Ψυχική υγεία απώλεια: Ο θάνατος αγαπημένου προσώπου. Κάποια στιγμή στη ζωή μας είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.
Δεν είναι εύκολο. Κάθε άτομο το βιώνει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά είναι πάντα κατάλληλο να χρησιμοποιήσετε μερικές απλές στρατηγικές. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής .Έτσι, και παρά το αναπόφευκτο συστατικό του, σπάνια αισθανόμαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον συναισθηματικό πόνο, με εσωτερική σύγχυση και το σοκ ενός απροσδόκητου και σχεδόν πάντα άδικου αντίο.
Ο Βίκτορ Φρανκλ είπε ότι η ταλαιπωρία καθιστά τον άνθρωπο πιο διαυγή και τον κόσμο διάφανο. Ο πόνος, σύμφωνα με τον πατέρα της ψυχοθεραπευτικής μεθόδου της λογοθεραπείας , ανοίγει προοπτικές. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, αλλά αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι για να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση απόλυτης σαφήνειας και αποδοχής απαιτείται κάποιος χρόνος και μια λεπτή διαδικασία προσαρμογής και εσωτερικής εργασίας. Αυτή η ψυχολογική τεχνική περιλαμβάνει απαραίτητα την εφαρμογή μιας σειράς στρατηγικών, αλλά και αλλαγών. Είναι μικρές καθημερινές αρθρώσεις με τις οποίες διευκολύνεται η πρόοδος προς την ανάκαμψη και την αφομοίωση της απώλειας. Διότι παρά το γεγονός ότι η φιγούρα αυτού του αγαπημένου προσώπου δεν ξεχνιέται ποτέ, μπορούμε να μάθουμε να ζούμε με τη μνήμη για να διαμορφώσουμε μια νέα σκηνή.
Τα συναισθήματα που σχετίζονται με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι σπασμωδικά, έντονα και δύσκολο να εκφραστούν. Ωστόσο, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να τα καταπιέσουμε και να πούμε στον εαυτό μας ότι «πρέπει να επιστρέψουμε στο φυσιολογικό το συντομότερο δυνατό». Τα συναισθήματα μας καθιστούν αιχμάλωτους, οι σκέψεις γίνονται χαοτικές και μας βυθίζουν σε μια κατάσταση ψυχολογικής αδυναμίας που μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες. Διευκολύνετε την απελευθέρωση συναισθημάτων και σκέψεων.
Συζητήστε το θάνατο και όλη την εμπειρία που έζησε εκείνη την περίοδο. Καθοδηγήστε το άτομο στις καθημερινές τεχνικές επίλυσης προβλημάτων. Διευκόλυνση της αποδοχής αυτής της νέας πραγματικότητας και της αναδιατύπωσης νέων στόχων και αξιών. Προβολή του ασθενούς στο μέλλον για να τον ανακτήσει ρουτίνα και εκείνες τις δραστηριότητες που προηγουμένως εμπλούτισαν.