Υψηλότερο φορτίο της καρωτιδικής πλάκας και υψηλότερα επίπεδα φλεγμονωδών βιοδεικτών παρατηρούνται μεταξύ των ασθενών με επίμονο άσθμα έναντι εκείνων χωρίς άσθμα, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 23 Νοεμβρίου στο Journal of the American Heart Association.
Άσθμα
Ο Matthew C. Tattersall, D.O., από τη Σχολή Ιατρικής και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Wisconsin στο Μάντισον, και οι συνεργάτες του εξέτασαν τη συσχέτιση του επίμονου άσθματος με το φορτίο της καρωτιδικής πλάκας μεταξύ ενηλίκων που είχαν εγγραφεί στην Πολυεθνική Μελέτη Αθηροσκλήρωσης χωρίς γνωστή αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο στο γραμμή βάσης. Η συσχέτιση μεταξύ του υποτύπου άσθματος και του φορτίου της καρωτιδικής πλάκας εξετάστηκε σε 5.029 συμμετέχοντες (μέση ηλικία, 61,6 έτη).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 50,5, το 49,5 και το 67 τοις εκατό των συμμετεχόντων χωρίς άσθμα, με διαλείπον άσθμα και με επίμονο άσθμα, αντίστοιχα, είχαν καρωτιδική πλάκα (συνολική βαθμολογία πλάκας [TPS], 1,29, 1,25 και 2,08, αντίστοιχα). Υψηλότερα επίπεδα ιντερλευκίνης-6 παρατηρήθηκαν για συμμετέχοντες με επίμονο άσθμα έναντι εκείνων χωρίς άσθμα (1,89 έναντι 1,52 pg/mL). Το επίμονο άσθμα συσχετίστηκε με παρουσία καρωτιδικής πλάκας (αναλογία πιθανοτήτων, 1,83) και TPS (β = 0,66) σε πλήρως προσαρμοσμένα μοντέλα, χωρίς να σημειωθεί εξασθένηση μετά την προσαρμογή για την αρχική ιντερλευκίνη-6 ή την C-αντιδρώσα πρωτεΐνη.
«Το πιο σημαντικό μήνυμα από τα ευρήματά μας είναι ότι πιο σημαντικές μορφές άσθματος συνδέονται με περισσότερες καρδιαγγειακές παθήσεις και καρδιαγγειακά συμβάντα», δήλωσε ο Tattersall σε μια δήλωση. «Η αντιμετώπιση των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου μέσω προσαρμογών του τρόπου ζωής και της συμπεριφοράς μπορεί να είναι ένα ισχυρό προληπτικό εργαλείο για ασθενείς με πιο σοβαρές μορφές άσθματος».