Ένας από τους πιο αγαπημένους και επιτυχημένους Έλληνες ηθοποιούς μίλησε σε γνωστό περιοδικό για όλους και για όλα.
Μάλιστα, δεν δίστασε να εκφράσει και την άποψή του για τα μοντέλα που ανεβαίνουν στο θεατρικό σανίδι.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην κατοχική Αθήνα, σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά, εκεί όπου η Φίνος Φιλμ εγκαταστάθηκε το 1955 και έγραψε ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο. Οι αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων ανεξίτηλες, γεμάτες πόνο, αλητεία, πορνεία. Εκείνος, όμως, κοίταζε από απόσταση αυτή τη φθορά. Γύριζε την πλάτη όπως κάνει μέχρι και σήμερα.
Ο λόγος φυσικά για τον Γιώργο Κωνσταντίνου!
– Εκτός από ηθοποιός είστε και σκηνοθέτης…
Αγαπώ πολύ τη σκηνοθεσία γιατί μεταξύ άλλων έχω το χάρισμα να διδάσκω. Για μένα η διδαχή δεν είναι μόνο να οδηγείς τον ηθοποιό πώς θα παίζει. Στη δύσκολη στιγμή να μπορείς εσύ ο ίδιος να του δείξεις παριστάνοντας αυτό τον ρόλο. Όταν έβλεπα μια αδυναμία στον ηθοποιό, σηκωνόμουν ο ίδιος να του δείξω. Όχι για να με μιμηθεί, αλλά για να πάρει μια ιδέα. Έχω παίξει από παιδιά μέχρι και γυναίκες σε ρόλους. Αν και είχα προτάσεις, είμαι αντίθετος στο να διδάξω σε μια σχολή, γιατί μπαίνουν πολλά παιδιά που δεν έχουν υποκριτικές ικανότητες. Νιώθω άβολα να προσπαθήσω να κάνω ηθοποιό κάποιον που δεν έχει αυτό το κάτι».
– Θεωρείτε πως ένας άνθρωπος για να λέγεται ηθοποιός πρέπει να σπουδάσει σε μια σχολή;
Ζούμε σε μια χώρα με πολλές ελευθερίες. Ο καθένας μπορεί να παίξει. Όμως εγώ διαφωνώ. Ο ηθοποιός πρέπει να έχει μόρφωση και πολύ μεράκι για τη δουλειά. Πολλοί άνθρωποι από τύχη έχουν γίνει ηθοποιοί. Δεν θα τους κρίνω εγώ. Ας τους κρίνει ο κόσμος, οι θεατές. Αν τους κάνουν, ας τους κρατήσουν. Αν όχι, ας τους απορρίψουν. Το ταλέντο δεν εμφυτεύεται, χρειάζεται ψυχή και συναίσθημα. Αν κάποτε δίδασκα σε μια σχολή, θα ήθελα τουλάχιστον οι σπουδαστές να έχουν βγάλει το πανεπιστήμιο.
Να δίδασκα σε ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο, έχουν διαβάσει και θέλουν να τελειοποιήσουν την τέχνη τους. Υπάρχει ανάγκη να δημιουργηθεί μια ακαδημία θεάτρου. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολλές στις οποίες διδάσκουν ηθοποιοί όπως ο Robert De Niro. Υπάρχουν ταλέντα που ξεκίνησαν από τα 14 τους χρόνια, διάβασαν και πέτυχαν. Ο τραγουδιστής και το μοντέλο με τι όπλα θα βγουν στη σκηνή; Με τι συναίσθημα;
– Τι πιστεύετε ότι προσβάλλει το θέατρο;
Από τότε που θυμάμαι το θέατρο, δηλαδή περίπου από το 1940, υπήρχαν άνθρωποι που ήθελαν να το αναβαθμίσουν και να πολεμήσουν ώστε να κάνουν αυτή την τέχνη καλύτερη, και μάλιστα το πέτυχαν. Την εποχή της Μαρίκας Κοτοπούλη, του Δημήτρη Χορν, της Έλλης Λαμπέτη υπήρχαν και αυτοί που ήθελαν να βγάλουν μόνο λεφτά κάνοντας πρόχειρες παραστάσεις που δεν βλέπονταν. Αυτό ήταν προσβολή για το θέατρο. Έρχεται η στιγμή που ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και απορρίπτει το κακό θέαμα.
Γι’ αυτό μάλιστα άρχισαν να κλείνουν στην Ελλάδα τα θερινά θέατρα. Το φαινόμενο αυτό ήταν πιο συχνό το καλοκαίρι. Φέτος ο Μαροσούλης έκανε τα πάντα για να δείξει ένα καλό πρόσωπο παίρνοντας σπουδαίους πρωταγωνιστές, ορχήστρες, φτιάχνοντας θεαματικά την παραγωγή της παράστασης Το Δικό Μας Σινεμά και αυτή η προσπάθεια τελικά στέφθηκε με επιτυχία στο Άλσος. Αυτό το κάνει και ο Τάγαρης στην παράσταση Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια, που είναι αξιόλογη.
Πηγή: www.gossip-tv.gr