Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης άφησε το Σάββατο την τελευταία του πνοή, ύστερα από σκληρή και άνιση μάχη που έδινε χρόνια ολόκληρα με την Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση (ALS). Την είδηση έκανε γνωστή η Ένωση Κύπριων Ηθοποιών, ενώ πολλοί είναι οι καλλιτέχνες που έσπευσαν να αφιερώσουν λίγα λόγια στον φίλο και συνεργάτη τους. Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην Πάφο το 1969. Σπούδασε στην Αθήνα στο Εθνικό Θέατρο, παρέα με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Τόνυ Δημητρίου. Είχε μεταξύ άλλων συμμετάσχει σε αξιόλογες παραγωγές ως ηθοποιός ή και με την ιδιότητά του ως μουσικός, ενώ το νήμα της ζωής του κόπηκε πρόωρα σε ηλικία 52 μόλις ετών.
Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε και ο αποχαιρετισμός του Τάσου Τρύφωνος στον φίλο του, τον οποίο γνώριζε από την δεκαετία του 1990.
Βαθιά συγκινημένος, έγραψε: “Καλό ταξίδι στο φως Γιώργο μου. Από σήμερα δεν είναι πια μαζί μας ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός και μουσικός. Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στην Πάφο και σπούδασε στη σχολή του εθνικού θεάτρου στην Αθήνα με συμμαθητές τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Τόνυ Δημητρίου. Από το 1992 έως το 1994 πήρε μέρος στην επιτυχημένη σειρά “δέκα μικροί Μήτσοι”. Στη συνέχεια έπαιξε σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές όπως το “Πάτερ Ημών”, “στον αστερισμό της γραβάτας” και το «ροζ συννεφάκι”. Όταν τον γνώρισα το 1995 έκανε μαζί με την @jennybalatsinou την εκπομπή STAR NEWS στο STAR CHANNEL και ήταν το talk of the town στη νυχτερινή Αθήνα με μια νέα πρόταση διασκέδασης στο cafe Mercedes στην πλατεία Κολωνακιου μαζί με τους φίλους του @takiszacharatos και @tereza.panagiotopoulos.
Τα τελευταία χρόνια ανέβασε ιδιαίτερες και ξεχωριστές παραστάσεις στην Κύπρο όπως το “ινκόγκνιτο” με τη Στέλλα Φυρογένη. Η φωτογραφία είναι από την πρώτη μας συνάντηση το 1995 στο σπίτι του στο Λυκαβηττό. Μόλις είχε κερδίσει τηλεοπτικό βραβείο για την εκπομπή που έκανε με την Τζένη Μπαλατσινού και πήγα για να του κάνω μια συνέντευξη για κυπριακό περιοδικό. Από τότε γίναμε φίλοι ζωής. Τον περασμένο Ιούλιο τον είδα για τελευταία φορά στο ίδιο σπίτι. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η πρώτη και τελευταία φορά που τον είδα να είναι στο ίδιο μέρος. Σαν ένας κύκλος που κλείνει. Δυστυχώς αυτή τη φορά αντί να δω τον Γιώργο που ήξερα γεμάτο ζωή και αισιοδοξία, είδα έναν άνθρωπο στο καροτσάκι κτυπημένο από την μάστιγα του ALS. Φεύγοντας ένιωθα ότι ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπα. Επιλέγω να τον θυμάμαι όπως τον γνώρισα και όπως τον έζησα. Γεμάτος φως και γέλιο. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στον αδελφό του και αγαπημένο φίλο, Μιχάλη”.
