Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν μπορεί να είναι σιιτική, ωστόσο ίσως να παρέχει το μοντέλο το οποίο θα υιοθετήσουν οι Ταλιμπάν.
Το τέλος του 20ετούς πολέμου στο Αφγανιστάν αφήνει πίσω του ένα τεράστιο κενό εξουσίας και μια ανθρωπιστική κρίση η οποία φαντάζει ολοένα και πιο πιθανή. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Ταλιμπάν αφ’ενός επιχειρούν να παρουσιάσουν ένα πιο μετριοπαθές πρόσωπο προς το εξωτερικό, αφ’ετέρου επιδίδονται σε εντατικές προσπάθειες για σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης που θα ηγηθεί της χώρας εν όψει οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης.
Όπως προκύπτει από τις εξαγγελίες των Ταλιμπάν, δεν θέλουν να εκπέμψουν εικόνα επιστροφής στο παλιό καθεστώς, καθώς επιθυμούν να διατηρήσουν, στο μέτρο του δυνατού, σχέσεις με τις χώρες της Δύσης – προσβλέποντας προφανώς σε παροχή ανθρωπιστικής και οικονομικής βοήθειας. Με αυτά τα δεδομένα, προκύπτει το ερώτημα: Πώς θα μπορούσε ένα ισλαμιστικό καθεστώς υπό τους Ταλιμπάν να υιοθετήσει κάποιο μοντέλο με το οποίο θα μπορεί να κυβερνά τη χώρα με βάση τα ισλαμικά πρότυπα και θα έχει έστω και έναν μικρό βαθμό «συμβατότητας»/ «αναγνώρισης» από τη Δύση;
Δεδομένου ότι τα πράγματα παραμένουν εξαιρετικά ρευστά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβεί κανείς με βεβαιότητα σε προβλέψεις – ωστόσο μια υπόθεση η οποία φαίνεται να έχει κερδίσει κάπως έδαφος είναι αυτή της υιοθέτησης ενός μοντέλου που θα παραπέμπει κάπως σε αυτό της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν – ακόμα και αν το σιιτικό Ιράν θα φαινόταν, εκ πρώτης όψεως, μια πηγή έμπνευσης που μάλλον δεν θα έβλεπαν πολύ θετικά οι σουνίτες Ταλιμπάν. Σημειώνεται πως το «μοντέλο» του Ιράν έχει καταφέρει (σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, προφανώς), μετά από σκληρή αντιπαλότητα δεκαετιών, να αντιμετωπίζεται από τη Δύση ως «κανονικός» συνομιλητής. Επίσης, δεν μπορεί να παραβλέπεται πως η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν «γεννήθηκε» από την Ισλαμική Επανάσταση σε βάρος μιας φιλοδυτικής κυβέρνησης, θέτοντας τις σχέσεις Δύσης- Τεχεράνης «στον πάγο» για δεκαετίες.
Η υπόθεση αυτή φαίνεται να ενισχύεται από πηγές που επικαλείται το CNN-News18, οι οποίες αναφέρουν πως οι Ταλιμπάν σχεδιάζουν όντως μια κυβέρνηση ιρανικού τύπου – μια ισλαμική δημοκρατία, με έναν Ανώτατο Ηγέτη στην κορυφή του κράτους, με πολιτική και θρησκευτική εξουσία και πάνω από έναν πρόεδρο ή πρωθυπουργό. Τη θέση αυτή αναμένεται να αναλάβει ο ανώτατος ηγέτης των Ταλιμπάν, Χαϊμπατουλάχ Αχουντζάντα, ο οποίος θα εργάζεται κυρίως από την Κανταχάρ,
Όσον αφορά στο εκτελεστικό κομμάτι της κυβέρνησης, σύμφωνα με τις πηγές αυτές, αναμένεται να ηγείται ένας πρωθυπουργός, που μάλλον θα είναι ο μουλάς Αμπντούλ Γάνι Μπαραντάρ, ένας εκ των συνιδρυτών των Ταλιμπάν, που πλέον ηγείται του πολιτικού τους γραφείου και ανήκει στην ομάδα διαπραγματευτών που έχει η οργάνωση στη Ντόχα, ή ο μουλάς Γιακούμπ, που διαχειρίζεται «ιδεολογικά και θρησκευτικά ζητήματα». Υπουργός Δικαιοσύνης ίσως να είναι ο Αμπντούλ Χακίμ Χακανί, στενός συνεργάτης του Αχουντζάντα
Σε κάθε περίπτωση, όπως προαναφέρθηκε, η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά ρευστή – και, παρά τις διαβεβαιώσεις των Ταλιμπάν περί αμνηστίας στους συνεργάτες της προηγούμενης κυβέρνησης, υπάρχουν πολύ σοβαρές αμφιβολίες ως προς το κατά πόσον θα τηρήσουν αυτές τις δεσμεύσεις τους. Επίσης, ιδιαίτερα σημαντικό είναι το ζήτημα της υπάρχουσας αντίστασης: Υπάρχουν αναφορές πως ο Αχμέντ Μασούντ, ηγετικό στέλεχος της αντίστασης, που εδρεύει στην κοιλάδα Παντσίρ, και γιος του Αχμάντ Σαχ Μασούντ, ενός εκ των ηγετών της αντίστασης κατά των Σοβιετικών, είναι σε συζητήσεις με τους Ταλιμπάν. Από πλευράς τους οι Ταλιμπάν δεν φαίνονται πρόθυμοι να διαπραγματευτούν με τον Αμρουλάχ Σάλεχ, πρώην αντιπρόεδρο του Αφγανιστάν, που αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος μετά τη φυγή του προέδρου Γάνι από τη χώρα.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.