Είναι η εποχή που το θέμα “κατασκήνωση” απασχολεί πολλές μαμαδοπαρέες. Γιατί κάποια παιδιά πετάνε τη σκούφια τους, άλλα πάνε αναγκαστικά γιατί οι γονείς δεν έχουν επιλογή, και κάποια άλλα απλά μισούν την κατασκήνωση!
Η κατασκήνωση είναι μία από τις εποικοδομητικότερες εμπειρίες για ένα παιδί τους μήνες του καλοκαιριού. Του δίνεται η ευκαιρία να βρεθεί κοντά στη φύση, μαθαίνει να συμβιώνει σε ομάδες, αντιλαμβάνεται τη σημασία της συνεργατικότητας και της ομαδικότητας και αυτονομείται.
Πότε όμως είναι έτοιμο ένα παιδί να πάει στην κατασκήνωση;
Εν πολλοίς αυτό εξαρτάται από την προσωπικότητά του και από το πόσο έτοιμοι είναι οι γονείς να αποχωριστούν το παιδί τους για λίγες ημέρες.
Το παιδί που θα πάει στην κατασκήνωση πρέπει να είναι ικανό να αυτοεξυπηρετείται, να συμμορφώνεται σε κανόνες και να δέχεται οδηγίες. Οι γονείς του θα πρέπει να το έχουν αφήσει κάποιες ημέρες να έχει κοιμηθεί εκτός σπιτιού (στη γιαγιά ή σ΄ ένα φιλικό σπίτι) για να δουν αν το παιδί δυσκολεύεται.
Επιπλέον, χρειάζεται να διαχειριστούν το δικό τους άγχος για να μην το μεταφέρουν στο παιδί.
Για τα περισσότερα παιδιά η καλύτερη ηλικία είναι 8 ετών, αν και υπάρχουν και μικρότερα παιδιά που προσαρμόζονται χωρίς προβλήματα.
Ο αποχωρισμός από τους γονείς για κάποια παιδιά είναι δυσκολότερος. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά αυτά δεν θα καταφέρουν να προσαρμοστούν στην κατασκήνωση. Ίσως όμως χρειάζονται μεγαλύτερη προετοιμασία και περισσότερη υπομονή.
Κάποια παιδιά κοινωνικοποιούνται πολύ εύκολα, λόγω της εξωστρέφειάς τους, ενώ άλλα ίσως θα ήταν προτιμότερο να δοκιμάσουν την εμπειρία μαζί με έναν φίλο τους, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν από κοινού τις δυσκολίες που τυχόν θα παρουσιαστούν.
Αν το παιδί σας παρουσιάζει σωματικά συμπτώματα που δείχνουν πόσο πολύ φοβάται και αγωνιά (ιδρωμένα χέρια, ναυτία, αίσθημα παλμών κλπ), αν σας κάνει συχνά ερωτήσεις όπως: «Τι θα γίνει αν πάθω κάτι;” ή “Τι θα γίνει αν κάποιος με πειράξει;», αν έχει εφιάλτες ή δεν μπορεί να κοιμηθεί, τότε το άγχος του αποχωρισμού είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο και καλό θα ήταν να μην το υποβάλετε ακόμα σε αυτήν τη δοκιμασία.
Συζητήστε με έναν ειδικό πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας και δοκιμάστε ξανά την επόμενη χρονιά.
Στις κατασκηνώσεις θα ακούσετε πάντα ότι το καλύτερο για τα παιδιά είναι να μη βλέπουν τους γονείς, γιατί αναστατώνονται και ότι ο καλύτερος τρόπος για να προσαρμοστούν είναι να αγνοήσετε τη δυσφορία τους και να μην υποκύψετε στα παρακάλια τους να επιστρέψουν στο σπίτι.
Για πολλά παιδιά αυτό ισχύει. Κάποια άλλα μοιάζουν σαν να έχουν γεννηθεί έτοιμα για την κατασκήνωση και λατρεύουν κάθε στιγμή, χωρίς να δυσκολεύονται καθόλου. Υπάρχουν παιδιά όμως που δεν εμπίπτουν σε καμία από αυτές τις κατηγορίες. Είναι τα παιδιά που, παρόλο που προσπαθούν να αντέξουν τη στενοχώρια τους, δεν τα καταφέρνουν.
Εσείς ξέρετε το παιδί σας καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, οπότε είστε η πλέον αρμόδια για να αποφασίσετε πότε θα πρέπει να το πιέσετε να παραμείνει και πότε πρέπει να του επιτρέψετε να γυρίσει στο σπίτι και να επιχειρήσετε ξανά το επόμενο καλοκαίρι.
Άννα Παπαοικονόμου, Ψυχολόγος