Η χθεσινή ντροπιαστική σύνοδος κορυφής, συνέπεσε με την ημέρα μνήμης του ολοκαυτώματος των Ψαρών. Μία ημέρα μνήμης ασύλληπτου ηρωισμού, θυσίας και τουρκικής θηριωδίας.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι ευρωπαίοι θέλουν να μας δέσουν με αλυσίδες νέων μνημονίων, ας θυμούνται ότι την ελευθερία τους την οφείλουν στις θυσίες των ελλήνων. Που πάντα έβαζαν τα κορμιά τους ως τείχος απέναντι στην επελαύνουσα βαρβαρότητα των τούρκων.
Εχθές μάλιστα είχαν το θράσος να μην πουν ούτε μία κουβέντα για την τουρκική προκλητικότητα που πλέον δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Γαλλία. Αντίθετα, δεν λησμόνησαν να επιβάλουν κυρώσεις στην Ρωσία!
Τέτοια είναι η περιβόητη ευρωπαΐκή αλληλεγγύη. Που ακόμα και την οικονομική ενίσχυση προς την Ελλάδα λόγω πανδημίας, θέλουν να την επιβάλουν με νέο μνημόνιο. Και ξεχνούν ότι αυτή η χώρα ακόμα και σήμερα ματώνει, κυριολεκτικά μόνη της, υπερασπιζόμενοι τα σύνορα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης!
Η Ελλάδα λοιπόν χρεώθηκε και υποθήκευσε τις επόμενες γενιές της για να αγοράζει υποβρύχια και τεθωρακισμένα από την Γερμανία, τα οποία όμως φυλούν τα σύνορα και της Γερμανίας! Και αγοράζει γερμανικές τορπίλες για αυτά τα υποβρύχια, από την …Τουρκία, καθότι εκεί μετέφερε Γερμανία την φάμπρικα!
Τέτοια αχαριστία.
Το χρονικό της καταστροφής των Ψαρών
Καταστροφή των Ψαρών αποκαλείται η άλωση των Ψαρών και η σφαγή των κατοίκων τους από τον Οθωμανικό Στρατό τον Ιούνιο του 1824, κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Τα Ψαρά, το ισχυρό αυτό προπύργιο απέναντι του Οθωμανικού στόλου και των Οθωμανών, ήταν λόγω της γεωγραφικής της θέσης, των τολμηρών κατοίκων της και των συχνών αποβάσεων ο τρόμος των Οθωμανών και επέσυρε συνεχώς την οργή και εκδίκησή τους. Έτσι τον Ιούνιο του 1824 η Οθωμανική Κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει κατά των Ψαρών τον Οθωμανικό στόλο, τον οποίο εφοδίασε με δέκα χιλιάδες στρατό προς αποβίβαση. Από αυτούς, οι τρεις χιλιάδες ήταν εκλεκτοί Αλβανοί υπό τους Ισμαήλ Πασά Πλιάσα και Μπανιούς Σέβρανη, τους οποίους είχε στείλει ο Κιουταχής Ρεσίτ Μεχμέτ Πασάς στην Κωνσταντινούπολη κατά διαταγή του Σουλτάνου.
Η επιτόπια αρχή της νήσου όταν έμαθε την προετοιμασία των Τούρκων έκανε συνέλευση, αλλά διχογνώμησε, διότι άλλοι υποστήριξαν ότι η υπεράσπιση έπρεπε να γίνει με τον στρατό της ξηράς, ενώ άλλοι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν και πλοία. Οι μεν πρώτοι πρότειναν μάλιστα να αφαιρέσουν τα πηδάλια από τα πλοία για να ενισχύσουν την απόγνωση των αγωνιστών και να τους κάνουν να πολεμήσουν πιο γενναία. Αυτή η γνώμη υπερίσχυσε και οδήγησε στην απώλεια των Ψαρών.
Στις 19 Ιουνίου έφτασε ο Οθωμανικός στρατός απέναντι των Ψαρών και μετά από δύο ημέρες έκανε απόβαση πίσω από την πόλη, στο πιο δύσβατο μέρος του νησιού.
Μετά από αυτό, ο στόλος τέθηκε μπροστά στην πόλη. Οι Οθωμανοί σκορπίστηκαν ανενόχλητοι σε όλο το νησί και ήρθαν σε πόλεμο με τους κατοίκους, σφάζονταν ανηλεώς. Οι κάτοικοι του νησιού πολέμησαν όντως με μεγάλη καρτερία και απελπισία. Η πάλη ήταν τόσο φοβερή, που τα πτώματα των πεσόντων κάλυψαν το έδαφος. Οι Τούρκοι, ως πιο πολυάριθμοι υπερίσχυσαν, και κυρίευσαν την πόλη εκτός του φρουρίου, το οποίο αντιστεκόταν με μεγάλη φρουρά, εκ των οποίων 600 ήταν Θεσσαλομακεδόνες υπό των Γούλα Κασάνδριο και Σκλαβούνο Ράδο.
Η φρουρά αυτή αντιστάθηκε γενναία για δύο ημέρες, μέχρι που έπεσε βόμβα στη δεξαμενή νερού και την διέρρηξε. Όταν ο εχθρός όρμησε στο φρούριο, οι πολιορκημένοι έβαλαν φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και ανατίναξαν στον αέρα τα οχυρώματα, τους εαυτούς τους και όσους Τούρκους βρίσκονταν στο φρούριο.
Μετά την πτώση του φρουρίου και την ολοκληρωτική ήττα των νησιωτών ακολούθησαν σφαγές τραγικότατες, αιχμαλωσία, αρπαγές, πυρπόληση και γενική καταστροφή του νησιού. Όσοι μπόρεσαν να διασχίσουν τον εχθρό μπήκαν στα πλοία, από τα οποία λόγω της απόφασης που είχε παρθεί από την αρχή, πολλά δεν είχαν πηδάλιο, και μέσα από τα πλοία του εχθρού έφυγαν στα νησιά του Αιγαίου.
πληροφορίες από Olympia.gr