Αναμφίβολα τα ιταλικά και ελληνικά ομόλογα παραμένουν τα μοναδικά με συγκριτικά υψηλές αποδόσεις κρατικά “χαρτιά” στο εσωτερικό της Ευρωζώνης. Οι “κόντρες” μεταξύ τους έχουν αρχίσει να δείχνουν καλά, κακά, αλλά και περίεργα σημάδια.
Οι εκτιμήσεις για συντονισμένη επιβράδυνση στην Ευρωζώνη, αλλά και πέραν αυτής, έχουν ισχυροποιήσει τις τάσεις αναζήτησης επενδυτικής “ασφάλειας” σε σημείο τέτοιο που οι (αρνητικές) αποδόσεις των γερμανικών ομολόγων έχουν διολισθήσει στο -0,26% (!).
Η τάση αυτή, αντί να αυξήσει, όπως θα ήταν αναμενόμενο, τα spreads των ιταλικών και των ελληνικών ομολόγων έναντι των γερμανικών, παράγει ένα φαινομενικά περίεργο αποτέλεσμα, οδηγώντας σε αργή αλλά σχεδόν σταθερή μείωσή τους.
Και αν για τα ελληνικά ομόλογα η συγκυρία εμφανίζεται ευνοϊκή συνολικά, για τα ιταλικά αυτό δεν συμβαίνει.
Το αντίθετο μάλιστα. Μετά την απόφαση της ιταλικής Βουλής να δώσει πράσινο φως σε διαδικασίες για την μελέτη ενός project που θα μπορούσε να οδηγήσει στην έκδοση ενός είδους “εγχώριου χρήματος” έχει αυξήσει την ένταση με τις Βρυξέλλες και την Φρανκφούρτη… Κι αυτό είναι ένα “κακό νέο” το οποίο επιδεινώνει την ανοικτή σύγκρουση με την Κομισιόν για το θέμα του αυξημένου δημόσιου ελλείμματος.
Για τα ελληνικά ομόλογα, η πολύ ρηχή αγορά, η διατήρηση της προσφοράς σε επίπεδα χαμηλότερα της “ζήτησης”, η επιμονή στην έκδοση τίτλων σχετικά διασφαλισμένων, η πολιτική συγκυρία κλπ. είναι λόγοι βελτίωσης αποδόσεων και spreads. Εν τούτοις όμως, παραμένουν σε non investment grade βαθμίδα. Σε αντίθεση με τα ιταλικά που διατηρούνται σε investment grade βαθμίδα.
Ο σύνθετος αυτός συσχετισμός έχει οδηγήσει τα spreads μεταξύ των ιταλικών και των ελληνικών σε διαρκή συρρίκνωση, την ίδια στιγμή όμως που και τα δύο διολισθαίνουν (τα spreads) έναντι των γερμανικών, τα οποία στο μεταξύ …έχουν βυθιστεί σε αποδόσεις ακραία αρνητικές (- 0,25%).
Οι αποπληθωριστικές προσδοκίες στην Ευρωζώνη και διεθνώς οδηγούν σε εκτιμήσεις που έχουν ως βάση τους την πρόβλεψη περαιτέρω χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών.
Το γεγονός αυτό σε ένα περιβάλλον ανησυχίας για την πορεία της οικονομίας, ενισχύει την τάση μετακίνησης μεγάλων όγκων κεφαλαίων σε κρατικούς τίτλους στην Ευρωζώνη. Και αυτό με την σειρά του καθιστά τους κρατικούς τίτλους που διατηρούν σημαντικές αποδόσεις ελκυστικότερους άλλων.
Αυτό “διασώζει” προς το παρόν τους ιταλικούς τίτλους και κάνει πολλούς να περιμένουν ότι τα spreads VS bund στην δεκαετία θα συρρικνωθεί σημαντικά, ακόμα και κάτω από τις 247 – 245 μονάδες βάσης σύντομα.
Βέβαια όλα μπορούν να ανατραπούν αν οι επικείμενες αξιολογήσεις των ιταλικών ομολόγων τον Ιούλιο οδηγήσουν σε υποβάθμιση ή οι συζητήσεις για τον προϋπολογισμό με την Κομισιόν τον Σεπτέμβριο μπουν σε νέες περιπέτειες.
Ο μεγάλος άγνωστος πάντα στο “παιχνίδι” αυτό παραμένει βέβαια το τι θα κάνει η ΕΚΤ και ο Ντράγκι πριν αποχωρήσει, για να διατηρήσει την συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ-δολαρίου σε επίπεδα που δεν θα επιδεινώσουν την πορεία της ευρω-οικονομίας…
Του Γ. Αγγέλη