μπαρντό εξακολουθούσε να διασκεδάζει με το σκάνδαλο που προκάλεσε.
«Ήταν αστείο, γιατί στο τέλος δεν υπάρχει τίποτα σοκαριστικό», είπε.
Η σκηνή όπου η Μπριζίτ χορεύει ξέφρενα ένα μάμπο στο Σεν-Τροπέ, με το οποίο καθιερώνεται ως ηθοποιός και σύμβολο ελευθερίας.