Τι κάνουμε αν πεταχτεί ζώο στο δρόμο;


Σε όλους τυχαίνει κάποια στιγμή της οδηγικής ζωής μας. Κινούμαστε αμέριμνοι -όχι αμελείς- και ξαφνικά βρίσκεται μπροστά μας ένα τετράποδο. Συνήθως πρόκειται για γάτα, καθώς οι σκύλοι εμφανίζονται σαφώς πιο προσεκτικοί στην «τήρηση» του Κ.Ο.Κ., ειδικά εφόσον μιλάμε για αστικές περιοχές. Στην επαρχία, όμως, τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ διαφορετικά.

Εκεί δεν αποκλείεται να μας βγει από το πουθενά κατσίκα, πρόβατο, ελάφι, αγελάδα ή τάρανδος (ολόκληρο τεστ αποφυγής του δημιουργήθηκε), με τις επακόλουθες συνέπειες σε περίπτωση που δεν προλάβουμε να αποφύγουμε το «μπαμ». Ποιες είναι οι ενδεδειγμένες αντιδράσεις και ποια λάθη μπορεί να κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Πρώτο και βασικότερο, το ίδιο μας το ένστικτο.

Η αντανακλαστική αντίδραση θέλει το δεξί πόδι να σκαρφαλώνει στο μεσαίο πεντάλ, παρακαλώντας το αυτοκίνητο να ακινητοποιηθεί πριν συναντήσει το ζωντανό. Ενστικτώδες ρεφλέξ, όμως σε περίπτωση που ακολουθεί φορτηγό ή ΚΤΕΛ -εικόνα πολύ συχνή σε περιαστικούς δρόμους- την εμπρόσθια σύγκρουση που αποτρέπει το τσαρούχωμα των φρένων, δύναται να «ξεχρεώσει» η οπίσθια που θα προκαλέσει το βαρύ όχημα. Οπότε ελέγχουμε συχνά τον καθρέπτη, ώστε να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή τι και πόσο κοντά μας ακολουθεί.

Σε αυτή την περίπτωση πατάμε τα φρένα αποφασιστικά, αλλά όχι πανικόβλητα, και πατάμε την κόρνα. Οι δυνατοί ήχοι τρομάζουν τα ζώα και επισπεύδουν την κίνησή τους. Είτε δηλαδή θα περάσει τρέχοντας τον δρόμο, είτε θα γυρίσει πίσω. Όπως και να ‘χει, συνήθως απομακρύνονται από τον διάβα μας. Εάν αυτό δεν συμβεί, αποφεύγουμε να «πετάξουμε» το αυτοκίνητο δεξιά-αριστερά. Στην πρώτη περίπτωση κατά πάσα πιθανότητα θα βρούμε σταθερό εμπόδιο (δέντρο, βράχο κλπ) ή χαντάκι, στην δεύτερη αντίθετα διερχόμενο αυτοκίνητο. Χώρια που υπάρχει η πιθανότητα, ακόμα κι αν έχουμε δει ότι δεν έρχεται κάποιος απέναντι, να βγούμε στο αντίθετο και να αποφασίσει και το ζώο να κάνει το ίδιο ταυτόχρονα.

Έχετε καταλάβει -πιθανόν να το έχετε ζήσει κιόλας- πως υφίσταται το ενδεχόμενο η σύγκρουση να μην αποφευχθεί. Σε αυτό το δυσοίωνο σενάριο, προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε τη ζημιά. Μειώνουμε την ταχύτητα όσο μπορούμε, κρατάμε σταθερά το τιμόνι και προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Κατόπιν ακολουθούμε την κείμενη διαδικασία, ήτοι ανάβουμε αλάρμ, ακινητοποιούμαστε σε ασφαλές σημείο, τοποθετούμε προειδοποιητικό τρίγωνο, φοράμε γιλέκο και ούτω καθεξής.

Εξυπακούεται ότι όταν κινούμαστε σε τέτοιους δρόμους, ελαττώνουμε την ταχύτητα και κοιτάμε συχνά -πάντα με προσοχή, να μην αποσπάται το βλέμμα πολύ από τον δρόμο- τις πλευρές του οδοστρώματος, προκειμένου να διαγνώσουμε έγκαιρα τυχόν κίνηση εκπροσώπου της άγριας φύσης.

Ένα κρίσιμο λάθος -πέραν του «πεσίματος» στα φρένα άνευ ελέγχου- που μάλιστα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, αφορά τη μεγάλη σκάλα. H συνήθης κίνηση είναι να την ανοιγοκλείνουμε, αναλόγως της αντιθέτως διερχόμενης κίνησης. Η μεγάλη σκάλα, όμως, μπορεί να τυφλώσει ένα συμπαθές τετράποδο και να το αποπροσανατολίσει. Ένας αποπροσανατολισμός που θα το «παγώσει» μπροστά μας, ακόμα κι αν έχει διάθεση να κινηθεί. Οπότε στον προαναφερθέντα συνδυασμό φρεναρίσματος και κόρνας, προσθέτουμε και την απενεργοποίηση της μεγάλης σκάλας ώστε να μην… «σκαλώσει» ο τετράποδος εισβολέας του οδοστρώματος.

Δείτε τι μπορεί να συμβεί ακόμα και σε οικογένειες με τέσσερις παγκόσμιους τίτλους στα ράλλυ


Πηγή


Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ