Γερμανοί κρατικοί αξιωματούχοι δήλωσαν την Παρασκευή ότι θέλουν οι διαφημιστές και οι influencers των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να επισημαίνουν οποιεσδήποτε φωτογραφίες έχουν χρησιμοποιήσει τα λεγόμενα φίλτρα ομορφιάς. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι τα φίλτρα, τα οποία προσφέρουν εύκολους τρόπους για να αγγίξετε τις εικόνες και να αφαιρέσετε υποτιθέμενες ατέλειες, προάγουν μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς, ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών και των κοριτσιών. Το πρακτορείο ειδήσεων dpa επικαλέστηκε την υφυπουργό Ισότητας του Αμβούργου, Katharina Fegebank, η οποία είπε ότι τα ψηφιακά εργαλεία δεν πρέπει να καθορίζουν τι θεωρείται όμορφο ή όχι.
Η πλειοψηφία των αξιωματούχων από τις 16 πολιτείες της Γερμανίας θέλει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να εκδώσει νομοθεσία που θα απαιτούσε την επισήμανση εικόνων και βίντεο όπου χρησιμοποιούνται φίλτρα ομορφιάς για να βελτιώσουν το πρόσωπο, το δέρμα ή τα μαλλιά ενός ατόμου. Αυτό θα ισχύει για τις εμπορικές διαφημίσεις και τους influencers με σημαντικό αριθμό οπαδών, σύμφωνα με την Fegebank.
Ορισμένα βίντεο κατά των φίλτρου ομορφιάς προβάλλουν τις αποκλειστικές, φυλετικές αξίες πίσω από τα φίλτρα. Ακόμη και όταν δεν το κάνουν, αυτά τα βίντεο αντιπροσωπεύουν συντριπτικό αριθμό γυναικών που πηδούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επικαλεστούν έναν μηχανισμό που κάνει τη ζωή των γυναικών χειρότερη. Πολλές από αυτές τις γυναίκες δεν θα έκαναν τακτικά περιεχόμενο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αρνητικό ή διχαστικό και να αποφεύγουν εντελώς την πολιτική. Αλλά συγκινούνται να μιλούν για τα φίλτρα γιατί αισθάνονται επειγόντως ότι τα φίλτρα βλάπτουν τις γυναίκες και τελικά θα βλάψουν τα κορίτσια. Υπάρχει μια έντονη αίσθηση γενναιοδωρίας, επιθυμίας να προστατεύσουμε τα κοριτσάκια που μεγαλώνουν με αυτά τα φίλτρα, όταν οι ενήλικες γυναίκες που έκαναν αυτά τα βίντεο δεν είχαν τέτοια προστασία.
Η κριτική στα φίλτρα ομορφιάς κατά τη χρήση φίλτρων ομορφιάς είναι η τελευταία γενιά των αναρτήσεων στο Instagram που κυριάρχησαν τη δεκαετία του 2010: μια ηθοποιός ή μια επιρροή που φαίνεται ελαφρώς ακατάστατη, που εξομολογείται στη λεζάντα την κρυφά ατελή ζωή της. Αυτή η κίνηση ανήκει στην ίδια κατηγορία με την ώθηση για χωρίς μακιγιάζ, αλλά ακόμα συμβατικά υπέροχες selfies, ή το μοντέλο που αποδομεί τη φωτογράφισή της, λέγοντας: “Δεν μοιάζω έτσι στην πραγματική ζωή”. Αυτές οι κινήσεις δεν διαλύουν την ιδέα ότι η αυτοεκτίμηση προέρχεται από την ομορφιά. Απλώς επιβάλλουν την ιδέα ότι η πραγματική ομορφιά σημαίνει να είσαι καθαρός, υγιής και φυσικά συμβατός με τα πρότυπα ομορφιάς.