Το δράμα των ανθρώπων που προσπαθούν να πάρουν τη μεγάλη απόφαση να κόψουν το τσιγάρο είναι οι άλλοι άνθρωποι και τα χιλιάδες δημοσιεύματα που κυκλοφορούν στο ίντερνετ και επιμένουν πως «το μόνο μυστικό είναι να το θέλεις. Αν το θέλεις γίνεται». Κάτι τέτοια διαβάζεις, και καταλήγεις να σκέφτεσαι πως «για να μη γίνεται, μάλλον δεν θα το θέλω πολύ, οπότε χε ασ’ το». Και κάπως έτσι ο Πάολο Κοέλιο και οι μιμητές του έχουν καταστρέψει άλλη μια ζωή.
Ε λοιπόν, όχι. Δεν φτάνει να το θέλεις. Δηλαδή, φτάνει σε λίγες περιπτώσεις για τους ελάχιστους τυχερούς, που έχουν τεράστια αυτοπειθαρχία και κανένα από τα χαρακτηριστικά εθιστικής προσωπικότητας. Εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί χρειαζόμαστε χειροπιαστές λύσεις για να το κόψουμε το ρημάδι. Σαν αυτές που ακολουθούν.
Βρες κάτι να απασχολείς τα χέρια σου: Μπορεί να σου φαίνεται αστείο, αλλά η γραφική εικόνα του παππού που κόβει το τσιγάρο και κάνει το κομπολόι προέκταση του χεριού του έχει επιστημονικότατη εξήγηση. Τα μισά –τουλάχιστον− από τα τσιγάρα που κάνεις μέσα στην ημέρα δεν είναι η ανάγκη σου για νικοτίνη, αλλά η συνήθεια να έχεις κάτι στο χέρι σου και να το πηγαινοφέρνεις. Μη γελάς. Τις πρώτες μέρες, ακόμα και κάτι τόσο γελοίο όσο το σβηστό τσιγάρο στο χέρι μπορεί να σε βοηθήσει. Μετά ίσως χρειαστεί να καταφύγεις σε πιο δραστικές λύσεις, σαν το κομπολόι, και να καταλήξεις να κάνεις αυτά που κορόιδευες. Καλές λύσεις είναι επίσης οι ηλιόσποροι (με μέτρο, ε!), τα εθιστικά παιχνίδια στο κινητό σου που απαιτούν και τα δυο σου χέρια, ή το origami –θα μάθεις και μια τέχνη βρε αδερφέ.
Ριξ’ το στη φυσική δραστηριότητα: Έχεις παρατηρήσει ότι μετά από έντονη άσκηση, μεγάλες πεζοπορίες, ή ολονυχτίες χορού δεν «σου ‘ρχεται» να καπνίσεις; Ναι, φταίει κυρίως το γεγονός πως το τσιγάρο δεν είναι το ίδιο απολαυστικό όταν είσαι λαχανιασμένος. Ξεγέλασε, λοιπόν, τον οργανισμό σου, και κάθε φορά που λαχταράς ένα τσιγαράκι, βάλε δυνατή μουσική και κάνε γυμναστική/ Zumba/ γελοίες χορευτικές φιγούρες μπροστά στον καθρέφτη σου. Για πολλή ώρα. Μέχρι να λαχανιάσεις, και να σου περάσει η λαχτάρα για τσιγάρο.
Ξόδεψε τα λεφτά: Μην το επιχειρήσεις αν η αυτοπειθαρχία σου βρίσκεται στα τάρταρα, θα καταλήξεις να πεθάνεις από ασιτία και θα το ‘χουμε κρίμα στο λαιμό μας. Το λέμε, λοιπόν, μόνο για τους υπόλοιπους: Η ιδέα είναι να υπολογίσεις τα λεφτά που χαλάς σε ένα μήνα για τσιγάρα (πιθανότατα θα σου βγουν κάπου γύρω στα 120€) και να τα ξοδέψεις την πρώτη του μήνα, για κάτι που θέλεις πάρα πολύ. Δύο αεροπορικά εισιτήρια για τον επόμενο μήνα; Ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο; Δέκα καινούρια βιβλία; Μια ετήσια συνδρομή στο γυμναστήριο; Ό,τι σε κάνει εσένα χαρούμενο, εμείς δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε.
Γέμισε (ναι, κι άλλο) το πρόγραμμά σου: Πιθανότατα κάπου το έχεις διαβάσει, αλλά κακό δεν κάνει να το επαναλάβουμε: Η έντονη επιθυμία για τσιγάρο που θα σε πιάσει μερικές ώρες αφότου πάρεις την απόφαση να το κόψεις, θα φύγει μετά από δέκα λεπτά. Το θέμα είναι τι θα κάνεις αυτό το δεκάλεπτο, αντί του να πετάς πράγματα σε οποιονδήποτε βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με σένα. Κι εδώ έρχεται το κόλπο: Θα γεμίσεις το πρόγραμμά σου τόσο ώστε να μην έχεις πολλά δεκάλεπτα μέσα στην ημέρα ελεύθερα. Το αν θα κάνεις ευχάριστα πράγματα, τύπου περισσότερες βόλτες με τους φίλους σου, ή θα αναλάβεις έξτρα υποχρεώσεις, το αποφασίζεις εσύ.
Κάνε περισσότερα πράγματα που δεν συνδυάζονται με κάπνισμα: Αν τις εξόδους με τους φίλους σου τις έχεις συνδυάσει με μισό πακέτο τσιγάρα στην καθισιά σας, καλή ιδέα είναι να αλλάξεις για λίγο συνήθειες. Θα επιστρέψεις, προφανώς, στο αγαπημένο σας καπνιστό μπαράκι μετά από καμιά εβδομάδα, που δεν θα θέλεις πια να κλάψεις στη θέα ανθρώπου που ανάβει τσιγάρο. Μέχρι τότε, στρίμωξε στο κοινό σας πρόγραμμα περισσότερες ταινίες σε σινεμά, κανα-δυο θεατρικές παραστάσεις, εξόδους για φαγητό σε άκαπνα εστιατόρια και –αν είσαι τύπος που το ζει στα άκρα− μερικές επισκέψεις στο κολυμβητήριο. Εντάξει, αυτό το τελευταίο μπορείς να το κάνεις και μόνος σου, μην τους σέρνεις και τους φίλους χειμωνιάτικα, πόσα πια να υποστούν για να κόψεις εσύ το τσιγάρο;
Αν όλα τα άλλα αποτύχουν, δοκίμασε και τον βελονισμό, στα οφέλη του οποίου ορκίζονται πολλοί πρώην καπνιστές.