Οι άνθρωποι έχουν δύο νευρικά συστήματα. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι ο επιταχυντής και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι το φρένο. Χρησιμοποιούμε το γκάζι όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και προκλήσεις στη ζωή.
Όποτε συμβαίνει αυτό, η απόκρισή μας στο στρες (ο επιταχυντής) απελευθερώνεται στο σώμα μας. Αυτό σωματικά σημαίνει: ο καρδιακός σας ρυθμός αυξάνεται, οι παλάμες σας ιδρώνουν, νιώθετε εσωτερική δυσφορία. Όλα αυτά είναι στην πραγματικότητα απλώς το σώμα σας που σας παρέχει μια δόση ενέργειας είτε για να καταπολεμήσετε τα προβλήματα είτε για να ξεφύγετε από αυτά. Μόλις αντιμετωπιστεί η πρόκληση και περάσει ο κίνδυνος, το γκάζι θα επιβραδυνθεί από το φρένο. Α, μια άλλη πρόκληση έχει λυθεί. Τώρα μπορείτε να χαλαρώσετε. Αλλά…
Όταν βιώνουμε άγχος για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να νιώθουμε ότι το γκάζι μας έχει κολλήσει. Το σώμα μας δουλεύει υπερωρίες, όλη την ώρα, και δεν αφήνουμε ποτέ τα φρένα μας να πάρουν τα ηνία. Η σεξουαλικότητά μας πηγαίνει χέρι-χέρι με τα φρένα μας. Φυσικά, και βιολογικά μιλώντας, δεν έχει νόημα να απολαμβάνουμε ένα ερωτικό άγγιγμα ή να ξαπλώνουμε φιλώντας τον σύντροφό μας, εάν νιώθουμε στην τσίτα. Δεν μπορείς να έχεις ένα κεφάλι γεμάτο 120 ανησυχίες και παράλληλα να κάνεις υπέροχο σεξ.
Οι ορμόνες σου αλλάζουν
Όταν ο επιταχυντής είναι σε υπερένταση για μεγάλο χρονικό διάστημα, το σώμα σας θα αρχίσει να παράγει περισσότερη κορτιζόλη – αυτή είναι γνωστή ως «η ορμόνη του στρες». Τα δομικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται σε αυτή τη διαδικασία είναι τα ίδια δομικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή της ανδρικής σεξουαλικής ορμόνης τεστοστερόνης. Επομένως, για τους περισσότερους ανθρώπους με μακροχρόνια συμπτώματα στρες, η παραγωγή τεστοστερόνης τους μειώνεται. Σύμφωνα με τον Νορβηγό γιατρό, ψυχίατρο και κλινικό σεξολόγο Haakon Aars, η τεστοστερόνη είναι η ορμόνη με τη μεγαλύτερη σημασία στη σεξουαλική ορμή τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Αυτό σημαίνει ότι η σεξουαλική σας ορμή μειώνεται λόγω φυσιολογιάς.
Η εγγύτητα αντικαθίσταται από την απουσία
Η σεξουαλικότητά σας δεν επηρεάζεται μόνο από τις ορμόνες, αλλά και από κοινωνικούς, σχεσιακούς και ψυχολογικούς παράγοντες. Όταν οι ορμόνες του στρες ανεβαίνουν, η εγγύτητα αντικαθίσταται από την απουσία. Είναι σχεδόν αδύνατο να είστε παρόντες – να ακούτε και να ενδιαφέρεστε για τους ανθρώπους γύρω σας – εάν αισθάνεστε αγχωμένοι. Είναι δύσκολο να ασχοληθείς με οποιονδήποτε εκτός από τον εαυτό σου. Οι ορμόνες του στρες που διοχετεύονται στο σώμα σας σάς ενθαρρύνουν “είτε να πολεμήσετε είτε να τραπείτε σε φυγή”. Αυτό μπορεί να σας οδηγήσει ακόμη και στο να είστε επιθετικοί προς τον σύντροφό σας. Τα άτομα που συνήθως αγαπάτε να έχετε κοντά σας μπορεί ξαφνικά να είναι πηγή εκνευρισμού. Όλα αυτά δεν αφήνουν πολλά περιθώρια εγγύτητας με τον σύντροφό σας και αργά αλλά σταθερά, η οικειότητα αρχίζει να υποχωρεί. Όταν η παρουσία σας και η οικειότητά σας μειώνοτναι και ο εκνευρισμός σας εκτοξεύενται, είναι φυσικό να αυξάνονται οι ανασφάλειες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό ισοδυναμεί με μια σημαντικά μειωμένη επιθυμία για οικειότητα και σεξουαλική επαφή.