Διαφορετικές εκδοχές για το διπλό φονικό στα Ανώγεια το βράδυ του Σαββάτου δίνουν οι εμπλεκόμενες πλευρές – «Η οπλοκατοχή δεν είναι παράδοση, είναι λεκές…» λένε οι κάτοικοι του χωριού
Πολλά είναι τα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα πίσω από το διπλό φονικό στα Ανώγεια. Πώς ξεκίνησε ο καβγάς ανάμεσα στον Λευτέρη ΚΑλομοίρη και τον Γιώργο Ξυλούρη; Ποιος ήταν αυτός που χτύπησε και πυροβόλησε πρώτος;
Ο 29χρονος καθ’ ομολογία δράστης του και ενός από τα θύματα μίλησε μέσα από τα κρατητήρια και αποκάλυψε τις σκέψεις του.
«Η ζωή μου είναι πια κόλαση», είπε μιλώντας στον ANT1 και συνέχισε: «Δεν χωράει στο μυαλό μου ότι εγώ είμαι στη φυλακή και ο πατέρας μου στον τάφο». Ο 29χρονος υπογράμμισε: «Τη στιγμή που εγώ ήμουν στην Αστυνομία, τον πατέρα μου τον κατεβάζανε στον τάφο. Ούτε στον χειρότερο μου εχθρό, θα ευχόμουν τέτοιο πράγμα».
Σημειώνεται ότι οι συγγενείς του άλλου θύματος, Γιώργου Ξυλούρη, επιμένουν όλα ξεκίνησαν από τον γιο του Λευτέρη Καλομοίρη που, τελικά, σκότωσε τον 30χρονο.
Κάτοικοι Ανωγείων: «Η οπλοκατοχή δεν είναι παράδοση, είναι λεκές…»
Το διπλό φονικό που συγκλόνισε τη χώρα επαναφέρει στο προσκήνιο την συζήτηση για την οπλοκατοχή που σε αρκετές περιοχής της Κρήτης είναι διαδεδομένη σε ανησυχητικά επίπεδα.
Το ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων Σταυράκειου Γυμνασίου – Λυκείου Ανωγείων σε κείμενο που υπογράφει, αναφέρεται προς τιμήν των υπογραφόντων το… αυτονόητο. Ξεκάθαρα, χωρίς αστερίσκους και «θολά» σημεία.
«Η οπλοκατοχή δεν είναι παράδοση. Η οπλοκατοχή όπου αυτή υπάρχει, είναι για να καλύψει σκοτάδια, φόβους, κενά και συμπλέγματα. Είναι ο κόκκινος λεκές πάνω στην ομορφιά του άσπρου υφαντού βαμβακερού χασέ, που με κόπο έφτιαξε με τα ίδια της τα χέρια, η πρώτη και δεύτερη μεταπολεμική γενιά Ανωγειανών», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η ανάρτηση:
Αναλυτικά αναφέρει το κείμενο:
«Εδώ υπήρχαν τ’ Ανώγεια
Κάποτε υπήρχε ένα χωριό που αντιστάθηκε. Αμέσως μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του το 1944, πήρε φόρα και μπήκε ξανά στη ζωή με ταχύτητα φωτός.
Μαύρα μαντήλια, μαύρα τσεμπέρια και ένα σχολειό, το Σταυράκειο Γυμνάσιο, που χτίστηκε σχεδόν πάνω στα ερείπια του πολέμου, διαμόρφωσαν τη νέα ταυτότητα των ανθρώπων που ζούσαν εδώ:
Εργατικότητα, αλληλεγγύη, φιλομάθεια, αισιοδοξία, φιλοξενία, ευγένεια και γλέντι.
Μέσα στην περίοδο ανθοφορίας και ανάπτυξης που ακολούθησε, ξαναγεννήθηκε και ωρίμασε η περίφημη τοπική κτηνοτροφική, υφαντική, τυροκομική, μουσική, χορευτική και ποιητική παράδοση και λίγο αργότερα το πολιτιστικό ύφος και ήθος που άρχισε να λάμπει από το τέλος της δεκαετίας του ’70.
Αυτό ναι, είναι η παράδοσή μας και χτίστηκε πέτρα – πέτρα.
Η οπλοκατοχή δεν είναι παράδοση.
Η οπλοκατοχή όπου αυτή υπάρχει, είναι για να καλύψει σκοτάδια, φόβους, κενά και συμπλέγματα.
Είναι ο κόκκινος λεκές πάνω στην ομορφιά του άσπρου υφαντού βαμβακερού χασέ, που με κόπο έφτιαξε με τα ίδια της τα χέρια, η πρώτη και δεύτερη μεταπολεμική γενιά Ανωγειανών.
Αυτήν την ομορφιά, που εμείς σήμερα σκοτώνουμε.
Πενθούμε θυμωμένοι, δίπλα στις οικογένειες των άδικα χαμένων χωριανών μας, Λευτέρη Καλομοίρη, Γιώργη Ξυλούρη και Μανόλη Στρατάκη.
Ο Σύλλογος Αποφοίτων και Φίλων του Σταυράκειου Γυμνασίου και Λυκείου, στο πλαίσιο των σκοπών και του πνεύματος του καταστατικού του, ελπίζοντας και αναμένοντας στην άμεση κινητοποίηση και βοήθεια του Δήμου, καλεί όλους τους τοπικούς φορείς και συλλόγους των Ανωγείων, (γονέων, αθλητικούς, πολιτιστικούς, πολιτικούς, παραγωγικούς) όχι μόνο να ταχθούμε φωναχτά εναντίον της οπλοκατοχής, αλλά και να αναλάβουμε δράσεις από κοινού, κατά του εγκληματικού αυτού φαινομένου και των αιτιών που το συντηρούν.
Όταν οι Γερμανοί είχαν ισοπεδώσει το όμορφο χωριό στα δυτικά της Κρήτης, έγραψαν πρόστυχα σε μια πινακίδα: “Εδώ υπήρχε η Κάνδανος”.
Έχουμε την ευθύνη και υποχρέωση, να αναλάβουμε δράση τώρα, αν δε θέλουμε σε λίγο καιρό να δούμε γραμμένη από τα δικά μας χέρια τη φοβερή φράση: “Εδώ υπήρχαν τ’ Ανώγεια”.
*Το ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων Σταυράκειου Γυμνασίου – Λυκείου Ανωγείων».