Η χρήση τεχνολογικών ολικών αρθροπλαστικών γόνατος (TKAs) αυξήθηκε από το 2010 έως το 2018 και σχετίζεται με μειωμένες πιθανότητες βραχυπρόθεσμων επιπλοκών, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Οκτωβρίου του Arthroplasty Today. Ο Ilya Bendich, MD, από το Hospital for Special Surgery στη Νέα Υόρκη και οι συνεργάτες του εντόπισαν αναδρομικά ασθενείς που υποβλήθηκαν σε πρωτογενή, εκλεκτική αρθροπλαστική γόνατος μεταξύ 2010 και 2018. Στη συνέχεια ταξινόμησαν τις διαδικασίες ως συμβατική, υποβοηθούμενη από υπολογιστή πλοήγηση (CAN) ή ρομποτική βοήθεια (RA).
Από τα 1.307.411 εκλεκτικά TKA, το 92,8 και το 7,7% ήταν συμβατικά και υποβοηθήθηκαν από τεχνολογία, αντίστοιχα (95,2 και 4,9% CAN και RA, αντίστοιχα). Οι ερευνητές βρήκαν τη μεγαλύτερη αύξηση στη χρήση για RA-TKA. Η υψηλότερη και η χαμηλότερη χρήση τεχνολογιών για TKA παρατηρήθηκαν στις δυτικές και μεσοδυτικές περιοχές, αντίστοιχα. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές ενενήντα ημερών που απαιτούσαν επανεισδοχή ήταν οι υψηλότερες και οι χαμηλότερες για τη συμβατική TKA και RA-TKA, αντίστοιχα. Σημαντικά χαμηλότερες πιθανότητες επιπλοκών 90 ημερών για όλες τις αιτίες που απαιτούν επανεισδοχή παρατηρήθηκαν για το RA-TKA και το CAN-TKA σε σύγκριση με το συμβατικό TKA (αναλογίες πιθανοτήτων, 0,68 και 0,93, αντίστοιχα).
“Το πλεονέκτημα του ρομποτικού συστήματος είναι ότι μας επιτρέπει να προσαρμόζουμε τη διαδικασία για κάθε ασθενή”, δήλωσε ένας από τους συγγραφείς σε μια δήλωση. “Επιτρέπει τη βέλτιστη ευθυγράμμιση και τοποθέτηση του εμφυτεύματος γόνατος, καθώς και τη βέλτιστη ισορροπία των συνδέσμων, σημαντική για τη μακροπρόθεσμη επιτυχία της επέμβασης”.
Παράλληλη αύξηση στην ολική αρθροπλαστική ισχίου
Από το 2000 έως το 2016, σημειώθηκε παράλληλη αύξηση στην ολική αρθροπλαστική ισχίου (THA) μεταξύ ασθενών ηλικίας κάτω των 21 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Δεκεμβρίου του Journal of Arthroplasty. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι από το 2000 έως το 2016, υπήρξε αύξηση του σταθμισμένου συνολικού αριθμού των THA που πραγματοποιήθηκαν σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 21 ετών από 347 σε 551. Η οστεονέκρωση, η οστεοαρθρίτιδα και η φλεγμονώδης αρθρίτιδα ήταν οι πιο συχνές διαγνώσεις. Από το 2000 έως το 2016, η συχνότητα της THA για την οστεονέκρωση αυξήθηκε από 24 σε 38%, ενώ η συχνότητα της THA για τη φλεγμονώδη αρθρίτιδα μειώθηκε από 27 σε 4%.