Οι ερευνητές δημιούργησαν μια διαδικασία έξι σταδίων για να βοηθήσουν οικογένειες παιδιών με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) να αντιμετωπίσουν τη διαταραχή. “Αυτό το πλαίσιο είναι οικογενειακό, επικεντρώνεται στην κατάρριψη των εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες από πριν από τη διάγνωση μέχρι την προετοιμασία των παιδιών με ΔΕΠΥ για το μέλλον”. Αυτό δήλωσε ο Δρ. Andrea Spencer, διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος Reach for ADHD στο Ιατρικό Κέντρο της Βοστώνης.
“Αυτό το πλαίσιο μπορεί να βοηθήσει ως πρότυπο για την ανάπτυξη παρεμβάσεων αφοσίωσης που θα είναι πιο επωφελείς για τις οικογένειες”, πρόσθεσε ο Spencer σε δελτίο ειδήσεων του κέντρου. Οι ερευνητές ανέπτυξαν το πλαίσιο με βάση τις εμπειρίες 41 αστικών, χαμηλών εισοδημάτων φυλετικών και εθνοτικών μειονοτικών οικογενειών-οι οποίες είναι πιθανότερο να αντιμετωπίσουν δυσκολίες-καθώς περνούσαν από τη διάγνωση στη θεραπεία της ΔΕΠΥ των παιδιών τους.
Ποια είναι τα 6 στάδια;
Τα έξι στάδια εμπλοκής που προσδιορίστηκαν από τους ερευνητές είναι:
- ομαλοποίηση και δισταγμός
- στιγματισμός και φόβος
- δράση και υπεράσπιση
- επικοινωνία και πλοήγηση
- φροντίδα και επικύρωση
- προετοιμασία και μετάβαση
Η μελέτη δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Pediatrics. Δυσκολίες και συγκρούσεις μπορεί να προκύψουν όταν γονείς και πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια της διαδικασίας, κάτι που οι ερευνητές αποκαλούν αναντιστοιχία σταδίων. Θα μπορούσαν να προσφερθούν παρεμβάσεις για να υποστηρίξουν τις οικογένειες σε κάθε φάση και να τις βοηθήσουν να προχωρήσουν με επιτυχία στην επόμενη, πρότειναν οι συγγραφείς της μελέτης.
“Οι γονείς νιώθουνχαρούμενοι και επιτυχημένοι όταν παρέχεται υποστήριξη με τρόπο που ταιριάζει με το δικό τους στάδιο εμπλοκής”, δήλωσε ο Spencer, ο οποίος είναι επίσης επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης. “Η χρήση του πλαισίου των έξι σταδίων θα μπορούσε να επιτρέψει στο σύστημα υγείας να ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες των παιδιών με ΔΕΠΥ, των οποίων οι οικογένειες βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια της διαδικασίας εμπλοκής τους.”
Τα σχέδια για το μέλλον στην αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ
Οι συγγραφείς είπαν ότι η μελλοντική έρευνα για τη βελτίωση του μοντέλου θα πρέπει να εξετάζει: τις εμπειρίες των οικογενειών με παιδιά χωρίς διάγνωση και χωρίς θεραπεία. ηλικία διάγνωσης και χρόνια θεραπείας και πώς οι οικογένειες συγκεκριμένων φυλετικών ή εθνοτικών ομάδων μπορεί να εξελιχθούν διαφορετικά στα στάδια. Υπενθυμίζεται πως η ΔΕΠΥ είναι μια από τις πιο κοινές αναπτυξιακές διαταραχές της παιδικής ηλικίας και μπορεί να επιμείνει και στην ενήλικη ζωή. Γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά σημαντικό να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο υποστήριξης, έτσι ώστε η διάγνωση αλλά και η αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ να είναι όσο το δυνατόν ομαλότερη.