Η έξαρση κρουσμάτων που καταγράφεται τις τελευταίες ημέρες φέρνει ξανά στο προσκήνιο την επαναφορά της μάσκας καθώς και τη λήψη περιοριστικών μέτρων. Μάλιστα, ειδικοί επιστήμονες με δηλώσεις τους στα τηλεοπτικά μέσα θέτουν την υποχρεωτικότητα της χρήσης της μάσκας στους κλειστούς χώρους.
Για το συγκεκριμένο ζήτημα τοποθετήθηκε με ανάρτησή του ο επίκουρος καθηγητής Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής Αθήνας και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, κ. Γκίκας Μαγιορκίνης.
«Κάθε φορά που έχουμε έξαρση του κορονοϊού ακούγονται “φωνές” για την λήψη μέτρων. Αυτό που ο ευρύς κόσμος έμαθε ως “μέτρα” είναι οι λεγόμενες μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις (π.χ. lockdown, κοινωνική αποστασιοποίηση, χρήση μάσκας). Κεντρικός ρόλος των μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων (ΜΦΠ) είναι η μείωση του ενεργού αριθμού αναπαραγωγής (γνωστό και ως Rt) μέσω της πλήρους αποφυγής της μόλυνσης των ατόμων», αναφέρει ο καθηγητής.
Όπως σημειώνει, «ο ρόλος των ΜΦΠ στις πρώτες φάσεις της πανδημίας ήταν καταλυτικός γιατί μας βοήθησε να επιπεδώσουμε την καμπύλη της επιδημίας με αποτέλεσμα να έχουμε μία πιο διαχειρίσιμη πίεση στα νοσοκομεία. Επίσης μας βοήθησε να κερδίσουμε χρόνο ώστε να αναπτύξουμε επαρκείς φαρμακευτικές παρεμβάσεις, δηλαδή τα εμβόλια και τα φάρμακα».
Σύμφωνα με τον καθηγητή, «η χρήση των ΜΦΠ στην φάση της πανδημίας που βρισκόμαστε, όπου η εκρίζωση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ, έχει παρερμηνευθεί από πολλούς. Κάποιοι νομίζουν ότι η έξαρση της πανδημίας είναι “μπόρα που έρχεται και φεύγει”, απλά να προφυλαχθούμε μέσω ΜΦΠ και θα περάσει…. Αυτό δεν ισχύει…. Η λήψη ΜΦΠ κυρίως επιπεδώνει την καμπύλη, δεν μειώνει δραματικά τον αριθμό των μολύνσεων σε βάθος χρόνου καθώς με την αναστροφή των ΜΦΠ, που αργά η γρήγορα πρέπει να γίνει, αμέσως θα δούμε πάλι έξαρση μέχρι να επιτευχθεί το προσωρινό τείχος ανοσίας που θα οδηγήσει τελικά την έξαρση σε ύφεση. Ο λόγος που εγκαταλείπονται ως οριζόντια μέτρα πλέον είναι διότι αυτή την στιγμή δεν διαφαίνεται να υπάρχει ανάγκη επιπέδωσης της καμπύλης».
Και προσθέτει: «Επίσης όσοι ασχολούμαστε με θέματα δημόσιας υγείας γνωρίζουμε ότι σε βάθος χρόνου οι συμπεριφορικές παρεμβάσεις που μειώνουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων δεν έχουν παρατεταμένη συμμόρφωση. Το να βάζουμε απέναντι τον κόσμο που έχει “κουραστεί” μετά από 2 χρόνια και να τον “πυροβολάμε” δεν βοηθάει καθόλου σε αυτή τη φάση.
Από την άλλη το μεγάλο πλεονέκτημα των φαρμακευτικών παρεμβάσεων είναι ότι επιταχύνουν την ύφεση μίας έξαρσης καθώς: 1) μείωνουν την πιέση στο σύστημα υγείας, ενώ 2) επιταχύνουν και ενισχύουν το απαραίτητο (έστω και προσωρινό) τείχος ανοσίας που θα οδηγήσει σε ύφεση την έξαρση.
Συνοπτικά:
1) οι εξάρσεις της επιδημίας δεν είναι καιρικά φαινόμενα ή “κύματα που σπάνε και μας περνάνε”. Η ύφεση έρχεται κυρίως όταν δημιουργηθεί ένα έστω και παροδικό τείχος ανοσίας. Ο καιρός βοηθάει, αλλά παροδικά.
2) οι ΜΦΠ σε αυτή τη φάση θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στοχευμένα για να προστατεύσουν τους ευάλωτους και όχι οριζόντια καθώς η συνεισφορά τους δεν είναι βιώσιμη σε βάθος χρόνου».