Στα «κάγκελα» έχουν ανέβει βουλευτές της Ν.Δ., στων οποίων τις εκλογικές περιφέρειες μεταφέρονται -στο πλαίσιο της αποσυμφόρησης των νησιών- μετανάστες. Υπό τη δικαιολογία ότι «έχουν πάρει χαρτιά και έχουν δικαίωμα να πάνε όπου θέλουν» δημιουργούνται συνθήκες που μπορούν να οδηγήσουν στην γκετοποίηση περιοχών, υπογραμμίζεται με νόημα.
Την ίδια στιγμή που η «θωράκιση» των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου αναγκάζει τους διακινητές να αλλάξουν τρόπο λειτουργίας και να επιλέγουν ως «στόχο» άλλα νησιά, όπως συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες με τη Ρόδο, στην οποία αποβιβάζονται ολοένα και περισσότερες βάρκες, οι επιλογές του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου να «αμολήσει» επί της ουσίας όσους έχουν πάρει άσυλο εντός της Επικρατείας δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα σε αστικά κέντρα των οποίων τα κέντρα μετατρέπονται σε άτυπες δομές φιλοξενίας μεταναστών.
Και το να παρεμβαίνει το υπουργείο εκεί που υπάρχει πρόβλημα για να μεταφερθούν σε ήδη υπάρχουσες δομές δεν είναι όπως τόνισε ο ίδιος ο υπουργός παρά βραχυπρόθεσμη λύση. Τα όσα συνέβησαν την εβδομάδα που πέρασε στο κέντρο των Αθηνών, με τη συγκέντρωση και αντισυγκέντρωση στην πλατεία Βικτωρίας και η συμμετοχή κυβερνητικού βουλευτή, του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, στο πλευρό των διαμαρτυρόμενων κατοίκων, δεν είναι παρά η επιφάνεια του παγόβουνου.
Κυβερνητικοί βουλευτές από όλη την Επικράτεια ψάχνουν να βρουν τρόπους για να μη μετατραπούν σε «Βικτώριες» οι πλατείες των πόλεών τους, καθώς αυτό είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις από πλευράς των κατοίκων. Και όπως ισχυρίζονται, αυτό που θα θυμάται ο πολίτης την κρίσιμη στιγμή θα είναι η καθημερινότητά του και όχι οι μακροοικονομικοί δείκτες!
Το πρόβλημα που υπάρχει είναι διπλό, καθώς πέρα από αυτούς οι οποίοι λαμβάνουν άσυλο υπάρχουν και αυτοί των οποίων οι αιτήσεις απορρίπτονται αλλά, μέχρις στιγμής τουλάχιστον, δεν είναι δυνατόν να επιστραφούν στις χώρες καταγωγής ή προέλευσής τους. Άνθρωποι οι οποίοι συνεχίζουν να βρίσκονται εντός του «συστήματος», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα της χώρας μας να διαχειριστεί το ζήτημα.
Παρά το γεγονός ότι οι ροές στη χώρα έχουν περιοριστεί, ο αριθμός αυτών που έχουν ήδη μπει δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμος. Γι’ αυτό άλλωστε και μετά την υπογραφή της Συμφωνίας για το πρόγραμμα ESTIA II, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης επισήμανε ότι το πρόγραμμα θα παρέχει 25.500 θέσεις φιλοξενίας, ωστόσο «στόχος μας είναι να το αυξήσουμε το 2021 σε 40.000 θέσεις».
Η αύξηση κατά 40% σχεδόν των θέσεων του προγράμματος έχει ως στόχο την «ομαλή ένταξη» των μεταναστών στην κοινωνική ζωή της χώρας, στόχος όμως που, όπως υποδεικνύεται από την εμπειρία του κέντρου της Αθήνας και την οποία επικαλούνται αυτοί που ασκούν κριτική, είναι «άπιαστος».
Βουλευτής της κεντρικής Ελλάδας, μάλιστα, σημείωνε σε συζήτησή του στη Βουλή, ότι αυτού του είδους τα προσωρινά προγράμματα δεν μπορεί να αποτελέσουν λύση, εφόσον δεν υπάρχουν σαφή παραδείγματα που να δείχνουν ότι με την παρέλευση ενός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος τελειώνει η «κρατική στήριξη».
Πάντως, παρά το γεγονός ότι από την κυβέρνηση η μεταφορά αρμοδιοτήτων από την Ύπατη Αρμοστεία στο αρμόδιο υπουργείο προβλήθηκε ως κάποιου είδους νίκη, σημειωνόταν ότι επρόκειτο για υποχρέωση της χώρας. Άλλωστε, ο ίδιος ο κ. Λεκλέρκ μετά την υπογραφή σημείωσε: «Είμαστε πολύ περήφανοι σήμερα που η ελληνική κυβέρνηση εκπληρώνει τη δέσμευσή της να αναλάβει τον έλεγχο του προγράμματος».
Το μπαλάκι στους δημάρχους
Προκειμένου η κυβέρνηση να «αποφορτιστεί» προσπαθεί να επιρρίψει μέρος των ευθυνών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι δήμαρχοι -μέσω της διαχείρισης μέρους των προγραμμάτων- να αναλάβουν σχετικές πρωτοβουλίες. Κάτι όμως το οποίο δεν λειτουργεί όπως κάποιοι θα ήθελαν. Άλλωστε, το παράδειγμα του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος δεν αντιμετωπίζεται με «αλληλεγγύη» από βουλευτές της Αθήνας, λειτουργεί μάλλον αποτρεπτικά.