Διαπραγματεύσεις χωρίς εκεχειρία μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών στο έδαφος της Λευκορωσίας – Από μόνη της αυτή η εξίσωση καθίσταται δύσκολη – Χαμηλός ο πήχης των προσδοκιών για τη λήξη του πολέμου
Εν μέσω ραγδαίων εξελίξεων οι δυο πλευρές αναμένεται να συναντηθούν σήμερα στην Λευκορωσία, την ώρα που η εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία συνεχίζεται κανονικά.
Οι προσδοκίες μιας τέτοιας συνάντησης είναι σίγουρα μικρές αφού είναι απολύτως βέβαιον ότι οι Ρώσοι θα ζητήσουν επί της ουσίας την αποχώρηση του Ζελένσκι από την ηγεσία της χώρας και την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας.
Ο Ρώσος πρόεδρος δεν πρόκειται να συζητήσει κάτι παραπάνω με τον Ζελένσκι, τον οποίο θεωρεί άνθρωπο των Αμερικανών.
Αν και εφόσον αποχωρήσει ο Ζελένσκι, τότε η Ρωσία θα ξεδιπλώσει ενδεχομένως το δεύτερο βήμα του σχεδίου της. Σε κάθε περίπτωση η σημερινή Ουκρανία θα πάψει να υπάρχει, όπως την γνωρίζαμε. Όπως εκτιμούν οι περισσότεροι στρατιωτικοί αναλυτές η Μόσχα θα επιδιώξει να διχοτομήσει τη χώρα, περιορίζοντας τις φιλο-δυτικές δυνάμεις στην περιοχή κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.
Αν αυτό το σενάριο επιτευχθεί, θα σημαίνει ότι η Ουκρανία δεν θα έχει πλέον πρόσβαση στη θάλασσα, αφού οι Ρώσοι έχουν στόχο να καταλάβουν και την Οδησσό.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες. Λέγεται ότι ο Πούτιν θέλει να ανοικοδομήσει μια ρωσική σφαίρα επιρροής στην ανατολική Ευρώπη, αγκαλιάζοντας κυρίως πρώην σοβιετικές δημοκρατίες όπως η τώρα ανεξάρτητη Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Λευκορωσία, η Γεωργία και η Ουκρανία.
Το βέβαιον είναι ότι ο Πούτιν δεν είναι απλά ένας νοσταλγός ρεβιζιονιστής όπως επιχειρούν ορισμένοι να τον παρουσιάσουν. Ο Πούτιν κυριαρχεί την παγκόσμια πολιτική σκηνή εδώ και 25 χρόνια και προφανώς δεν ξύπνησε στραβά ένα πρωί με εμμονικά σύνδρομα για την κατάκτηση της Ουκρανίας.
Για να τελειώσει η αντιπαράθεση ο Πούτιν θέλει το ΝΑΤΟ να υποσχεθεί ότι δεν θα αποδεχτεί ποτέ την Ουκρανία (ή τη Γεωργία και τη Μολδαβία) ως μέλη. Θέλει η συμμαχία να αποσυρθεί από χώρες της «πρώτης γραμμής» όπως η Πολωνία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία, πρώην μέλη του συμφώνου της Βαρσοβίας. Θέλει το Κίεβο να αποδεχθεί αυτόνομο καθεστώς για την περιοχή του Ντονμπάς και να παραιτηθεί από την αξίωσή του στην Κριμαία (ως μέρος των λεγόμενων συμφωνιών του Μινσκ).
Θέλει ακόμη να περιορίσει ή να σταματήσει την ανάπτυξη νέων αμερικανικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς στην ανατολική και νότια Ευρώπη. Ο βασικός στόχος του είναι να επανασχεδιάσει την «αρχιτεκτονική ασφαλείας» της Ευρώπης, για να αποκαταστήσει την επιρροή της Ρωσίας και να επεκτείνει τη γεωπολιτική της εμβέλεια. Για να γίνουμε σαφέστεροι θέλει να επανασχεδιάσει τις σφαίρες επιρροής στην λεγόμενη Ευρασία.
Συμπερασματικά, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των σημερινών συνομιλιών μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών, οι πραγματικές διαπραγματεύσεις θα γίνουν όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν κάτσει στο τραπέζι με τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους ηγέτες, κάτι που δεν θα γίνει τόσο σύντομα. Ήδη ο Πούτιν έχει καταφέρει να φέρει τα πάνω – κάτω στην Ευρώπη, αλλάζοντας το στρατηγικό δόγμα της Γηραιάς Ηπείρου. Οι χθεσινές δηλώσεις του Γερμανού καγκελάριου Όλαφ Σολτς έχουν τεράστια γεωπολιτική σημασία.
Η βασικότερη χώρα της ευρωπαϊκής ηπείρου που είχε επιλέξει συνεργατική προσέγγιση με τη Μόσχα, επιλέγει τη διάρρηξη επί της ουσίας των σχέσεων. Η Ευρώπη και η Γερμανία κατ’ επέκταση μπαίνουν στο άρμα των ΗΠΑ και εγκαταλείπονται οι συνέργειες που είχε ανοίξει η Μέρκελ με τον Πούτιν. Βεβαίως οι δυτικές οπλοβιομηχανίες και οι πετρελαιάδες τρίβουν τα χέρια τους, αφού όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Μάο «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση».
Το μάρμαρο θα το πληρώσουν μεταξύ άλλων οι λαοί της Ευρώπης μέσα από την ανατίμηση των σημαντικότερων αγαθών, των νέων προσφυγικών κυμάτων και φυσικά από τις αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες στα πλαίσια μιας νέας «ισορροπίας του τρόμου».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα ζει σε τέτοιες συνθήκες τρόμου. Πολλά χρόνια πριν από τον Πούτιν αντίστοιχες «επεμβάσεις» σε κράτη – δορυφόρους της ΕΣΣΔ είχε πραγματοποιήσει και ο Μπρέζνιεφ.
Ο μακαρίτης ο Λεονίντ είχε καταστείλει τον Αύγουστο του 1968 την εξέγερση της Πράγας στην Τσεχοσλοβακία, εγκαθιστώντας εκεί το σταλινικό καθεστώς του Γκούσταβ Χούζακ, ενώ το 1979, εισέβαλε στο Αφγανιστάν με πολυάριθμα στρατεύματα και εγκαθίδρυσε και εκεί κομμουνιστικό καθεστώς.
Βέβαια στο Αφγανιστάν τα βρήκαν δύσκολα οι Σοβιετικοί, αφού οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν και εξόπλιζαν τους μουτζαχεντίν. Ο σφοδρός ανταρτοπόλεμος εκείνη την εποχή είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου ατόμων και μία φανερή ήττα για τη Σοβιετική Ένωση.
Αντίστοιχα, η άλλη πλευρά είχε το περίφημο δόγμα Αϊζενχάουερ εξουσιοδοτώντας τη δέσμευση των αμερικανικών δυνάμεων «να διασφαλίσουν και να προστατεύσουν την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία τέτοιων εθνών, ζητώντας βοήθεια ενάντια σε εμφανή ένοπλη επιθετικότητα από οποιοδήποτε έθνος που ελέγχεται από τον διεθνή κομμουνισμό». Συμπερασματικά η Ιστορία επαναλαμβάνεται και μάλιστα ως κακόγουστο αστείο.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.