Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και την Devanthro GmbH τροποποίησε έναν ώμο ρομπότ για να χρησιμεύσει ως μηχανισμός τεντώματος σε μια προσπάθεια να αναπτυχθεί χρήσιμος ανθρώπινος ιστός τενόντων. Στην εργασία τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Communications Engineering, η ομάδα περιγράφει την τροποποίηση του ώμου του ρομπότ και τη χρήση του ως βιοαντιδραστήρα για την ανάπτυξη ανθρώπινου ιστού. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι επιστήμονες της ιατρικής διερευνούν τη δυνατότητα χρήσης κυττάρων ινοβλαστών για την ανάπτυξη ανθρώπινου ιστού που μπορεί να αντικαταστήσει τον ιστό που έχει χαθεί ή έχει καταστραφεί σε ανθρώπους ασθενείς. Για τον σκοπό αυτό, οι ερευνητές έχουν αναπτύξει όργανα, δέρμα, χόνδρο, ακόμη και μια τραχεία. Όμως τέτοιου είδους προσπάθειες είναι ακόμη στα σπάργανα.
Ένας τομέας της έρευνας που έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα απαιτητικός είναι η ανάπτυξη του τενοντιακού ιστού. Οι ιστοί που είχαν κατασκευαστεί προηγουμένως δεν είχαν την ελαστικότητα που απαιτείται για χρήση σε έναν άνθρωπο ασθενή. Έχουν γίνει προσπάθειες να αυξηθεί η ελαστικότητα κατασκευάζοντας συσκευές που τεντώνουν και λυγίζουν τον ιστό καθώς μεγαλώνει. Δυστυχώς, αυτές οι προσπάθειες δεν έχουν δημιουργήσει ιστό που μπορεί να λυγίσει, να συστραφεί και να τεντωθεί στον βαθμό που μπορεί ο πραγματικός ιστός. Σε αυτή τη νέα προσπάθεια, οι ερευνητές έχουν υιοθετήσει μια νέα προσέγγιση. Αντί να καλλιεργούν ιστό τένοντα σε κουτιά με συσκευές που τον τραβούν, οι ερευνητές τον μεγάλωσαν με έναν πιο ανθρώπινο τρόπο – σε μια κατασκευασμένη άρθρωση που έγινε για να μιμείται τον ανθρώπινο ώμο. Οι ερευνητές ξεκίνησαν την προσπάθειά τους τροποποιώντας ένα ρομπότ ανοιχτού κώδικα που αναπτύχθηκε από μηχανικούς στο Devanthro.
Ο λόγος ήταν για να επιτρέψει την προσθήκη ενός βιοαντιδραστήρα και ενός μέσου σύνδεσης του νέου ιστού καθώς μεγάλωνε. Μόλις ο βιοαντιδραστήρας και τα νήματα που μοιάζουν με τρίχες τοποθετήθηκαν στον ώμο του ρομπότ, η ομάδα πλημμύρισε τις σχετικές περιοχές με θρεπτικά συστατικά για να τονώσει την ανάπτυξη. Στη συνέχεια, τα κύτταρα αφέθηκαν να αναπτυχθούν σε μια περίοδο δύο εβδομάδων, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ώμος ενεργοποιούνταν για 30 λεπτά κάθε μέρα, λυγίζοντας, τραβώντας και στρίβοντας με τρόπους που μοιάζουν με τον άνθρωπο. Στο τέλος της περιόδου ανάπτυξης, οι ερευνητές μελέτησαν τον ιστό που προέκυψε και διαπίστωσαν ότι ήταν διαφορετικός από τον ιστό που αναπτύχθηκε σε στατικό περιβάλλον – αλλά ακόμα δεν γνωρίζουν αν ο ιστός είναι βελτίωση σε άλλες μεθόδους. Απαιτείται περισσότερη δουλειά για να προσδιοριστεί εάν ο νεοαναπτυγμένος ιστός μπορεί να ταιριάζει αρκετά με τον πραγματικό για χρήση σε ανθρώπους ασθενείς.