Το αίσθημα της αδικίας, όταν κάποιος νοιώθει ότι αδικείται ή όταν κάποιος νοιώθει ότι «αδικεί» απολαμβάνοντας περισσότερα προνόμια σε σχέση με κάποιον άλλο, υπήρξε το θέμα της μελέτης Αμερικανών επιστημόνων οι οποίοι επικέντρωσαν την έρευνα τους σε πληθυσμιακό δείγμα παιδιών διαφόρων ηλικιών από διαφορετικές χώρες-ηπείρους.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, η αποστροφή των ανθρώπων για την σε βάρος τους ανισότητα, δηλαδή να έχουν λιγότερα από τους άλλους, εμφανίζεται νωρίς στην παιδική ηλικία και είναι καθολικό φαινόμενο σε όλους τους πολιτισμούς. Όμως η αντίστοιχη αποστροφή για την σε βάρος των άλλων ανισότητα, δηλαδή να θεωρεί κάποιος άδικο το να έχει περισσότερα από τους άλλους, εμφανίζεται αργότερα στα παιδιά και μόνο σε μερικούς πολιτισμούς.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Φίλιξ Γουόρνεκεν του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και τον επίκουρο καθηγητή Πίτερ Μπλέικ του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, μελέτησαν το αίσθημα δικαιοσύνης και ισότητας σε 866 ζεύγη παιδιών, ηλικίας τεσσάρων έως 15 ετών, από επτά διαφορετικές χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Ινδία, Μεξικό, Περού, Σενεγάλη, Ουγκάντα).
Τα παιδιά χωρίστηκαν ανά ζεύγη για να παίξουν ένα παιχνίδι, στο οποίο έπρεπε να δεχτούν ή να απορρίψουν την -προκαθορισμένη από τους ερευνητές- κατανομή ανάμεσα τους διαφόρων αντικειμένων. Υπήρχαν διαδοχικοί «γύροι» και σκοπίμως η μοιρασιά (π.χ. γλυκών) ευνοούσε πότε το ένα παιδί και πότε το άλλο, σε διαφορετικό βαθμό κάθε φορά.
Η νέα έρευνα έδειξε ότι το αίσθημα του «αδικημένου» αναπτύσσεται σε μικρότερη ηλικία (από τα τέσσερα έως τα δέκα έτη) σε όλες τις κοινωνίες, άρα είναι πιο ενδόμυχο. Από την άλλη, το αίσθημα απάρνησης των προνομίων (όταν δεν θέλει κάποιος να έχει περισσότερα από τους άλλους και αποστρέφεται την αδικία όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους άλλους), εμφανίζεται σε πιο προχωρημένη ηλικία -μετά τα οκτώ έτη- και όχι σε όλες τις κοινωνίες.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ – ΜΠΕ