Ειλημμένη η απόφαση για δημιουργία ναυτικής βάσης εφάμιλλης της Σαλαμίνας – Τα σχέδια, το κόστος και οι απαραίτητες εργασίες – Πρωταρχική ανάγκη η εξοπλιστική ενίσχυση και η στελέχωση με ανθρώπινο δυναμικό
Πλώρη για την αναβάθμιση του ναυστάθμου της Σούδας στην Κρήτη έχουν βάλει στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, με στόχο να μετατραπεί σε έναν δεύτερο Ναύσταθμο Σαλαμίνας.
Η απόφαση για τη δημιουργία μιας πλήρως οργανωμένης και λειτουργικής ναυτικής βάσης, ανάλογων δυνατοτήτων με αυτή της Αττικής είναι ειλημμένη, με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΝ να σταθμίζουν την προοπτική, τις δυνατότητες και φυσικά το κόστος. Απαραίτητη προϋπόθεση στην δημιουργία του νέου ναυστάθμου, είναι φυσικά να μην λειτουργήσει εις βάρος του εξοπλιστικού προγράμματος για το Ναυτικό. Όπως τονίζουν άλλωστε στρατιωτικές πηγές, «τι να τον κάνεις τον ναύσταθμο αν δεν έχεις πλοία ή οπλικά συστήματα».
Το Πολεμικό μας Ναυτικό έχει επιλέξει, ως κύρια βάση του, το Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Στρατηγικά τοποθετημένος δίπλα στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, δίνει τη δυνατότητα άμεσης επέμβασης στο Αιγαίο και παράλληλα μειώνει τα επιχειρησιακά κόστη. Επίσης, έχει δίπλα του δυο μεγάλα ναυπηγεία (Σκαραμαγκά και Ελευσίνας), γεγονός που δίνει τη δυνατότητα άμεσων επισκευών και παρεμβάσεων σε κάθε είδους σκάφος.
Οι προκλήσεις όμως για τον Ελληνικό Στόλο έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά, με τους Τούρκους να δημιουργούν νέο πεδίο έντασης, μετά το Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο. Η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού, βλέποντας το καθεστώς Ερντογάν να… αλλάζει ρότα, τροποποίησε ταχύτατα τα επιτελικά σχέδια στέλνοντας μονάδες επιφανείας να ναυλοχούν σε καίρια σημεία του νοτιοανατολικού Αιγαίου, ενώ πανίσχυρα ελληνικά υποβρύχια σαρώνουν κάθε σημείο του Αρχιπελάγους. Στόχος, το Πολεμικό Ναυτικό να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τους Τούρκους και κάθε πρόκληση να απαντάται άμεσα, δυναμικά και αποφασιστικά.
Σε αυτή τη λογική, η ενίσχυση του ναυστάθμου στη Σούδα είναι ίσως η καλύτερη επιλογή.
Ευχής έργον, αλλά…
Η αναβάθμιση της Σούδας αποτελεί πάγια επιδίωξη του Πολεμικού Ναυτικού και πλέον σηματοδοτεί, επί της ουσίας την «έξοδο» του ελληνικού Στόλου από το «κλειστό» Αιγαίο στην ανοιχτή θάλασσα της Μεσογείου. Μπορεί ορισμένοι να νομίζουν ότι πρόκειται για μια απλή μεταφορά μονάδων, ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι ούτε τόσο απλά ούτε τόσο εύκολα.
Παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη έχει χαρακτηριστεί «ευχής έργον» από τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς θα έλυνε πολλά προβλήματα, τόσο σε οργανωτικό όσο και επιχειρησιακό επίπεδο, πρόκειται για ένα τεράστιο έργο, το οποίο θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία για να ολοκληρωθεί.
Όσο για το κόστος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και απαγορευτικό, καθώς για τη δημιουργία και οργάνωση μιας βάσης σε πρότυπα του ΝΑΤΟ, απαιτείται χρήμα… πολύ χρήμα! Για να μπορεί να λειτουργήσει ουσιαστικά ένας ναύσταθμος ως μόνιμη ναυτική βάση, και όχι απλά για προσωρινό ελλιμενισμό κάποιων πλοίων, είναι αναγκαίο ένα ολόκληρο δίκτυο εγκαταστάσεων που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει.
Η κατασκευή περισσότερων προβλητών είναι η αρχή ουσιαστικά, ώστε ο ναύσταθμος να μπορεί να δεχτεί περισσότερες μονάδες επιφανείας για ελλιμενισμό. Όσο για τα υπόλοιπα, όρεξη να υπάρχει και… ευρώ! Αποθήκες τροφοδοσίας, εγκαταστάσεις αποθήκευσης οπλισμού και άλλων ευαίσθητων υλικών, εγκαταστάσεις για επισκευές των μονάδων, χώροι δεξαμενών, κτηριακές εγκαταστάσεις για τη στέγαση των στελεχών, κτήρια διοικήσεως, είναι μερικά μόνο από τα απαραίτητα που πρέπει να κατασκευαστούν στον νέο ναύσταθμο της Σούδας. Βέβαια, θα πρέπει να τονίσουμε πως οι διαδικασίες μπορεί να προχωρήσουν γρηγορότερα στην περίπτωση που βρεθούν αμερικανικά κονδύλια στο πλαίσιο της αναβαθμισμένης αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας – ΗΠΑ.
Δεν πρέπει φυσικά να ξεχνάμε και το ζήτημα της αμυντικής οχύρωσης του ναυστάθμου, ενώ η στρατιωτική ηγεσία θέτει στα απαραίτητα το χτίσιμο κατοικιών όπου θα στεγαστούν τα στελέχη και οι οικογένειές τους, αλλά και την επέκταση του ναυτικού νοσοκομείου με νέες πτέρυγες και ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού.
Ανάγκη για προσωπικό
Είναι προφανές πως εκτός από τη δημιουργία κατάλληλών υποδομών κα επενδύσεων σε κτήρια και εγκαταστάσεις, εξίσου σημαντική είναι και η επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό.
Ως γνωστόν, και οι τρεις Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων είναι υποστελεχομένοι και απαιτούν άμεσες «τονωτικές ενέσεις» σε προσωπικό. Στρατιωτικές πηγές επισημαίνουν πως ο νέος ναύσταθμος της Σούδας θα χρειαστεί περίπου 4.000 άτομα για τη στελέχωσή του, τα οποία φυσικά θα πρέπει να είναι εκπαιδευμένα, καταρτισμένα και ικανά να χειριστούν όλα τα συστήματα των πολεμικών μας πλοίων.
Αυτό σημαίνει πως θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε χρόνια προκειμένου να φτάσει το προσωπικό στο επιθυμητό επίπεδο. Ο ναύσταθμος της Σαλαμίνας διαθέτει τέτοια στελέχη, με εξειδίκευση και την απαραίτητη εμπειρία, ωστόσο, είναι δεδομένο πως δεν φτάνουν σε καμία περίπτωση για να στελεχώσουν και το ναύσταθμο της Σούδας. Σίγουρα οι ΕΠ.ΟΠ. και το προσωπικό που θα προέλθει από τις παραγωγικές σχολές του Ναυτικού θα αποτελέσουν μία λύση, με στελέχη του Ναυτικού να τονίζουν πως η επιστημονική κατάρτιση είναι πλέον εξαιρετικά σημαντική.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να τονίσουμε πως, τα όσα ακούγονται περί απροθυμίας ορισμένων στελεχών να μετακινηθούν από την Αθήνα στην Κρήτη, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η μετακίνηση ανθρώπινου δυναμικού δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ανασταλτικό παράγοντα και αυτό το επιβεβαιώνει το γεγονός ότι, τόσο τα στελέχη όσο και οι οικογένειές τους είναι και εξοικειωμένα με τις μεταθέσεις και συνηθισμένα στην απουσία για πολύ καιρό από το σπίτι. Με απλά λόγια, η ζωή στο Πολεμικό Ναυτικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται αποτελεί τρόπο ζωής. Επισημαίνουμε επίσης πως μεγάλος αριθμός στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού έχει ήδη ζητήσει να μετακινηθεί στην Κρήτη.
Πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Άμυνας γνωρίζουν καλά πως οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι τα στελέχη της. Είναι άνθρωποι με οικογένειες και προσωπική ζωή. Δεν μπορεί λοιπόν κανείς να τους ζητήσει να δημιουργήσουν και να στελεχώσουν ένα πρόγραμμα – «μαμούθ» και παράλληλα να μην υπολογίσουν τις οικογένειές τους και τη ζωή τους.
Αναμφισβήτητα, η μετακίνηση Μονάδων του Στόλου στη Κρήτη είναι εξαιρετική κίνηση, που φέρνει το Πολεμικό Ναυτικό και τις Ένοπλες Δυνάμεις πιο κοντά σε περιοχές ενδιαφέροντος, όπως η Ανατολική Μεσόγειος. Αυτό όμως, επαναλαμβάνουμε, δεν πρέπει επ’ ουδενί να λειτουργήσει ανασταλτικά στην εξοπλιστική ενίσχυση του Στόλου μας.
Τέλος, όσον αφορά το ενδεχόμενο αμερικανικής βοήθειας, ώστε να προχωρήσουν γρηγορότερα τα έργα, επισημαίνουμε πως κάποιες διευκολύνσεις σίγουρα θα μπορούσαν να υπάρξουν, στο πλαίσιο της αναβαθμισμένης αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας – ΗΠΑ.