Πολύ κοντά σε συμφωνία αποκλιμάκωσης φέρονται να βρίσκονταν στις αρχές Αυγούστου Ελλάδα και Τουρκία, ανταποκρινόμενες στις διαμεσολαβιτικές προσπάθειες της Γερμανίας, σύμφωνα με τη Süddeutsche Zeitung, η οποία όμως αποκαλύπτει εμμέσως όχι μόνο την πολιτική ίσων αποστάσεων του Βερολίνου έναντι της ελληνοτουρκικής διένεξης, αλλά θεωρεί ότι η συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ οδήγησε στο ναυάγιο.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας υπό τον τίτλο «Θαλάσσιοι δρόμοι και δίαυλοι επικοινωνίας», η πορεία των συνομιλιών ήταν καταρχάς πολλά υποσχόμενη. Δηλώσεις που είχαν γίνει σε αυτή την φάση σε Άγκυρα και Αθήνα επιβεβαιώνουν αυτή την εικόνα. Στις 21 Ιουλίου και με μερικά τηλεφωνήματα η καγκελάριος Μέρκελ είχε καταφέρει να αποσοβήσει ένα επεισόδιο, όταν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis επρόκειτο να αποπλεύσει.
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, όπως το αναμεταδίδει η ελληνική υπηρεσία της Deutsche Welle, η συμφωνία αποκλιμάκωσης φέρεται να είχε εγκριθεί από τους κ.κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν και επρόκειτο να ανακοινωθεί στις 7 Αυγούστου.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, το μεγαλύτερο εμπόδιο για μια συμφωνία ήταν και παραμένει η έλλειψη εμπιστοσύνης: Τόσο η τουρκική όσο και η ελληνική κυβέρνηση ανησυχούσαν ότι εθνικιστικοί κύκλοι θα εκμεταλλεύονταν τη δημοσιοποίηση της συμφωνίας παρουσιάζοντάς την ως αδυναμία.
«Είχαν συμφωνήσει Μητσοτάκης – Ερντογάν»
Μετά από επίπονες συνομιλίες είχε συμφωνηθεί εν τέλει για τις 7 Αυγούστου μια δημόσια και παρεμφερής δήλωση των αντιμαχόμενων πλευρών που είχε εγκριθεί μάλιστα προσωπικά από τον τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και τον έλληνα πρωθυπουργό Μητσοτάκη. Το περιεχόμενό της: Οι δυο πλευρές συμφωνούσαν σε συνομιλίες και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, ενώ προφορικά είχε συμφωνηθεί και το μορατόριουμ.
Υπενθυμίζεται ότι «[…] οι διπλωματικοί σύμβουλοι του τούρκου προέδρου και του έλληνα πρωθυπουργού (σσ. Ιμπραΐμ Καλίν και Ελένη Σουρανή) ενεπλάκησαν από τις αρχές Ιουλίου στις διαπραγματεύσεις του Βερολίνου που είχαν έναν τριπλό στόχο. Ένα μορατόριουμ όσον αφορά τις έρευνες του υποθαλάσσιου πλούτου, την επανέναρξη των διερευνητικών για τα θαλάσσια σύνορα που είχαν ξεκινήσει προ 10ετίας και διεκόπησαν το 2016 καθώς και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης».
Στο σημείο αυτό ωστόσο η Süddeutsche Zeitung επιρρίπτει εμμέσως ευθύνες στην Ελλάδα, αναπαράγοντας εκούσια ή ακούσια το τουρκικό αφήγημα για την κλιμάκωση της κρίσης. H Deutsche Welle αναμεταδίδει το επίμαχο σημείο του δημοσιεύματος ως εξής:
«Μετά όμως ήρθε η 6η Αυγούστου και μια αιφνιδιαστική επίσκεψη του έλληνα υπουργού Εξωτερικών Δένδια στο Κάιρο, όπου υπέγραψε -ακόμη πιο αιφνιδιαστικά- μια ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για τα θαλάσσια δικαιώματα μεταξύ των δυο χωρών, και αυτό 22 ώρες πριν την προγραμματισμένη δημοσιοποίηση του ελληνοτουρκικού εγγράφου. Η αντίδραση δεν άργησε να έρθει. Η Άγκυρα έβραζε, τα τουρκικά μίντια άφρισαν, η κυβέρνηση έκανε λόγο για προδοσία. Η τουρκοαιγυπτιακή αντιπαλότητα ειδικώς στη Λιβύη αλλά και με φόντο την επιρροή στην Εγγύς Ανατολή εν γένει έπρεπε να παρουσιάσει την στρατηγική κίνηση του έλληνα υπουργού Εξωτερικών ως πρόκληση».
Για τον ρόλο της Γαλλίας
Η γερμανική εφημερίδα «βλέπει» επίσης ευθύνες για το «ναυάγιο» και στη Γαλλία επειδή υποστήριξε την Ελλάδα και έφερε το ζήτημα στην ΕΕ, αναγκάζοντάς την να πάρει θέση. Γράφει συγκεκριμένα:
«Από τις 7 Αυγούστου η κατάσταση κλιμακώνεται συνεχώς και αυτό πυροδοτείται και από το ρόλο της Γαλλίας, που υποστηρίζει άνευ όρων την Αθήνα αναγκάζοντας πολλές χώρες της ΕΕ να πάρουν θέση. Πρόσφατα ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας κατέβαλε προσπάθειες ώστε να αποδυναμώσει επαπειλούμενες ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Προηγουμένως, είχε προκαλέσει την οργή της Τουρκίας εκφράζοντας την αλληλεγγύη του στις θέσεις της Ελλάδας. Ακόμη και ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ και σε συνεννόηση με το Βερολίνο είχε μεσολαβήσει σε Αθήνα και Άγκυρα. Μια σπάνια απόδειξη κλασικής διπλωματίας, που ωστόσο δεν απέδωσε» αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Η γερμανική εφημερίδα εκτιμά, τέλος, ότι «πίσω από τη διμερή σύγκρουση κρύβεται προφανώς ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα. Το ζητούμενο για την Τουρκία δεν είναι μόνο οι συνοριακές διαφορές και τα ενεργειακά αποθέματα, η εκμετάλλευση των οποίων μάλλον δεν συμφέρει καν οικονομικά. Το σημαντικότερο θέμα στην Άγκυρα είναι ο εκσυγχρονισμός και η επαναδιαπραγμάτευση της τελωνειακής ένωσης με την ΕΕ και οι διευκολύνσεις στη χορήγηση βίζας. Αμφότερα είναι θέματα μείζονος σημασίας για την τουρκική οικονομία, τα οποία έχουν παγώσει μετά τις πολυάριθμες συγκρούσεις μεταξύ Άγκυρας και ΕΕ».