Οι κανόνες για τους χαρακτήρες του πρωτότυπου θρίλερ, εξάλλου, είναι απλοί: «Βρείτε τα χρήματα, βρείτε το επόμενο θύμα και κάντε το ασύλληπτο έγκλημα, που δεν είχατε φανταστεί πως ήσασταν ικανοί να διαπράξετε, μόλις 24 ώρες πριν».
Του Παναγιώτη Μαυραγάνη
«Κάθεται στη στάση του λεωφορείου κοιτάζοντας πόσα likes πήρε η ανάρτησή της στο Instagram και δεν παρατηρεί τον άντρα με το πιστόλι που βρίσκεται σχεδόν δίπλα της». Με αυτήν τη φράση σε εισάγει στο νέο του μυθιστορηματικό θρίλερ ο Adrian McKinty, ο οποίος καλεί τον αναγνώστη να σκεφθεί το πόσο μακριά θα μπορούσε να φθάσει κάποιος για να προστατεύσει το παιδί του. Μπορεί η απάντηση να είναι προφανής και η υπόθεση να θυμίζει σενάριο-κλισέ, ωστόσο ο βραβευμένος Ιρλανδός συγγραφέας μετατρέπει την πλοκή μιας σειράς από απαγωγές, σε μία εφιαλτική ιστορία, όπου η ένταση και η αγωνία είναι αντάξια εκείνης του βιβλίου-ορόσημου στο χώρο του θρίλερ, της «Σιωπής των Αμνών» του Harris Thomas.
Το παιδί στη στάση είναι η 13χρονη κόρη της νέας πρωταγωνίστριας του McKinty, Rachel, και ένας από τους κρίκους της «Αλυσίδας», μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, που μετατρέπει τους γονείς από θύματα σε θύτες και, ταυτόχρονα, επιτρέπει σε κάποιον να κερδίσει πολλά χρήματα, ανάλογα με το πού μπορούν να φθάσουν τα όρια του απεγνωσμένου κηδεμόνα. Το όνομα αυτής της σπείρας των απαγωγέων δίνει και τον τίτλο στο αριστουργηματικό βιβλίο 464 σελίδων, το οποίο ο αναγνώστης θα θυμάται για καιρό, καθώς κάθε κεφάλαιο αποτελεί ένα κρεσέντο ανατροπής του προηγούμενου. Το μυαλό του αναγνώστη διατρέχουν, καθόλη τη διάρκεια του μυθιστορήματος, σκέψεις του τύπου «τι θα έκανα αν…» και απορίες για την αντοχή και τη δύναμη της ανθρώπινης φύσης.
Οι κανόνες για τους χαρακτήρες του πρωτότυπου θρίλερ, εξάλλου, είναι απλοί: «Βρείτε τα χρήματα, βρείτε το επόμενο θύμα και κάντε το ασύλληπτο έγκλημα, που δεν είχατε φανταστεί πως ήσασταν ικανοί να διαπράξετε, μόλις 24 ώρες πριν». Ωστόσο, ο McKinty παίρνει το «φαινομενικό» και το πηγαίνει περίτεχνα -για ακόμα μία φορά- σε μία άλλη αφηγηματική διάσταση, που -αν και λυτή και απέριττη- είναι καλοδουλεμένη και ανθρωποκεντρική. Χάρη στην αντι-συμβατικότητα των, κατά τα άλλα, καθημερινών χαρακτήρων, που υποχρεώνονται σε απίστευτες ηθικές επιλογές και σε φρικτές, παράλογες πράξεις, ο αναγνώστης ακροβατεί ανάμεσα στην εγκεφαλικότητα και τον κυνισμό, της αδίστακτης, τρομακτικής και ανώνυμης Αλυσίδας, αγωνιώντας για τους κρίκους, που ξεδιπλώνονται στις σελίδες του βιβλίου.
Η Rachel, λοιπόν, είναι ένα ακόμα θύμα-θύτης. Όλα ξεκινούν, όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από έναν άγνωστο αριθμό, με τη γυναίκα από την άλλη άκρη της γραμμής να πληροφορεί τη Rachel ότι η κόρη της βρίσκεται δεμένη και φιμωμένη στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της και πως ο μόνος τρόπος για να την ξαναδεί ζωντανή είναι να απαγάγει και η ίδια ένα άλλο παιδί. Η γυναίκα στο τηλέφωνο είναι και η ίδια μητέρα και ο γιος της έχει, επίσης, απαχθεί. Συνεπώς, αν η Rachel δεν κάνει αυτό που της ζητείται, τότε το αγόρι θα πεθάνει και κατά συνέπεια η 13χρονη κόρη της. H πραγματικότητα της Rachel θα μπορούσε να συνοψιστεί στο απόφθεγμα του Γερμανού φιλοσόφου Σοπενχάουερ, που χρησιμοποιείται και ως μότο στο βιβλίο: «Αποκτάς κάποια σοφία, υιοθετώντας τη σκοτεινή άποψη και αντιμετωπίζοντας τον κόσμο σαν ένα είδος κόλασης». Οι καταστάσεις, δηλαδή, θα ωθήσουν την πρωταγωνίστρια πολύ πέρα από τα όριά της. Σε μία μάχη όπου το καλό με το κακό και το λάθος με στο σωστό, θα δημιουργούν συνεχώς διλήμματα και ανατροπές.
Δες το βίντεο
Με ανάλογη περίτεχνη αφηγηματική τεχνική είχε χειριστεί ο McKinty και το φαινομενικό έγκλημα ρουτίνας του Μπέλφαστ, στο προηγούμενο αστυνομικό πόνημα «Κρύο Χώμα», το οποίο στη συνέχεια αποδείχθηκε πολύ πιο δόλιο από όσο θα περίμενε κάποιος στην αρχή. Η πλοκή του νέου έργου του βραβευμένου Ιρλανδού συγγραφέα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», σε μετάφραση του Γιώργου Ξενία, δεν εξαντλείται, όμως, στη διάσωση της μικρής κόρης της Rachel, καθώς στο τελευταίο μέρος του βιβλίου η πρωταγωνίστρια ακολουθεί τους κρίκους της Αλυσίδας σε μία προσπάθεια του McKinty να μετατοπίσει το ενδιαφέρον στην ενθουσιώδη -σχεδόν εμμονική- προσπάθεια ανατροπής ενός φαινομενικά αποτελεσματικού σχεδίου. Πάντως, το μόνο σίγουρο μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου, είναι ότι οι γονείς θα μπουν στον πειρασμό να «googlάρουν» το γκάτζετ επιτήρησης των παιδιών, στο οποίο αναφέρεται κάποια στιγμή ο McKinty στις σελίδες του.