Υπερβολικό Βάρος: Ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), και όχι τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, σχετίζονται με υπερβολικό κίνδυνο μόλυνσης από COVID-19 και μακράς διάρκειας COVID, σύμφωνα με μια μετα-ανάλυση πάνω από 30.000 ενηλίκων του Ηνωμένου Βασιλείου από εννέα μεγάλες προοπτικές μελέτες κοόρτης. Τα ευρήματα της Dr. Anika Knuppel από τη Μονάδα Δια Βίου Υγείας και Γήρανσης του MRC, University College του Λονδίνου, στο Ηνωμένο Βασίλειο, και των συνεργατών της παρουσιάζονται στη φετινή Ετήσια Συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) στη Στοκχόλμη της Σουηδίας (19-23 Σεπτεμβρίου).
“Στις αρχές της πανδημίας η έρευνα εντόπισε τον διαβήτη και την παχυσαρκία ως παράγοντες κινδύνου για να νοσήσει κανείς σοβαρά από την COVID-19.
Και γνωρίζουμε ότι πολλοί άνθρωποι που ζουν με διαβήτη τύπου 2 φέρουν επίσης υπερβολικό βάρος.
Τα πρώιμα ευρήματά μας υποστηρίζουν την ιδέα ότι οι μηχανισμοί που σχετίζονται με την παχυσαρκία μπορεί να είναι υπεύθυνοι για τους υπερβολικούς κινδύνους COVID-19 που σχετίζονται με τον διαβήτη, παρά για το υψηλό σάκχαρο στο αίμα αυτό καθεαυτό”, λέει ο Δρ Knuppel.
Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι τα άτομα με διαβήτη και παχυσαρκία έχουν περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν σοβαρά και να πεθάνουν αν κολλήσουν την COVID-19, αλλά δεν έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από αυτό.
Ωστόσο, οι υποκείμενοι μηχανισμοί και ο ρόλος τους στα παρατεταμένα συμπτώματα μετά την COVID-19 (long COVID) παραμένουν ασαφείς.
Για να μάθουν περισσότερα, οι ερευνητές αναζήτησαν συσχετίσεις μεταξύ μιας σειράς κλινικών χαρακτηριστικών που μετρήθηκαν πριν από την πανδημία -HbA1c (μέσο επίπεδο σακχάρου στο αίμα), αυτοαναφερόμενος ή βασισμένος σε φάρμακα διαβήτης, δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) και λόγος μέσης-ισχίων (WHR)- και αυτοαναφερόμενης μόλυνσης από COVID-19 και μακράς διάρκειας COVID σε εννέα εν εξελίξει μελέτες κοόρτης του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οι αναλύσεις περιελάμβαναν τις πιο πρόσφατες μετρήσεις (που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 2002 και 2019) της HbA1c, του βάρους, του ύψους, της περιφέρειας μέσης και του ισχίου από κάθε μελέτη, καθώς και πληροφορίες από ερωτηματολόγια σχετικά με την υγεία και τον τρόπο ζωής.
Όλοι οι επιλέξιμοι συμμετέχοντες (μέγιστο 31.252, ηλικίας 19-75 ετών, 57% γυναίκες) είχαν στοιχεία για προηγούμενες μετρήσεις και συμπλήρωσαν τουλάχιστον ένα ερωτηματολόγιο κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 (Μάιος 2020 έως Σεπτέμβριος 2021), το οποίο κάλυπτε ερωτήσεις σχετικά με την COVID-19 και, όπου ήταν δυνατόν, ερωτήσεις σχετικά με τη διάρκεια των συνεχιζόμενων συμπτωμάτων που σχετίζονται με την COVID-19.
Οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι είχαν COVID-19 με βάση θετικό τεστ ή ισχυρή υποψία.
Ως μακροχρόνια COVID ορίστηκαν τα συμπτώματα που συνεχίστηκαν ή επηρέασαν τη λειτουργικότητα για περισσότερο από τέσσερις εβδομάδες μετά τη μόλυνση και συγκρίθηκαν με όσους ανέφεραν συμπτώματα για λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες.
Όπου ήταν δυνατόν, οι συσχετίσεις προσαρμόστηκαν για το φύλο, το κάπνισμα, την εθνικότητα, το εισόδημα και την εκπαίδευση κατά τη στιγμή της μέτρησης.
Μεταξύ Μαΐου 2020 και Σεπτεμβρίου 2021, 5.806 συμμετέχοντες ανέφεραν ότι είχαν ποτέ COVID-19 και 584 ανέφεραν ότι είχαν μακρά COVID (περίπου 7% των περιπτώσεων COVID-19 με πληροφορίες σχετικά με τη διάρκεια των συμπτωμάτων).
Η ανάλυση δεδομένων από 31.252 συμμετέχοντες σε εννέα μελέτες διαπίστωσε ότι ο υψηλότερος ΔΜΣ σχετίζεται με μεγαλύτερες πιθανότητες μόλυνσης από COVID-19 – με τον κίνδυνο να είναι 7% υψηλότερος για κάθε αύξηση του ΔΜΣ κατά 5 kg/m2. Τα άτομα με υπέρβαρο (ΔΜΣ 25-29,9kg/m2) και παχυσαρκία (30 kg/m2 ή περισσότερο) είχαν 10% και 16% μεγαλύτερες πιθανότητες μόλυνσης από COVID-19, αντίστοιχα, σε σχέση με τα άτομα με υγιές βάρος (λιγότερο από 25 kg/m2.
Παρόμοια αποτελέσματα παρατηρήθηκαν για τη μακρά COVID (4.243 συμμετέχοντες, έξι μελέτες) -με τον κίνδυνο να είναι 20% υψηλότερος για κάθε αύξηση του ΔΜΣ κατά 5 kg/m2. Τα άτομα με υπέρβαρο και παχυσαρκία είχαν 20% και 36% μεγαλύτερες πιθανότητες μακράς COVID, αντίστοιχα. Ωστόσο, τόσο για τη μόλυνση COVID όσο και για τη μακρά COVID οι συσχετίσεις με τις κατηγορίες του ΔΜΣ δεν ήταν όλες στατιστικά σημαντικές (επομένως δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν οφείλονται στην τύχη).
Η ανάλυση που διερευνούσε τη συσχέτιση με το WHR ήταν ασαφής.
Ειδικότερα, οι μελέτες που επικεντρώθηκαν στο μέσο επίπεδο σακχάρου στο αίμα (HbA1c) και τον διαβήτη (15.795 συμμετέχοντες και 1.917 για τη μακρά COVID) δεν αποκάλυψαν καμία συσχέτιση με την COVID-19 ή τη μακρά COVID.
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα προκειμένου να διερευνηθούν οι μηχανισμοί που διέπουν αυτές τις συσχετίσεις και να μειωθεί ο υπερβολικός κίνδυνος που συνδέεται με τον υψηλό ΔΜΣ.
“Τα πρώιμα ευρήματά μας υποδηλώνουν μια σύνδεση της παχυσαρκίας με τη μόλυνση COVID-19 και τη μακρά COVID-19, ακόμη και μετά τη συνεκτίμηση των κοινωνικο-δημογραφικών παραγόντων και του καπνίσματος.
Πρέπει να διερευνήσουμε περαιτέρω τι κάνει τα άτομα με υπερβολικό βάρος και παχυσαρκία να κινδυνεύουν από χειρότερα αποτελέσματα και πώς αυτό σχετίζεται με τις σοβαρές περιπτώσεις”, λέει ο Knuppel.
Οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι η μελέτη ήταν μελέτη παρατήρησης και δεν μπορεί να αποδείξει ότι ο υψηλότερος ΔΜΣ αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης από COVID-19, ενώ δεν μπορούν να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να έχουν επηρεάσει τα αποτελέσματα άλλοι μη μετρημένοι παράγοντες (π.χ. υποκείμενες παθήσεις) ή ελλιπή δεδομένα. Επισημαίνουν επίσης ότι η COVID-19 βασίστηκε σε υποψία και όχι σε θετικό τεστ και οι κλινικές μετρήσεις που έγιναν πριν από την πανδημία μπορεί να είναι ξεπερασμένες για ορισμένες από τις μελέτες που συμπεριλήφθηκαν. Τέλος, σημειώνουν ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν πιο υγιείς από τον γενικό πληθυσμό, γεγονός που μπορεί να περιορίσει τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν.