Αν δεν είχα μείνει άνεργη, δεν θα είχα αυτή την ευκαιρία να γνωρίσω την τέχνη της αγιογραφίας, αλλά και να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα…
Πριν μια 4ετία έμεινα και εγώ άνεργη λόγω της κρίσης που επικρατεί στην χώρα μας. Ξαφνικά εκεί που δούλευα 12 ώρες την ημέρα βρέθηκα στο σπίτι έχοντας άπλετο χρόνο μπροστά μου μη ξέροντας πώς να τον αξιοποιήσω. Αφού πέρασε ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να συνειδητοποιήσω τι μου συμβαίνει, άρχισα να ψάχνω τι μπορώ να κάνω στον πολύ χρόνο που είχα. Παράλληλα βίωνα όλα τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθει ένας άνθρωπος που έχασε την δουλειά του μετά από 22 χρόνια συνεχούς εργασίας και με ελάχιστες προοπτικές να ξαναβρεί δουλειά εξαιτίας της κακής οικονομίας.
Έτσι άρχισα να ψάχνω που μπορώ να παρακολουθήσω δωρεάν μαθήματα, ένεκα των πενιχρών οικονομικών μου. Μέσα σε όλα όσα πέρασαν από το νου μου ήταν να ξαναπιάσω το παλιό μου χόμπι, την ζωγραφική. ΄Εμαθα λοιπόν ότι κοντά μου ένας κύριος, ο κος. Λελούδης Χρήστος παρέδιδε μαθήματα ζωγραφικής και αγιογραφίας, είπα μέσα μου «να η ευκαιρία και τον χρόνο μου να καλύψω και να κάνω κάτι που μου αρέσει». Πήγα τελικά στα μαθήματα αγιογραφίας και μέσα από αυτά έκανα το πρώτο βήμα για την νέα μου ζωή.
Εκεί έκανα νέες γνωριμίες με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και με κάποιους γίναμε και φίλοι, όμως το σπουδαιότερο είναι ότι μέσα από τα μαθήματα αυτά ανακάλυψα τον κόσμο της αγιογραφίας και έπαιρνα δύναμη κάθε φορά που μάθαινα κάτι καινούργιο, αλλά και από αυτά που μάθαινα γενικότερα για την σπουδαία αυτή τέχνη. Εδώ θέλω να πω πώς όλα στην αγιογραφία έχουν την σημασία τους και τίποτε δεν είναι τυχαίο – κανένα χρώμα και καμία μορφή, κανένα στοιχείο.
Ένα χόμπι που γίνεται επάγγελμα
Μέσα από τα μαθήματα αυτά έβρισκα διέξοδο, ικανοποιούσα την ανάγκη μου για κοινωνικοποίηση, ένιωθα χρήσιμη και χαρούμενη. Ήταν η λύση στα αρνητικά συναισθήματα που βίωνα, όπως κάθε άνεργος που προσπαθεί να βρει δουλειά χωρίς επιτυχία. Σιγά σιγά έβλεπα πως η αγιογραφία με βοηθάει ψυχολογικά καταπολεμώντας το άγχος, την απαισιοδοξία, τον αρνητισμό, την θλίψη αλλά το σπουδαιότερο είναι πως ανακάλυψα την κλίση μου.
Από τότε λοιπόν το έχω βάλει σκοπό ζωής να μην αφήσω την αγιογραφία ποτέ, αλλά και να γίνει το επάγγελμά μου από εδώ και στο εξής. Όλα τα βήματά μου γυρίζουν γύρω από αυτόν τον σκοπό. Πηγαίνω σε σεμινάρια, παρακολουθώ μαθήματα, διαβάζω σχετικά βιβλία.
Για ποιους είναι κατάλληλη η αγιογραφία;
Κάθε άνθρωπος μπορεί να παρακολουθήσει μαθήματα αγιογραφίας από 10 ετών έως και όσο αντέχει, αρκεί να το θέλει, όπως λέει η τωρινή δασκάλα μου κα Χρυσάνθη Βλαχάκη.Υπάρχουν αγιογράφοι που κάνουν μαθήματα, αλλά και ενορίες που παραδίδουν μαθήματα δωρεάν.΄Οσον αφορά στα υλικά θα αγοράσει κάποιος στην αρχή τα απαραίτητα και θα τα έχει για χρόνια, δηλαδή είναι ένα χόμπι με πολύ λίγα έξοδα.
Ένα τέλος… μια αρχή
Συνειδητοποίησα πως αν δεν είχα μείνει άνεργη, δεν θα είχα αυτή την ευκαιρία να γνωρίσω την τέχνη της αγιογραφίας, αλλά και να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα, όπως σκοπεύω.΄Οποιος ή όποια βρέθηκε στην θέση μου να ελπίζει και να δει πως η ανεργία δεν είναι το τέλος, αλλά μπορεί να είναι η αρχή για κάτι που ήθελε να κάνει όλη του/της την ζωή και το καταπίεζε για χάρη του βιοπορισμού. Η ζωή δεν τελειώνει ποτέ και αν κάτι τελείωσε, κάτι άλλο αρχίζει. Ας δούμε την ανεργία σαν το σκαλοπάτι για να φθάσουμε στον προορισμό μας.
Σίγουρα ο δρόμος δεν είναι εύκολος στρωμένος με λουλούδια αλλά αξίζει να τον βαδίσουμε όσο επίπονος και αν είναι. Το χόμπι μπορεί να μας φτιάξει την διάθεση, να καταπολεμήσει την κατάθλιψη, αλλά και να μας βοηθήσει να βγάλουμε κάποια χρήματα. Αύριο κιόλας πάτε γραφτείτε σε συλλόγους, ενορίες, ψάξτε για δωρεάν σεμινάρια ή μαθήματα, ακόμη αν χρειαστεί πληρώστε για μαθήματα γιατί αυτό αποτελεί επένδυση για τον εαυτό σας και θα σας αποδώσει κάποιο κέρδος αργά ή γρήγορα.
Μην αφεθείτε στην αδράνεια και στην θλίψη, πάρτε το πανωφόρι σας και βγείτε έξω στο φώς, εκεί είναι η θέση όλων μας. Εκεί είναι και η δική σου.
Επιμέλεια: Χριστίνα Πολυζούδη