Η ΑΕΚ αποδέχτηκε το ρόλο του κομπάρσου στο Τσάμπιονς Λιγκ


Πριν την έναρξη του παιχνιδιού ανάμεσα σε ΑΕΚ και Μπάγερν Μονάχου, επικρατούσε μία ανεξήγητη αισιοδοξία για θετικό αποτέλεσμα,στις τάξεις των κιτρινόμαυρων οπαδών. Αυτό το ελπιδοφόρο συναίσθημα δημιουργήθηκε, αφενός από τις κακές εμφανίσεις του βαυαρικού συλλόγου στη Μπουντεσλίγκα και αφετέρου από την πολύ καλή εμφάνιση της Ένωσης κόντρα στη Μπενφίκα. Ωστόσο στον αγωνιστικό χώρο η Μπάγερν Μ. είχε διαφορετική άποψη και επιβεβαίωσε το ρόλο του φαβορί, παίρνοντας μία επαγγελματική νίκη στο ΟΑΚΑ με σκορ 0-2.

Η διαφορά των δύο ομάδων ήταν τεράστια και για άλλη μια φορά φανερώθηκαν οι αδυναμίες της φετινής ΑΕΚ. Σίγουρα δεν μπορεί καμία ελληνική ομάδα να συγκριθεί με το μέγεθος της Μπάγερν Μονάχου, που συγκαταλέγεται στα 10 μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά κλαμπ παγκοσμίως. Δεν φταίει μόνο ο άστοχος μεταγραφικός σχεδιασμός και η αλλαγή φιλοσοφίας στο αγωνιστικό πλάνο της Ένωσης, που εμφανίζεται τόσο αδύναμη στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Η ΑΕΚ σε σχέση με πέρυσι δείχνει ότι, έχει χάσει την συνοχή της στο κομμάτι της αυτοσυγκέντρωσης. Αυτό μπορεί κάποιος να το διακρίνει ειδικά, όταν οι κιτρινόμαυροι δέχονται πρώτοι γκολ, τότε επικρατεί μία γενική σύγχυση σε όλους παίκτες και η ομάδα αργεί να ανακάμψει από το σοκ – δεν έχει την απαιτούμενη αντίδραση στο χορτάρι. Οι ”μαύρες τρύπες” είναι ορατές, είτε στην ανάπτυξη από τον άξονα (με δίδυμο Γαλανόπουλο – Σιμόες), είτε στις αλλαγές των μαρκαρισμάτων στα πλάγια (με Χουλτ,Μπακάκη, Μπακασέτα, Μάνταλου).

Μη ξεγελιόμαστε όμως, ο προπονητής και όλο το επιτελείο θέλει περισσότερο χρόνο να δουλέψει με το υπάρχον ρόστερ, μέχρι να ισορροπήσει η κατάσταση. Το λυχνάρι με το τζίνι, το πήρε ο Αλαντίν και πέταξε με το μαγικό χαλί των Locomondo, δεν είναι στην κατοχή του Μαρίνου Ουζουνίδη.

Πλέον μετά από τρεις αγώνες σε όμιλο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, η ΑΕΚ αποδέχτηκε το ρόλο του κομπάρσου και οφείλει να μάθει από τα λάθη της. Κάποια στιγμή πρέπει να απεγκλωβιστεί από την εγχώρια ποιότητα και να ανοίξει τα φτερά της σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί η ψαλίδα ολοένα μεγαλώνει. Δεν ταιριάζει στο κιτρινόμαυρο ανάστημα το παραμύθι του Κρίστιαν Άντερσεν ”το κοριτσάκι με τα σπίρτα”.

Επιμέλεια: Tommy T.


Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ