Τα κέρδη και οι «νάρκες» για την Ελλάδα από τη συμφωνία με την Αίγυπτο


Οι κινήσεις στη διπλωματική σκακιέρα πρέπει να αξιολογούνται ως επιτυχείς ή όχι, με γνώμονα τους αντικειμενικούς σκοπούς που επεδίωκε και τελικώς έφερε εις πέρας ο κάθε εμπλεκόμενος. Στον συνολικό υπολογισμό, ωστόσο, είναι αναγκαίο να προσμετρούνται όχι μόνο τα άμεσα θετικά αποτελέσματα, αλλά και ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος που έχουν οι εν λόγω ενέργειες, στο γεωπολιτικό status και στους σχεδιασμούς της κάθε χώρας.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Στην περίπτωση της τμηματικής συμφωνίας  που σύναψε η Ελλάδα με την Αίγυπτο, όπου προβλέπει μερική οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ των δύο χωρών, αυτά που πρέπει να τεθούν υπό το μικροσκόπιο, είναι τα εξής:

  • Ποιοι ήταν οι άμεσοι διπλωματικοί στόχοι της Ελλάδας, πού δηλαδή αποσκοπούσε η χώρα μας;
  • Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της διμερούς συμφωνίας; – Η ανάδειξη των θετικών και αρνητικών πτυχών.
  • Αν επί της ουσίας η Ελλάδα αναβαθμίζεται γεωπολιτικά και ισχυροποιείται διπλωματικά ενάντια στην Τουρκία, μέσω της συμφωνίας.

 

     Ακυρώνει το τουρκολιβυκό σύμφωνο

Η βασική επιδίωξη της ελληνικής διπλωματίας, μέσω της συμφωνίας με την Αίγυπτο, ήταν να ακυρώσει, να καταστήσει άχρηστο και ανεπαρκές το μνημόνιο της Τουρκίας με τη Λιβύη. Φαίνεται πως το επιτυγχάνει, καθώς η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία ακολουθεί πλήρως τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, και επί της ουσίας απορροφά 100% την παράνομη οριοθετημένη γραμμή που χάραξαν η Άγκυρα και το καθεστώς Αλ Φάρατζ.

Τα απτά αποτελέσματα είναι εμφανή και καταδεικνύουν ότι η ελληνική διπλωματία πέτυχε τον κυρίαρχο στόχο της, που δεν ήταν άλλος από τον διεμβολισμό του τουρκολιβυκού Μνημονίου. Με ποιο τίμημα όμως; Μήπως η ανάγκη για μια άμεση και πειστική διπλωματική απάντηση προς την Τουρκία, είχε ως συνέπεια το ελληνικό ΥΠΕΞ να οδηγηθεί άρον άρον σε μια συμφωνία, που βρίθει από ελληνικές υποχωρήσεις έναντι της Αιγύπτου, και το κυριότερο, δημιουργεί ανησυχητικά «τετελεσμένα», τα οποία ενδεχομένως η Αθήνα να τα βρει μπροστά της στο απώτερο μέλλον;

Η βιασύνη της Ελλάδας να κλείσει τη συμφωνία με την Αίγυπτο, έστω και υπό το βάρος συγκεκριμένων διπλωματικών υποχωρήσεων, μπορεί να εξηγηθεί υπό το εξής πρίσμα: η Αθήνα ήθελε να κρατά στα χέρια της τη συμφωνία για χάραξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο, πριν την έναρξη του νέου κύκλου διαλόγου με την Τουρκία. Η ελληνική κυβέρνηση εκτιμά πως η συμφωνία με το Κάιρο, είναι ένα εξόχως σημαντικό διπλωματικό ατού, που αποδυναμώνει τις τουρκικές θέσεις και αιτιάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Προφανώς και αποτελεί εξαιρετικό διπλωματικό χαρτί και αυτό το γνωρίζει καλά και η Τουρκία, η οποία αντέδρασε με σφοδρότητα στο άκουσμα της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας, απειλώντας εκ νέου με αποστολή ερευνητικών σκαφών στην Ανατολική Μεσόγειο, και δη εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. 

Διπλωματικές υποχωρήσεις – Ακάλυπτα «σημεία» που μπορεί να εκμεταλλευτεί η Τουρκία

Η συμφωνία με την Αίγυπτο, ωστόσο,  είναι ένας συμβιβασμός, όπου η πλάστιγγα των υποχωρήσεων γέρνει εξ’ ολοκλήρου προς την ελληνική πλευρά.

Κατ’ αρχάς, δεν υπεγράφη συνολική οριοθέτηση και συμφωνία, αλλά αντιθέτως μερική, όπως επιθυμούσε η Αίγυπτος. Εξαιτίας αυτού, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία (χάρτης), το σύμπλεγμα του Καστελόριζου δεν εμπεριέχεται στη συμφωνία, κάτι που ισχύει και με τη Ρόδο. Παράλληλα, προκύπτει και το εξής σημαντικό, ότι δεν αναγνωρίζεται πλήρης επήρεια στην Κρήτη.

Αναγνωρίζει, δηλαδή, η Αθήνα, ότι τα νησιά (και μάλιστα το μεγαλύτερό της, η Κρήτη) έχουν μειωμένη επήρεια, ακυρώνοντας με αυτό τον τρόπο, ένα από τα βασικά διπλωματικά της επιχειρήματα, τα οποία προτάσσει κατά τον διάλογο με την Τουρκία. Η Άγκυρα, για να μην ξεχνάμε, υπερτονίζει διαρκώς και επαλαμβανόμενα, ότι τα νησιά, όπως για παράδειγμα το Καστελόριζο, έχουν μειωμένη επήρεια και σε καμία περίπτωση δεν «δημιουργούν» υφαλοκρηπίδα εκατοντάδων ναυτικών μιλίων, όπως ισχυρίζεται η Ελλάδα.

Επιπροσθέτως, το ελληνοαιγυπτιακό σύμφωνο, αφορά μόνο την περιοχή μεταξύ 27ου και 28ου μεσημβρινού , αφήνοντας «ακάλυπτη» μια μεγάλη περιοχή που περιλαμβάνει το Καστελόριζο, τη Ρόδο αλλά και ανατολικότερα την Κύπρο. Δεν τέμνεται, δηλαδή με την Κύπρο, γεγονός που θα δημιουργούσε τις συνθήκες για μια μελλοντική οριοθέτηση- ΑΟΖ και με τη Λευκωσία.

Προς το παρόν, καθότι βάσει της ενημέρωσης από το ελληνικό ΥΠΕΞ οι συζητήσεις με την Αίγυπτο συνεχίζονται, η εν λόγω «έκταση» παραμένει ακάλυπτη, και με την Τουρκία να εποφθαλμιά. 

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική υποχώρηση από πάγιες και νόμιμες θέσεις και αξιώσεις, προς χάριν της συμφωνίας που ακυρώνει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, είναι κάτι που δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη του, ούτε βεβαίως να υποτιμηθεί. Και ασφαλώς η συμφωνία με την Αίγυπτο, παρά τις θετικές πτυχές, δεν πρέπει να αποτελεί πεδίο πανηγυρισμών για κυβέρνηση και λοιπούς… φίλους, αλλά να αναλυθεί εις βάθος και με σοβαρότητα, προς αποφυγήν δυσάρεστων εκπλήξεων στο μέλλον.

Η Τουρκία, δηλώνει έτοιμη να αντιδράσει απέναντι στην Αθήνα, τόσο σε διπλωματικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Εθεωρείτο σίγουρο ότι η Άγκυρα δεν θα άφηνε αναπάντητη την ελληνική πρωτοβουλία και μένει να φανεί αν αυτή τη φορά ο Ταγίπ Ερντογάν είναι διατεθειμένος να ξεπεράσει τα όρια.

Πηγή


Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ