Ο SARS-CoV-2 είναι ένας ταχέως εξελισσόμενος και εξαιρετικά μεταδοτικός κορωνοϊός (CoV). Έχει μολύνει πάνω από 572 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως από τα αρχικά κρούσματα μετάδοσης στον άνθρωπο πριν από δύο χρόνια. Οι αυτοαναφερόμενες έρευνες συμπτωμάτων βελτίωσαν σημαντικά τη γνώση του SARS-CoV-2 σε όλη την πανδημία και κατέστησαν δυνατή την παρακολούθηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων του COVID 2019 (COVID-19) πέρα από το νοσοκομειακό υπόβαθρο. Ο χαρακτηρισμός του τρόπου με τον οποίο εκδηλώνεται το PCS (Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης) με ποικίλα μοτίβα είναι απαραίτητος για να επιτραπεί η εξατομικευμένη θεραπεία για τους περισσότερο επηρεασμένους επιζώντες. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της παρούσας έρευνας, καμία διαθέσιμη έρευνα δεν συγκρίνει το μοτίβο συμπτωμάτων του PCS μεταξύ της κατάστασης εμβολιασμού COVID-19 και των διαφορετικών παραλλαγών SARS-CoV-2. Επιπλέον, καμία μελέτη δεν προσπάθησε να χαρακτηρίσει το PCS αναφέροντας τη μοντελοποίηση των διαχρονικά επίκτητων συμπτωμάτων σε μορφή δεδομένων χρονοσειράς.
Σχετικά με τη μελέτη
Η παρούσα μελέτη χρησιμοποίησε ένα εκτεταμένο δείγμα με προοπτικά συσσωρευμένα διαμήκη αυτοαναφερόμενα συμπτώματα COVID-19 για να καθορίσει πρότυπα συμπτωμάτων για PCS μεταξύ των κυρίαρχων παραλλαγών SARS-CoV-2 το 2020 και το 2021 και σε όλη την κατάσταση εμβολιασμού όταν μολυνθεί. Στόχος του είναι να καθοδηγήσει την πρόγνωση του PCS και την προσαρμοσμένη διαχείριση. Στην τρέχουσα προοπτική έρευνα διαχρονικής κοόρτης, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 336.652 συμμετέχοντες που παρείχαν τακτικές αναφορές υγείας χρησιμοποιώντας την εφαρμογή για κινητά τη μελέτη συμπτωμάτων COVID (CSS). Χρησιμοποίησαν προοπτικά αυτοαναφερόμενα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας από μια ιδιαίτερα μεγάλη κοόρτη στο Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ) για να πραγματοποιήσουν μια αξιολόγηση ομαδοποίησης χωρίς επίβλεψη των συμπτωμάτων από ασθενείς με PCS που βασίζονται στην κοινότητα.
Τα διαφορετικά προφίλ συμπτωμάτων για ασθενείς με PCS σε παραλλαγές του SARS-CoV-2 και η κατάσταση εμβολιασμού κατά τη διάρκεια του χρόνου μόλυνσης προσδιορίστηκαν χρησιμοποιώντας την αξιολόγηση ομαδοποίησης δεδομένων χρονοσειράς. Στη συνέχεια, οι ομάδες χαρακτηρίστηκαν από τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τον επιπολασμό, τα δημογραφικά στοιχεία και τις συννοσηρότητες ή προηγούμενες καταστάσεις. Επιπλέον, η ομάδα εξέτασε πώς τα συμπλέγματα PCS επηρέασαν τις ζωές των επηρεαζόμενων ατόμων χρησιμοποιώντας ένα ανεξάρτητο ερευνητικό δείγμα με συμπληρωματικά δεδομένα από 140 άτομα.
Αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα της μελέτης αποκάλυψαν ότι οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι ήταν σωματικά καλά περίπου 30 ημέρες νωρίτερα που έκαναν τον SARS-CoV-2 θετικό. Είναι ενδιαφέρον ότι 9.323 άτομα αργότερα παρουσίασαν Long-COVID, που χαρακτηρίστηκε από συμπτώματα SARS-CoV-2 που συνεχίστηκαν για περισσότερες από 28 ημέρες. Επιπλέον, 1.459 ανέπτυξαν PCS, που θεωρείται ότι είχαν συμπτώματα COVID-19 για περισσότερες από 12 εβδομάδες. Η μελέτη ανακάλυψε τρία κύρια προφίλ συμπτωμάτων για άτομα που εμφάνισαν συμπτώματα COVID-19 για 12 εβδομάδες ή περισσότερο. Αυτά τα προφίλ ήταν συνεπή σε όλες τις παραλλαγές του ιού που αναλύθηκαν (Δέλτα, Άλφα και άγριου τύπου) και σύμφωνα με την κατάσταση εμβολιασμού. Οι μόνες διαφορές ήταν η αναλογία των ατόμων που βίωσαν κάθε μοτίβο και η συνολική διάρκεια των συμπτωμάτων. Οι συγγραφείς βρήκαν διακριτικά μοτίβα συμπτωμάτων για PCS σε και εντός των παραλλαγών του SARS-CoV-2.
Επιπλέον, βρέθηκαν τέσσερις ενδοτύποι για λοιμώξεις που προκαλούνται από το στέλεχος άγριου τύπου SARS-CoV-2, πέντε για το Delta και επτά για το Alpha. Μια συστάδα συμπτωμάτων καρδιοαναπνευστικού ανακαλύφθηκε μεταξύ όλων των παραλλαγών. Οι κεντρικές νευρολογικές διαταραχές ήταν το αντικείμενο μιας δεύτερης ομάδας και οι περιπτώσεις με τα πιο εξουθενωτικά και σοβαρά συμπτώματα πολλαπλών οργάνων συσχετίστηκαν με μια τρίτη ομάδα. Δεν υπήρχαν περισσότεροι από δύο διακριτοί φαινότυποι γαστρεντερικών συμπτωμάτων ανά στέλεχος ιού. Ένα ανεξάρτητο ερευνητικό δείγμα επικύρωσε την ύπαρξη των τριών μεγάλων ομάδων και αξιολόγησε τη λειτουργική τους επιρροή.
Τα συμπτώματα που σχετίζονται με το κεντρικό νευρολογικό σύμπλεγμα περιελάμβαναν δυσοσμία/ανοσμία, εγκεφαλική ομίχλη, κόπωση, κατάθλιψη, πονοκέφαλο και παραλήρημα. Αυτό το προφίλ συμπτωμάτων ταίριαζε με το δεύτερο μεγαλύτερο σύμπλεγμα παραλλαγών άγριου τύπου και το μεγαλύτερο σύμπλεγμα για τις παραλλαγές Delta και Alpha. Η δεύτερη συχνή συστάδα, η μεγαλύτερη κατά τη φάση άγριου τύπου όταν κανείς δεν εμβολιάστηκε, συνδέθηκε με καρδιοαναπνευστικά συμπτώματα. Αυτό το σύμπλεγμα μπορεί να υποδεικνύει βλάβη στους πνεύμονες, που ανακαλύφθηκε σε άλλες αναλύσεις και προτείνεται στην τρέχουσα έρευνα ως πόνος στο στήθος και δύσπνοια. Τέλος, μια τρίτη συχνή συστάδα, που βρέθηκε σε όλες τις παραλλαγές, διαφοροποιήθηκε από μυαλγίες, κοιλιακά και φλεγμονώδη/συστηματικά συμπτώματα, όπως τεκμηριώνεται σε άλλες έρευνες που επικεντρώθηκαν στο PCS.
Συμπεράσματα
Οι ερευνητές ισχυρίστηκαν ότι η τρέχουσα μελέτη ήταν μια από τις αρχικές έρευνες μεγάλης κλίμακας για τη δημιουργία ενός συμπλέγματος συμπτωμάτων PCS μεταξύ ενηλίκων με τρόπο χωρίς επίβλεψη. Τα ευρήματα της μελέτης κατέδειξαν την ύπαρξη διαφόρων PCS, με κοινά χαρακτηριστικά στις παραλλαγές του SARS-CoV-2 στα συμπτώματα και τον μηχανισμό της εξέλιξής τους κατά την πορεία της νόσου. Οι επιστήμονες περιέγραψε υποομάδες ασθενών με ιδιαίτερες εκδηλώσεις μετά την COVID-19, οι οποίες θα μπορούσαν να υποδηλώνουν διάφορες υποκείμενες παθοφυσιολογικές διεργασίες.
Η μελέτη βρήκε μοναδικές αυτοαναφερόμενες εξελίξεις συμπτωμάτων, ή ομάδες, σε άτομα με επίμονα συμπτώματα 12 εβδομάδων ή περισσότερα μετά από μόλυνση από SARS CoV-2, υιοθετώντας μια μεθοδολογία που βασίζεται σε δεδομένα. Ανιχνεύθηκαν αρκετές ομάδες στις τρεις παραλλαγές του ιού που εξετάστηκαν. Παρόλα αυτά, τρεις ομάδες που χαρακτηρίζονται κυρίως από συγκεκριμένες ομάδες συμπτωμάτων (καρδιοαναπνευστικές, κεντρικές νευρολογικές και φλεγμονώδεις/συστημικές) εμφανίστηκαν με κοινά χαρακτηριστικά. Η παρούσα μελέτη ήταν κατάλληλη για την πρόγνωση μετά την COVID-19, αποκαλύπτοντας πόσο χρόνο διαρκούν συγκεκριμένα συμπτώματα λόγω του στοιχείου της χρονοσειράς. Αυτές οι ανακαλύψεις μπορούν να βοηθήσουν στην καθιέρωση εξατομικευμένης διάγνωσης και θεραπείας και στον προγραμματισμό της φροντίδας των ασθενών με PCS από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Επιπλέον, η τρέχουσα ταξινόμηση μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση των πολλαπλών μηχανισμών PCS και των υποομάδων ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο μακροχρόνιας εξασθένησης.